تحقیق حاضر در راستای ارتباط بین دانشگاه، صنعت و جامعه به بررسی میزان توجه به شاخص های مسئولیت اجتماعی شرکت در رشته های فنی و مهندسی می پردازد. به عبارت دیگر از یک طرف، این تحقیق به بررسی میزان توجه به شاخص های مختلف مسئولیت اجتماعی شرکت در دانشگاه فنی و مهندسی پرداخته و از طرف دیگر، میزان احساس نیاز به این شاخص ها را در بخش های صنعتی مورد پژوهش قرار داده است. این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری آن در بخش جامعه صنعتی شامل کل مدیران، روسا، کارشناسان مسئول وکارشناسان شرکت پارس خودرو تهران و هفت شرکت استان گلستان به تعداد 912 نفر و در بخش جامعه دانشگاهی نیز شامل اعضای هیأت علمی و دانشجویان دکتری دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل به تعداد 223 نفر می-باشد. حجم نمونه در رده سازمانی کارشناسان شرکت پارس خودرو 250 نفر می باشد که به روش طبقه ای نسبتی تصادفی انتخاب شده اند و در بقیه رده های سازمانی جامعه صنعتی بصورت سرشماری و همچنین در جامعه دانشگاهی نیز بصورت سرشماری می باشد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته به روش دلفی ساعتی و مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شده است. برای سنجش اعتبار پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده که برای جامعه صنعتی برابر با 0/92 و برای جامعه دانشگاهی برابر با 0/91 برآورد شده است. تجزیه و تحلیل داده ها، در بخش آمارتوصیفی شامل؛ جداول فراوانی، درصد فراوانی و نمودار ستونی و دربخش آمار استنباطی شامل؛ آزمون آزمون تی تک نمونه ای بوده است. نتایج حاصل از پرسشنامه نشان دهنده آن است که مدیران و کارکنان جامعه صنعتی به تمامی شاخص های مسئولیت اجتماعی شرکت بطور معناداری احساس نیاز می کنند. همچنین نتایج حاصل از پرسشنامه در جامعه دانشگاهی نشان دهنده آن است که اعضای هیأت علمی و دانشجویان دکتری به شاخص های آگاهی از مفاهیم حفاظت محیط زیست، آگاهی از شرایط کاری مناسب بر اساس قوانین ملی و استانداردهای جهانی و آگاهی از عدم تبعیض در فرایندها و توجه به گروه های آسیب پذیر بطور معناداری اهمیت کمتری قائل شده اند و به شاخص های آگاهی از برنامه های آموزشی و آگاهی از جامعه، بطور معناداری اهمیت بیشتری قائل شده اند. در نهایت نتایج نشان می دهد که در توجه به شاخص های آگاهی از برنامه های آموزشی و آگاهی از جامعه، دانشگاه توانسته است که به احساس نیاز بخش صنعت بطورمطلوبی پاسخ دهد. اما در توجه به شاخص های آگاهی از مفاهیم حفاظت محیط زیست، آگاهی از شرایط کاری مناسب بر اساس قوانین ملی و استانداردهای جهانی و آگاهی از عدم تبعیض در فرایندها و توجه به گروه های آسیب پذیر، دانشگاه نتوانسته است به احساس نیاز بخش صنعت در ارتباط با این این شاخص ها بطورمطلوبی پاسخ بدهد.