امروزه محاسبه کارایی در سازمان ها و صنایع گوناگون یکی از اقدامات ضروری به منظور مقایسه میزان رقابت پذیری در صحنه داخلی و خارجی یک کشور است و بانک های نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بنابراین محاسبه کارایی بانک ها و شناخت عوامل موثر بر آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف اصلی این تحقیق محاسبه کارایی فنی بانک مسکن با استفاده از روش تحلیل پوششی داده هاست. در این پژوهش کارایی 44 شعبه از شعب بانک مسکن (3 گروه ) در سطح استان مازندران طی سال های1389-1386 و با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها مورد بررسی قرار گرفته است. متغیرها در دو گروه داده (تعداد پرسنل، تعداد ترمینال و ارزش دفتری) و ستاده(مجموع وزنی سپرده ها، میانگین 12 ماهه تسهیلات بخش خصوصی و مانده مطالبات معوق) دسته بندی شده اند. در این تحقیق پس از بررسی این فرضیه که سیستم بانکداری در سطح شعب بانک مسکن استان مازندران کارا عمـــل نمی کند نشان داده می شود که چگونه شعب ناکارا می توانند با تغییر در میزان داده ها و ستاده های خود به کارایی برسند. نتایج نشان می دهد که طی چهار سال مورد بررسی به ترتیب 29% ، 41%، 39% و 52% کل شعب ناکارا هستند. از میان شعب ناکارا در سال 86، 54% آن متعلق به گروه درجه 3 می باشد. در سال 87 شعب ناکارا در گروه های 3 و4 با هم برابر بوده به طوری که هرکدام 44% شعب ناکارا را در خود دارند. در سال 88 بیشترین تعداد این شعب مربوط به گروه های درجه 3 و درسال 89، متعلق به شعب درجه 4 می باشد که هر کدام به ترتیب 53% و56% کل شعب ناکارا را تشکیل می دهند. کلید واژه: کارایی فنی، کارایی مقیاس، تحلیل پوششی داده ها، بازده ثابت و متغیر نسبت به مقیاس، شعب بانک مسکن،