آب و هیدروکربونهای مایع از ناخالصیهای ناخواسته و مشترک در انواع گازهای طبیعی (ترش و شیرین)می باشند. معمولاً بخار آب به تنهائی مشکلات چندانی را ایجاد نمی نماید، بلکه این ماده بصورت مایع ویا جامد، از گاز جدا شده و ایجاد مشکل می نماید.برای جلوگیری مشکلات، تمامی گاز مصرفی بایستی نم زدائی شود. در فرایند نم زدایی یک جریان جانبی نامطلوب اتفاق می افتد که عبارتست از حل شدن مقداری هیدروکربن در حلال، از این رو در این پایان نامه به معرفی مدلی مناسب جهت بیان حلالیت هیدروکربن ها در حلال تری اتیلن گلایکول پرداخته شده است. با توجه به اینکه حلال تری اتیلن گلایکول دارای پیوند هیدروژنی است،از مدلی با معادله حالت درجه سه بعلاوه هم بسته استفاده شده است. این معادله حالت به دلیل داشتن ترم هم بسته برای موادی که دارای پیوند هیدروژنی هستند مناسب می باشد.در اینجا با تشریح این مدل مقدار حلالیت هیدروکربن ها محاسبه شده و در نهایت نتایج به دست آمده از مدل با داده های تجربی مقایسه شده و گزارش می شود. همچنین برای اینکه برتری مدل به مدل هایی که پیش از آن استفاده می شده نشان داده شود میزان حلالیت هیدروکربن ها با استفاده از دو مدل دیگر که در آنها از معادله حالت های پنگ-رابینسون و سئالو-ردلیش-کوانگ استفاده شده محاسبه گردیده و در آخر نتایج به دست آمده از سه مدل بایکدیگر مقایسه شده و نتایج گزارش شده است .این نتایج شامل دو بخش است بخش اول نتایج محاسبه حلالیت هیدروکربن های متان ، اتان و پروپان در حلال به صورت سیستم دو جزئی که میانگین خطای کل برای سیستم ها با استفاده از مدل cpa به ترتیب 756/2% ،461/3% و 4765/2 % است. و بخش دوم حلالیت هیدروکربن های آروماتیک مثل بنزن، اتیل بنزن، تولوئن ، اگزایلن و هیدرو کربن متان در حلال تری اتیلن گلایکول به شکل مخلوط و سیستم 6 جزئی مورد بررسی قرار گرفته که میانگین خطای به دست آمده برای این سیستم نیز 173/1% می باشد.