یکی از مهم ترین موضوعاتی که بنگاه های اقتصادی موجود در صنعت با آن مواجه اند، تعیین اندازه مطلوب سرمایه و میزان سرمایه گذاری می باشد. بدین منظور نیاز به معیار مناسبی است که تصمیمات پیرامون سرمایه گذاری را هدایت کند. در سال 1968 توبین با استفاده از اطلاعات به دست آمده از بازارهای مالی، معیاری برای تعیین میزان مطلوب سرمایه گذاری بنگاه ابداع کرد که به معیار q معروف شد. به مرور زمان ایراداتی بر معیار او وارد آمد؛ از جمله ی آن می توان به نادیده گرفتن عوامل نامشهود اشاره کرد که محققان دریافتند این عوامل سهم قابل توجهی در ارزش بنگاه ها دارا می باشد. در پژوهش حاضر سعی می شود با ورود سرمایه انسانی در معیار q به عنوان یک عامل نامشهود و تأثیرگذار در ارزش بنگاه، با استفاده از داده های سری زمانی و مقطعی شرکت های منتخب حاضر در بورس اوراق بهادار تهران در دوره (1378-1388)، اثر آن بر سرمایه گذاری بنگاه را بررسی کنیم. هم چنین لازم به ذکر است که در این تحقیق از روش جدیدی برای محاسبه شاخص سرمایه انسانی استفاده خواهد شد. داده های پژوهش با استفاده از روش پانل دیتا آزمون خواهند شد. نتایج برآورد نشان می دهد که سرمایه انسانی اثر مثبت و معناداری بر سرمایه گذاری بنگاه دارد.