به دنبال افزایش سریع جمعیت و تحولات اجتماعی – اقتصادی سده اخیر میزان جمعیت شهر نشین و تعداد شهرها مخصوصا در کشورهای در حال توسعه افزایش یافته است . این افزایش جمعیت شهرنشین به افزایش تقاضا به زمین و گسترش کالبدی شهرها دامن زده و منجر به تغییراتی در کاربری زمین ، سازمان اجتماعی و اقتصادی و محیط زیست حاشیه شهر شده است . از آنجا که اکثر شهرهای ایران در نواحی پرآب و حاصلخیز واقع شده اند با گسترش بی رویه شهرهادر دهه های اخیر ، زمین های کشاورزی مرغوب اطراف شهرها به کاربری های غیر کشاورزی تغییر می یابند نواحی حاشیه شهری اغلب تحت تاثیر فشار فزاینده شهرنشینی است . چنانکه جمعیت و اقتصاد رشد می یابند ، تقاضا برای زمین نیز افزایش می یابد و این امر باعث تغییر کاربری اراضی می شود . بنابراین در یک محیط حاشیه شهری فشار برای تغییر کاربری اراضی خیلی جدی است . از سوی دیگرنواحی حاشیه شهری برخوردگاه شهر و روستا و طبیعت است و به عنوان مناطق گذار بین نواحی شهری و روستایی مطرح می شود . بنابراین از ویژگی دوگانه شهری و روستایی برخوردار است و تضاد و ناسازگاری کاربری ها در این ناحیه بالاست . شناخت این ناسازگاریها و کنترل تغییر کاربری زمین در نواحی به سرعت در حال تغییر حاشیه شهر برای سیاست گذاری و برنامه ریزی شهری ضروری است . سنجش از دور مدت زمان زیادی است که برای نمایش و کنترل رشد شهری و مورفولوژی شهری ، تغییر کاربری و پوشش زمین و تراکم نواحی شهری استفاده می شود . و از آنجا که تصاویر ماهواره ای قابلیت نمایش منظم واقعیت ها در فواصل زمانی منظم را دارند بنابراین می توان میزان تغییرات کاربری زمین را بر پایه مقایسه نقشه های شهر و پیرامون آن در زمان های مختلف بازسازی و کنترل کرد . در تحقیق حاضر با بهره گیری از سنجش از دور به ارزیابی تغییرات کاربری زمین حواشی شهر می پردازیم و سپس به بررسی میزان سازگاری کاربری ها اقدام می شود . بنابراین ساختار تحقیق متشکل از پنج فصل خواهد بود که عبارت خواهند بود از: فصل اول کلیات تحقیق ، فصل دوم مبانی نظری تحقیق ، فصل سوم شناخت ویژگی های شهر میاندوآب و نواحی حاشیه شهر ، فصل چهارم بررسی گسترش کالبدی شهر و تغییرات کاربری زمین حواشی شهر و فصل پنجم نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات