نام پژوهشگر: فائزه رمضانی
فائزه رمضانی ناصر قاسم آقایی
علم کامپیوتر بخش زیادی از پیشرفت خود را مرهون بهره گیری از تکنیک های موجود در جوامع انسانی است. از آن میان میتوان به الگوبرداری هوش مصنوعی، از روش های یادگیری، مدلهای ارتباطی، روش های حل مسئله توسط بشر و غیره اشاره کرد. یکی از خاصیت های جامعه های انسانی، استفاده افراد از قابلیتی به نام هوش اجتماعی است، که توانایی انجام فعالیت های اجتماعی را در فرد، افزایش میدهد و میزان موفقیت در کارهای گروهی را بالا میبرد. تحقیقات نشان داده است، که در جوامع انسانی استفاده از هوش اجتماعی، منجر به نتایج رضایتبخش تر و عادلانه تری در گروه می شود. این تحقیق با هدف ایجاد هوش اجتماعی، در عاملهایی که در یک محیط چندعاملی فعالیت میکنند، انجام شده است. تا کنون تلاشهای زیادی برای پیاده سازی هوش اجتماعی در محیطهای چند عاملی صورت گرفته است؛ اما در هیچ یک جنبههای احساسی هوش اجتماعی لحاظ نشده است. آنچه در این پژوهش مورد توجه قرار گرفته است، پیاده-سازی هوش اجتماعی با تکیه بر احساسات عاملها است. احساس رضایت، ناامیدی، تسکین و ترس مسلم، چهار احساسی هستند که در تصویر کردن حالت احساسی عامل مورد توجه قرار گرفته اند. استفاده از احساس خود و دیگران برای ارزیابی شرایط موجود و تصمیم گیری درخصوص عمل بعدی، نقش مهمی در پیاده سازی هوش اجتماعی بعهده گرفته است. نتایج تحقیق نشان میدهد، وجود هوش اجتماعی در عاملها منجر به نتایج فردی و گروهی منصفانه تری در محیط چندعاملی میشود. محیط مذاکره الکترونیکی، محیطی است که پتانسیل بروز برخورد بالایی دارد و همچنین عاملها، تعامل قابل توجهی با یکدیگر دارند. در نتیجه، استفاده از هوش اجتماعی درعامل های مذاکره کننده، میتواند به خوبی تاثیر گذار باشد و منجر به نتایج فردی و اجتماعی بهتری شود. عاملهایی که قابلیت هوش اجتماعی دارند؛ با توجه به حالت احساسی خود و عامل رقیب، برای انتخاب عمل بعدی تصمیم گیری میکنند. عامل هوش اجتماعی- احساسی، که در این پژوهش پیشنهاد شده است، در محیط مذاکره مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج رضایت بخشی از نظر فردی و اجتماعی از خود نشان داده است.