چکیده در یک رویکرد نظری، با وجود این که وارداتِ کالاهای سرمایه ای و واسطه ای می توانند به طور مستقیم تولید را افزایش دهند و از طریق تابع تقاضای شرطی برای نیروی کار، بر میزان اشتغال اثر مستقیم بگذارند، اما با توجه به این که واردات در چارچوب حساب های ملی یک منبع نشت محسوب میشود، ممکن است سبب کاهش تولید و اشتغال شود. از این رو، اثر نهایی واردات بر اشتغال با یک ابهام نظری روبروست.همچنین با عنایت به این که کالاهای وارداتی مکمل و جانشین کالاهای تولید شده در داخل کشور باشند نیز، این ابهام نظری را تشدید می کند. در این پایان نامه اثر واردات را به تفکیک مصرفی، واسطه ای و سرمایه ای روی اشتغال در بخش صنعت ایران بررسی شده است . برای این منظور از روش ardl استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان داد که افزایش در واردات کالاهای مصرفی، منجر به کاهش اشتغال در بخش صنعت می شود. همچنین وارداتِ کالاهای سرمایه ای و واسطه ای نیز باعث کاهش اشتغال بخش صنعت شده که ضریب منفی آن ها در تخمین این پژوهش، بیانگر این نتیجه است. برآورد مدل مربوط به اثر واردات کل بر اشتغال بخش صنعت نیز با توجه به شواهد تجربی موجود، نشان می دهد که واردات کل، در کوتاه مدت و بلندمدت اثر منفی بر اشتغال بخش صنعت ایران دارد. با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود که از طریق سیاست های بازرگانی و همچنین ارزی، زمینه لازم برای کاهش واردات بویژه واردات کالاهای مصرفی، فراهم شود. کلید واژه؛ واردات، کالاهای مصرفی، کالاهای واسطه ای، کالاهای سرمایه ای، الگوی ardl.