روش های طراحی مبتنی بر عملکرد شیوه نوینی از طراحی لرزه ای سازه ها می باشد که به منظور بهبود بخشیدن به عملکرد لرزه ای سازه های مقاوم در برابر زلزله توسعه یافته است.از انجایی که اسیب پذیری لرزه ای سازه ها بر اساس ظرفیت تغییر شکل پلاستیک المان های سازه ای کنترل می شود طراحی لرزه ای سازه ها بر اساس روش نیرویی نمی تواند اهداف عملکردی سازه را بر اورد نماید.در این مطالعه چهار سازه قاب خمشی بتنی 4 , 8 , 12 و 20 طبقه طراحی شده طبق مقررات fema p695 به عنوان سازه های پایه در نظر گرفته شده و بار دیگر با روش طراحی مستقیم بر اساس عملکرد (با در نظر گرفتن مکانیزم تسلیم و تغییر مکان از پیش تعیین شده به عنوان معیار های طراحی و محاسبه برش پایه طراحی برای سطح خطر مورد نظر با استفاده از رابطه کار- انرژی ارائه شده توسط گول و همکاران)و روش طراحی مستقیم بر اساس جابجایی (طبق تئوری طراحی ارائه شده توسط پریستلی) طراحی شده اند که روش های طراحی مختلف منجربه مقاطع مختلفی برای المان های سازه ه ای شدند.سازه های پایه و سازه های طراحی شده بر اساس عملکرد تحت انالیز غیر الاستیک پوش اور و تاریخچه زمانی قرار گرفتند .سازه های طراحی شده بر اساس عملکرد اهداف عملکردی سازه را بر اورد کردند و به مکانیزم تسلیم مطلوب رسیدند.در حالیکه سازه های پایه به دلیل تسلیم خمشی ستونها دریفت طبقاتی بسیار زیادی داشتند. سازه های طراحی شده به روش عملکرد ابعاد مقطع و مقدار میلگرد مورد نیازکمتری داشته و در نتیجه مقاومت نهایی کمتر و تغییر مکان تسلیم بزرگتری در مقایسه با سازه های طراحی شده بر اساس تغییر مکان داشتند.ولی در لحظه رسیدن به تغییر مکان هدف تمام مفاصل پلاستیک سطح خطر ایمنی جانی را براورد کردند.