سه نوع قاب 10 طبقه، از نوع b (قاب هایی که تیرهای بخش پیش آمده به صورت طره ای می باشند)، نوع c1 (قاب هایی که ستون ها از محور خود خارج شده و به انتهای تیرهای بخش پیش آمده منتقل شده است) و نوع c2 (قاب های در انتهای بخش پیش آمده ستون اضافه گردیده است) با افزایش طول پیش آمدگی به ازای طول 5/1 ، 3 ، 5/4 و 6 متر، که بارگذاری جانبی آنها به روش دینامیکی طیفی و بر اساس آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله (استاندارد 2800 ـ ویرایش سوم) صورت گرفته تحت مولفه های افقی و قائم 5 رکورد نزدیک گسل و با استفاده از نرم افزار perform 3d ver (4.0.3) مورد تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی قرار گرفتند. میزان تغییر مکان نسبی، میزان تغییر مکان قائم (خیز) تیرهای پیش آمده و میزان خروج از مرکزیت در تحلیل های الاستیک و بیشینه نیاز زاویه ی دریفت طبقات (تحت مولفه افقی رکوردها)، میزان انرژی هیسترزیس جذب شده در طبقات نسبت به کل قاب و میزان انرژی هیسترزیس جذب شده در پیش آمدگی نسبت به کل طبقه (تحت مولفه های افقی و قائم رکوردها)، در تحلیل های دینامیکی غیرخطی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از این مطالعه حاکی از آن است که به طور کلی با افزایش طول پیش آمدگی میزان خیز و میزان خروج از مرکزیت در هر سه نوع قاب در حال افزایش می باشد و علی رغم توزیع یکنواخت مقاومت در ارتفاع، نمودارهای توزیع انرژی هیسترتیک و جابجایی نسبی از این توزیع تبعیت نمی کنند و تمرکز انرژی و خسارت در یک یا چند طبقه مشاهده می شود. لذا برای استفاده بهینه از حداکثر سیستم، طراحی سازه ها صرفاً بر اساس مقاومت منطقی به نظر نمی رسد و باید پارامترهای دیگری مانند انرژی هیسترتیک که نقش عمده ای در خسارت اعضای سازه (خصوصاً سطح فروریزش) دارند در روند طراحی لحاظ شود.