تحمل به شوری یکی از مهم¬ترین عوامل موثر بر تولید محصولات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک می¬باشد. تحمل به شوری در درختان میوه را می¬توان از طریق استفاده از پایه¬های متحمل به شوری افزایش داد. به¬منظور ارزیابی اثرات پایه بر مقاومت انار رقم گبری به شوری، براساس شاخص¬های رویشی و فیزیولوژیکی، گیاهان انار غیر¬پیوندی و پیوندی ”گبری“ روی پایه-های تب و لرز و ملس یزدی تحت تیمار شوری (0 و 70 میلی¬مولار کلرید سدیم و کلرید کلسیم) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش شاخص¬های رشدی در گیاهان غیر¬پیوندی و گیاهان پیوندی شد به¬طوری که کمترین کاهش رشد تحت تیمار شوری مربوط به گیاهان پیوندی بود، اگر¬چه بین پایه¬های مورد استفاده تفاوتی مشاهده نشد. هم¬چنین پایه¬های مورد استفاده در شرایط غیر¬تنش باعث کاهش رشد رویشی در پیوندک شدند که این کاهش رشد در پایه تب و لرز نسبت به پایه ملس یزدی مشهود¬تر بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که شوری میزان پرولین و قند محلول و کارتنوئید برگ را افزایش داد به¬طوری که کمترین میزان پرولین، قند محلول و کارتنوئید در گیاهان غیر¬پیوندی گبری مشاهده شد.

در این پایان نامه ثابت می شود که هر گروه n-بل موضعی مدرج شده و متناهی تولید شده را می توان در حال ضرب مستقیم یک گروه n-بل متناهی و یک گروه غیر تابدار پوچ توان از رده حد اکثر 2 نشانید.هم چنین ثابت می کنیم گروه های n-بل که موضعی مدرج شده نباشند همواره یک بخش ساده نامتناهی از نمای متناهی دارند.