در تحقیق حاضر تأثیر پارامترهای سینماتیکی و هندسه ایرفویل بر نیروهای آیرودینامیکی تولید شده در حرکت بال زدن برای بالی با مقطع بیضوی، به کمک گسسته سازی معادلات دو بعدی ناویر-استوکس بر اساس روش حجم محدود، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این شبیه سازی نشان دهنده تأثیر قابل ملاحظه الگوی بال زدن و دامنه حرکت رفت و برگشت بر ماکسیمم و میانگین زمانی ضرایب لیفت و درگ و نیز عملکرد آیرودینامیکی این حرکت است. چهار الگوی بال زدن متفاوت شامل الگوی افقی، بیضوی، هشت شکل متقارن و هشت شکل نامتقارن مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین چهار نسبت دامنه به طول ایرفویل در محدوده 8/2 تا 8/4، که متناظر با محدوده رینولدز 75 تا 115 می باشد، مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده شده است که از میان آنها نسبت دامنه 8/2 بهترین عملکرد آیرودینامیکی را داراست. نتایج همچنین نشان می دهند که تغییر ضخامت ایرفویل از 2% تا 12% به صورت بسیار جزئی باعث افزایش ضریب برا و پسای میانگین می شود، و بر عملکرد آیرودینامیکی تقریباً بی تأثیر است