در این پژوهش ما به دنبال یک راه حل برای ایجاد تعادل بین اهداف جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشور میزبان سرمایه و منافع شرکتهای سرمایه گذار هستیم به گونه ای که کشور ایران هم به اهداف خود در صنعت نفت و گاز برسد و هم بستری مناسب برای جلب و جذب سرمایه گذاری خارجی باشد. برای رسیدن به این مهم، علاوه بر تعریف صحیح وعلمی قراردادهای بیع متقابل و بررسی تفاوتهای آن با دیگر انواع قراردادهای نفت و گاز مانند قراردادهای مشارکت در تولید، قوانین متفاوتی که هر سرمایه گذار خارجی برای سرمایه گذاری در صنعت نفت و گاز ایران باید بداند عنوان، و به مشکلات قانون گذاری در این زمینه اشاره می گردد. ایرادات وارده به قراردادهای بیع متقابل و پاسخ به آنها، چگونگی اصلاح و بهینه سازی شروط قراردادی بیع متقابل به گونه ای که بتواند ضمن جذب سرمایه های خارجی و هماهنگی با هر میدان نفتی، اهداف و منافع جمهوری اسلامی ایران را نیز دربر بگیرد، بررسی می گردد.