مرزه با نام علمی satureja hortensis l. از گیاهان دارویی بسیار ارزشمندی است که در صنایع داروسازی، غذایی، آرایشی و بهداشتی کاربرد فراوان دارد. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تراکم و کودهای آلی و شیمیایی بر عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی مرزه در شرایط آب و هوا سیستان؛ آزمایشی به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه زابل واقع در پردیس جدید دانشگاه در بهار سال 1390 اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه شامل تراکم در 3 سطح 10، 20 و 30 سانتی متر به عنوان عامل اصلی و 5 سطح کودی شامل: شاهد (بدون استفاده از کود)، کود دامی (گاوی)، کود دامی (طیور)، کمپوست زباله شهری و کود شیمیایی به عنوان عامل فرعی بود. در مرحله آغاز گل دهی شاخص های رشد و نموی همانند زمان گل دهی، ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، وزن تر و خشک بوته و کلروفیل a و b اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه آماری داده ها نشان داد اثر تراکم و کود بر بخش های هوایی گیاه مرزه، درصد و عملکرد اسانس، درصد نیتروژن و پروتئین در پیکره رویشی گیاه معنی دار است. اثرات کود بر وزن تر و خشک بوته، میزان کلروفیل ها، میزان عناصر معدنی فسفر، پتاسیم و سدیم در پیکر رویشی گیاه مرزه معنی دار بود. در واکنش بر همکنش تراکم و کود، بهترین نتایج در میزان ازت (53/1 درصد) و پروتئین خام (56/9 درصد) در تراکم 257 بوته در متر مربع و تیمار کمپوست مشاهده شد و در سایر صفات اندازه-گیری شده اثر متقابل تراکم و کود معنی دار نشد. نتایج نشان داد که با کاهش تراکم همه فاکتورهای اندازه گیری شده بجز ارتفاع بوته و درصد خاکستر افزایش یافتند. با توجه به نتایج چنانچه هدف از کشت گیاه مرزه دستیابی به بالاترین عملکرد کمی اندام های هوایی باشد، کاربرد تراکم 769 بوته در متر مربع و کودهای آلی می تواند بهترین تیمار در تولید این گیاه باشد ولی چنانچه هدف، عملکرد اسانس و استحصال اسانس باشد کاربرد تراکم 257 بوته در متر مربع و کودهای آلی بخصوص کمپوست زباله شهری می تواند رضایت بخش باشد. در این راستا به منظور انجام یکسری مقایسات بین ترکیبات شیمیایی و عناصر غذایی دو تیمار شاهد و برتر نیز آزمایشاتی صورت گرفت که نتایج حاصل از آن بیانگر کاهش میزان خاکستر و افزایش درصد ماده خشک، مواد آلی، درصد پروتئین و ازت نمونه ای بود که در بررسی های به عمل آمده در سایر مراحل نیز برتری نشان داد. نتایج حاصل از آزمایشات مقدماتی و ذهنی (ماکروسکوپی) داروهای خام شامل؛ آزمایش های بویایی، چشایی، لامسه و آزمایش شکل ظاهری یا خارجی در جهت برتری کمی و کیفی گیاهان حاصل از کودهای آلی بخصوص کمپوست زباله شهری نسبت به سایر تیمارها بود.

دراین پایان نامه با مفهوم مخروط و فضای مرتب شده توسط یک مخروط و عناصر مینیمال و ماکزیمال از زیرمجموعه ای دلخواه از یک فضای مرتب شده توسط یک مخروط آشنا می شویم. دو رابطه ی جزئی مرتب را روی خانواده ی دلخواه از زیرمجموعه های یک فضای مرتب شده توسط یک مخروط و یک مسئله ی بهینه یابی مجموعه ای برای نگاشت مجموعه مقدار را معرفی می کنیم. مفاهیم قویاً k-نیم فشرده و قویاً k-کامل را تعریف می کنیم و شرایط وجود عناصـــر l-مینیمال از خانواده دلخواه از زیر مجموعه های یک فضای مرتب شده توسط یک مخروط را به دست می آوریم. همچنین شرایط کافی برای وجود جواب از مسئله ی بهینه یابی مجموعه ای برای نگاشت مجموعه مقدار را تحت فرض نیم پیوستگی مورد مطالعه قرار می دهیم. درادامه یک گسترش از تابع اسکالرغیرخطی گرست ویتس را معرفی و نمایشی اسکالر از مسئله ی بهینه یابی را توصیف می کنیم. درآخر قضایای وجود جواب برای مسئله ی بهینه یابی مجموعه مقدار را مطرح می کنیم. واژگان کلیدی: فضای مرتب،نگاشت مجموعه مقدار،مخروط، بهینه یابی مجموعه ای،عنصر مینیمال و ماکزیمال،اسکالری کردن غیرخطی.

این آزمایش برای بررسی اثر برشته کردن و اکسترود کردن دانه سویا بر ترکیب شیمیایی، بخش های مختلف نیتروژن و تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلیت هضم روده ای پروتئین خام انجام شد. بخش های مختلف نیتروژن توسط روش های شیمیایی اندازه گیری شد. تجزیه-پذیری شکمبه ای پروتئین خام و قابلیت هضم روده ای rup توسط روش سه مرحله ای آنزیمی به روش in vitro اندازه گیری شد. برشته کردن و اکسترود کردن دانه ها در دمای 145 درجه سانتی گراد انجام شد. ماده خشک، خاکستر و ماده آلی توسط فرآوری حرارتی تحت تاثیر قرار نگرفت (05/0<p). اکسترود کردن پروتئین خام و عصاره اتری دانه سویا را کاهش داد (05/0>p). برشته کردن و اکسترود کردن الیاف غیرقابل حل در شوینده خنثی و الیاف غیر قابل حل در شوینده اسیدی دانه سویا را کاهش داد (05/0>p). برشته کردن بخش های a و b1 نیتروژن و نیتروژن قابل حل دانه سویا را کاهش، اما بخش های b2، b3 و c را افزایش داد (05/0>p). کمترین تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین خام و قابلیت هضم روده ای rup در دانه سویای برشته مشاهده شد (05/0>p). در روش کیسه-های نایلونی، کمترین مقدار بخش سریع تجزیه (a) و بیشترین مقدار بخش کند تجزیه (b) پروتئین خام در دانه سویای اکسترود شده مشاهده شد (05/0>p). کمترین میزان تجزیه پذیری بخش b (c) در دانه سویای برشته مشاهده شد (05/0>p). نتایج این آزمایش نشان داد که فرآوری حرارتی به طور معنی داری بخش های نیتروژن را تغییر و تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین سویا در مقایسه با سویای خام را کاهش داد. اما اکسترود کردن به دلیل کاهش بخش c و افزایش قابلیت هضم روده ای rup از برشته کردن بهتر بود.

چکیده ندارد.