چکیده جادو که در پهلوی به صورت«یاتوک» آمده و معادل آن در عربی «سحر» است. عبارت است از تغییر یا گردانیدن. یکی از طرق جادوگری آیین شمنی است که عبارت است از تصرف در قوای پنهانی جهان و شمن یا جادوگر که خود را دارای اینچنین نیرویی می داند، در بدن و روح انسان دیگر تأثیر می گذارد، بیماران را شفا می بخشدو دشمنان را از میان برمی دارد. جادو و جادوگران در منظومه های حماسی عالم مقام و مرتبتی دارند. وقتی سر و کار دشمنان با پهلوانان بزرگی باشد که با ایشان به نیروی شمشیر و بازو برابر نمی توان گشت ناچار چاره گری و چاره جویی آنان را به سحر و ساحری متوسل می سازد.در شاهنامه هم بیشتر جادوگری ها از سوی دشمنان ایران صورت می گیرد و جنبه ی اهریمنی و سیاه دارد.این ساله درپنج فصل نگاشته شده است که فصل اول،مقدمه و فصل دوم کلیات تحقیق است که شامل معنی واژه ی جادو،ریشه و منشأ آن است. فصل سوم به بحث جادو در ایران باستان و اسلام می پردازد و فصل چهارم به بررسی جادو درشاهنامه ی فردوسی اختصاص داردودر نهایت در فصل پنجم از پژوهش انجام شده نتیجه گیری می شود. واژگان کلیدی: جادو ، مذهب ، اسطوره ، شاهنامه.

این پایان نامه که موضوع آن نماز و نیایش از دیدگاه سنایی و عطار (با تکیه بر حدیقه الحقیقه سنایی و الهی نامه عطار نیشابوری ) است از نوع تحقیقات تطبیقی است و هدف آن شناخت هرچه بیشتر نظر دو عارف و شاعر بزرگ نسبت به نماز و ارکان و اجزا و آداب آن و نیز میزان پای بندی و اعتقاد یا عدم پای بندی آنان نسبت به آنچه در دین و شریعت در مورد نماز بیان شده می باشد. برای جمع آوری اطّلاعات در این پایان نامه از روش کتابخانه ای و بررسی منابع استفاده گردیده که با توجه به محتوی مطالب ،اطّلاعات جمع آوری و در چهار فصل به شرح ذیل سازماندهی شده است: فصل اوّل اختصاص دارد به فلسفه و ضرورت نماز ازدیدگاه سنایی و عطّار و اینکه خداوند بی نیاز است و این ما هستیم که به خداوند نیازمندیم و با خواندن نمازهای یومیّه این نیاز را رفع می کنیم. فصل دوّم به حالات نماز از دیدگاه سنایی و عطّار اختصاص دارد و اینکه قبل از شروع نماز خاضعانه و با فروتنی تمام باید در محضر پروردگار حاضر شویم، زیرا در واقع به ملاقات خدا می رویم و از این بابت باید سجده شکر به جا آورد که خداوند به ما این فرصت را داده است که شبانه روز پنج نوبت با او سخن بگوییم. فصل سوّم به آثار نماز از دیدگاه سنایی و عطّار اشاره شده و این آثار باید در نمازگزار نمایان شود تا بتواند او را از معاصی وگناهان دور نگه دارد. در فصل چهارم موانع نماز از دیدگاه سنایی و عطّار گنجانده شده و اینکه شخص نمازگزار باید قلبش را از هرگونه کینه، نفاق، کبر، ریا، عادات زشت و ناپسندی دور نگه دارد. نکته دیگر این که کمیّت ابیات مربوط به نماز در حدیقه سنایی و الهی نامه عطّار موید این است که سنایی به نماز بیشتر از عطآر توجه داشته و اشعارش از عمق بالاتری برخوردار بوده و از این رو می توان گفت: که وابستگی سنایی در بحث نماز بیشتر از عطّار است.

علم روان شناسی از پدیده های شناخته شده و مورد نیاز قرن بیستم است، علمی است که بعد از جنگ-های جهانی اول و دوم، به جهانیان، به واسطه ی فشارهای روانی، معرفی شد، بنیان گذار این علم، فروید ، پدر علم روان کاوی است، تا قبل از قرن بیستم، روان شناسی به صورت یک علم مستقل شناخته نمی شد، بلکه بخشی از علم فلسفه به حساب می آمد و مفهوم آن با آنچه ما امروز می شناسیم، به طور کامل متفاوت بود، از آگاهی و هوشیاری به عنوان روان شناسی، شاخه ای از فلسفه یاد می شد و البته افراد برجسته ای مانند ارسطو و افلاطون به عمق این علم که در حال حاضر برای ما شناخته شده است، پی برده بودند، روان شناسی، علم ضمیر ناخودآگاه است، هر آنچه که به طور مستقیم با روان در ارتباط است. گلی ترقی از نویسندگان معاصر ایران است که به خوبی با علم روان شناسی، بخصوص مفهوم کهن الگوها که از ابتکارات یونگ است، آشنایی دارد و اثرات این علم را در آثار خود منعکس کرده است. داستان هایش از مشکلات روحی و روانیی حکایت می کند که نوع بشر، خواه ناخواه به گونه ای مبتلا به آن است. سلامت جسم در گرو سلامت و آرامش روان است و این مفهوم، در آثار این نویسنده، بخصوص داستان های کوتاه که محدوده-ی کار اصلی این پژوهش، به روش کتابخانه ای است، نمود پیدا کرده است. تاکنون تحقیقی در حوزه ی بررسی سه گانه ی روان شناختی آثار گلی ترقی به عمل نیامده است، لذا این تحقیق در این زمینه نوآوری محسوب می-گردد. براساس نظریات کارن هورنای، در رابطه با تیپ های شخصیتی، می توان ملاحظه کرد که گلی ترقی از سه تیپ مهرطلب، برتری طلب و عزلت طلب، در آثارش، بهره گرفته است، نوستالژی به عنوان شاخه ای از علم روان شناسی، به معنای توجه به گذاشته و یادآوری همه ی خاطرات این نویسنده را در بر نمی گیرد، به این صورت که نوستالژی تنها بخشی از آثار او را به خود اختصاص داده است، گلی ترقی صرفا یک نویسنده به سبک نوستالژیک نیست.

رمانتیسم رویکردی مبتنی بر احساس درتقابل با عقل محوری به شمار می آید. این مکتب در ایران بعد از دوران مشروطه شکل گرفت و نیما با سرودن شعر "افسانه" آن را تکامل بخشید و در ادامه ی آن شاعران رمانتیکی چون فریدون توللی و نادر نادرپور شعر رمانتیسم ایرانی را به حد اعتلا و عظمت خود رساندند. بینامتنیت به معنی شیوه های متعددی است که هر متن ادبی به واسطه ی آنها به طور تفکیک ناپذیری با سایر متن ها از رهگذر نقل قول های آشکار و پنهان یا تلمیحات یا جذب مولفه های محوری و ملموسی مثل صور خیال، از متن های پیش از خود و یا به لحاظ مشارکت اجتناب ناپذیر در ذخیره ی مشترک سنن و شیوه های زبانشناسیک و ادبی تداخل می یابند. مسأله ای که در این تحقیق بدان پاسخ داده شده این است که تأثیر پذیری توللی در مکتب رمانتیسم از نیما به چه میزان بوده است. اهمیّت این مسأله در این است که ما بتوانیم در شعر معاصر میزان تأثیر پذیری و تأثیر گذاری دو تن از شاعران بزرگ معاصر را مشخص کنیم. تأثیرپذیری توللی از نیما که با عنوان بینامتنیت در شعر رمانتیستی این دو شاعر بررسی شد در بیشتر اشعار مجموعه ی "رها" اثر توللی، مشخص شده است. جلوه های رمانتیکی در شعر نیما و توللی، هر کدام به طور جداگانه به صورت مقاله و پایان نامه کار شده است اما تا جایی که بررسی شده است هیچ اثر مستقلی راجع به بررسی بینامتنیت در شعر رمانتیستی این دو شاعر (توللی و نیما) به رشته ی تحریر در نیامده است. محدوده ی این تحقیق؛ بررسی بینامتنیت( موسیقایی، معانی مشترک، صور خیال، مضمون و واژگان) در شعر نیما (بخصوص شعر افسانه) و شعر فریدون توللی (دفتر رها) است. در این پژوهش که به روش کتابخانه ای- تحلیلی انجام گرفته است، پس از توضیح رمانتیسم، بینامتنیت و رمانتیسم در شعر نیما و توللی، به عنوان فرضیه ی اصلی نشان داده می شود که بین تعدادی از شعرهای فریدون توللی با اشعاری از نیمایوشیج ارتباط بینامتنی وجود دارد.

چکیده ندارد.

مجموعه ی حاضر نقد روان شناختی غزلیات عارفانه ی سنایی غزنوی، شاعر و حکیم قرن ششم هجری، بر اساس نظریات روان شناسی یونگ که داده های روان شناسی وی افق های تازه ای از متن را پیش چشم محققان گشوده است. می باشد. علت انتخاب غزلیات عارفانه سنایی در این پژوهش ، یکی از اهمیت آن از حیث جوهره ی شعر فارسی است؛ و دیگر اینکه سنایی آغازگر شعر و غزل عرفانی در ادبیات فارسی است و عرفان و مفاهیم عرفانی را به حوزه ی شعر وارد کرد. پس به عنوان آغازگر این راه جای بسی تأمل، تحقیق و پژوهش است که ببینم غزل عرفانی چقدر با آموزه های روان شناسان جدیدی چون یونگ که ادعای ازلی بودن آرای خود را دارند؛ مطابقت می کند. و چون در این مورد تاکنون پژوهشی انجام نشده بود؛ بر آن شدیم که به بررسی این موضوع بپردازیم . روش تحقیق کتابخانه ای می باشد و در این راه از نظرات اساتید برجسته و صاحب نظران بهره گرفته شده است. این رساله در هشت فصل تنظیم گردیده که عبارتند از : 1- مقدمه که هدف و اهمیت کار و تاریخچه ی روان شناسی و نیز زندگینامه ی یونگ و سنایی در آن بیان گردیده است. 2- در فصل دوم به بیان رابطه ی ادبیات عرفانی و روان شناسی پرداخته شده است.3- آشنایی با نقد کهن الگویی. 4- در این فصل میزان تأثیر پذیری یونگ از عرفان و شباهت آرا او و سهروردی و مایستر اکهارت مورد بررسی قرار گرفته است و منابع فکری سنایی در آن مطرح شده است. 5- صورت های مثالی خود آگاهی و ناخودآگاهی.6- فصل ششم به بیان کهن الگوهای یونگ پرداخته شده است که شامل : آنیما و آنیموس، پرسونا، سایه ، ایگو، خود، ناد، نفس، خورشید، پیرفرزانه و ولادت مجدد است. 7- رمز و سمبول. 8- مادر مثالی. که شواهد شعری مربوط به هر کدام همراه با مصداق هایشان در ادامه هر مورد آمده است و در آخر نتیجه به دست آمده که تأیید سوال و فرضیه ی پژوهش بود، بیان شده است

چکیده ندارد.