در سال های اخیر استفاده از مواد کامپوزیتی (frp) بمنظور تقویت ساختمان ها مورد توجه قرار گرفته است. روش های مختلفی جهت ترمیم و تقویت تیرهای بتن مسلح وجود دارد که یکی از آنها استفاده از پلیمرهای کربنی مسلح شده به الیاف (cfrp) می باشد. در مطالعه حاضر به بررسی رفتار تیرها و ستون های بتن مسلح تقویت شده با پوشش cfrp با هدف افزایش ظرفیت باربری آنها پرداخته شد. برای این منظور پنج تیر و سه ستون بتن مسلح که دارای مشخصات هندسی و میلگردگذاری یکسانی بودند، به روش اجزای محدود شبیه سازی شدند و با چیدمان های مختلف ورق های cfrp تحت بارگذاری قرار گرفتند. اعتبارسنجی روش المان محدود به کار رفته، با استفاده از شبیه سازی عددی یک تیر بتن مسلح عمیق دارای بازشو که در آن از الیاف cfrp استفاده گردید، انجام شد و نشان داده شد که نتایج حاصل از روش مورد استفاده در این پژوهش که با استفاده از نرم افزارabaqus/cae 6.11 انجام می گیرد، نسبت به نتایج آزمایشگاهی از تطابق نسبتا خوبی برخوردار می باشد. همچنین نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهند که استفاده از ورق های cfrp می توانند تاثیر بسزایی در افزایش ظرفیت باربری خمشی تیرها و ظرفیت محوری ستون های بتن مسلح داشته باشند؛ به طوریکه در مدل های عددی مورد مطالعه، مشاهده گردید که استفاده از ورق های cfrp، حداکثر باعث افزایش 25 درصدی ظرفیت باربری محوری ستون ها و نیز باعث افزایش 17 درصدی ظرفیت خمشی تیرها شده است.

کمبود آمار و اطلاعات هیدرومتری یکی از مشکلات و معضلات اساسی در امر برآورد دبی لحظه ای با دوره بازگشتهای مختلف می باشد و همین امر سبب شده است که بسیاری از طرحهای اجراشده از جمله ساخت سدها، پلها، جاده ها و... با مشکلات عدیده ای مواجه شود. بدین منظور استفاده از روشهایی که بتواند با استفاده از آمارهای ناقص موجود، دقیقترین برآورد را از دبی با دوره بازگشتهای مختلف داشته باشد ضروری به نظر می رسد. روش ترکیبی داده ها یکی از این روشها می باشد که تمام ایستگاههای منطقه را چه دارای آمار کامل و چه با آمار ناقص در نظر می گیرد و در واقع یک روش سال - ایستگاه می باشد و مدلهایی برای برآورد دبی لحظه ای ارائه می دهد. خصوصیت این روش آن است که نیازی به بازسازی آمار در ایستگاههایی که آمار ناقص دارند ندارد ولی در سایر روشهای برآورد دبی لحظه ای باید ابتدا آمار ناقص دارند بازسازی گردد و آنگاه مدلسازی شود که در نتیجه از دقت مدلها کاسته می شود. در این تحقیق سه روش سیل شاخص، رگرسیون چندگانه و ترکیبی داده ها برای برآورد دبی لحظه ای آزمون شده اند که برای این منظور ابتدا کل منطقه به دو یا سه گروه همگن تقسیم شده و در نهایت مدلهای منطقه ای طبق هر روش ارائه شده است. به طور کلی آزمون فوق نشان داد که مدلهای روش دورگه در دوره بازگشتهای کوتاه مدت دقت بیشتری در مقایسه با دو روش دیگر دارند و اجرای دو روش دیگر نیز موید این مطلب بود. در نتیجه روش تریبکی داده ها برای اغلب کارهای آبخیزداری و کنترل سیلاب منطقه که نیاز به برآورد دبی در دوره بازگشتهای کوتاه مدت دارند بسیار مفید خواهد بود.