نام پژوهشگر: محمدرضا آقچه لو

مطالعه اثرات موضعی روغن شترمرغ ازنظر بالینی و هیستوپاتولوژی بر روی ترمیم تاندون در خرگوش
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه زابل - دانشکده دامپزشکی 1394
  زهرا نوری   محمدرضا آقچه لو

ترمیم ضایعات تاندونی یکی از مشکلات بالینی در انسان و حیوان است. هدف از این مطالعه بررسی اثر روغن شترمرغ بر تسریع ترمیم تاندون بود. در این مطالعه 10 خرگوش به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول کلاژناز a در تاندون آشیل تزریق شد و روغن شترمرغ به عنوان درمان دریافت کردند و گروه دوم کلاژناز a در تاندون آشیل تزریق شد و روغن وازلین به عنوان درمان دریافت کردند. گروه سوم فقط محلول رینگر در تاندون تزریق شد و ازلحاظ بالینی خرگوش ها در روزهای 14،7،5،3،1،0 و 21 مورد ارزیابی قرار گرفتند. روز 21 خرگوش ها یوتانایز شدند. مقاطع هیستوپاتولوژیک از تاندون ها تهیه شد. مقاطع زیر میکروسکوپ نوری موردبررسی قرار گرفتند ازنظر توصیفی روغن شترمرغ باعث جلوگیری از چسبندگی تاندون با بافت اطراف شد و همچنین باعث هیپرپلازی فیبروبلاست ها و عروق زایی بیشتر شد که باعث تسریع ترمیم تاندون می شود.

مقایسه اثرات موضعی و سیستمیک تزریق اپیدورال لیدوکائین و زایلازین در سگ
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه زابل - دانشکده دامپزشکی 1394
  سبحان بروشان   محمدرضا آقچه لو

چکیده هدف- هدف این مطالعه مقایسه ی اثرات تزریق اپیدورال لیدوکائین و دوز های مختلف زایلازین، برای تعیین دوز مناسب زایلازین در سگ بود. طرح- مطالعه ی تجربی حیوانات- پانزده سگ سالم از نژاد مخلوط روش تحقیق- آزمایش ها با روش دو سر کور انجام شد. بعد از تزریق لیدوکائین 2 درصد به حجم 1 میلی لیتر در زیر پوست ناحیه کمری – خاجی جهت بی حسی موضعی، 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم زایلازین 2 درصد، 5/2 میلی گرم بر کیلوگرم لیدوکائین 2 درصد، 1/0 میلی گرم بر کیلوگرم زایلازین 2 درصد در سه گروه تزریق شد. ضربان قلب، تعداد تنفس، دمای مقعد، ارزیابی واکنش به درد حرکتی و بلوک حرکتی در زمان قبل و بعد (5، 10، 20، 30، 40 و 50) دقیقه پس از تزریق اپیدورال دارو ها ثبت شد. نتایج- تفاوت معنی داری در تعداد تنفس بعد از تزریق اپیدورال بین گروه های مختلف از لحاظ آماری وجود داشت( p value< 0.05). حداکثر میزان تعداد تنفس در گروه تزریقی 5/2 میلی گرم بر کیلوگرم لیدوکائین 2 درصد و حداقل میزان تنفس در گروه تزریقی 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم بود.تفاوت معنی داری بین تعدادضربان قلب و دمای مقعدی بین گروه ها وجود نداشت( p value> 0.05). تفاوت معنی دارای برای بلوک حرکتی در دقایق 5، 30، 40 و 50 ، و برای واکنش به درد در دقایق 40 و 50 بعد از تزریق اپیدورال بین گروه های مختلف وجود داشت. تفاوت معنی داری در سایر دقایق مشاهده نشد. نتیجه گیری و کاربرد بالینی- تزریق اپیدورال زایلازین برای مدیریت درد در اندام های حرکتی تحتانی می تواند قابل توجه باشد. کلمات کلیدی: تزریق اپیدورال، لیدوکائین، زایلازین، سگ