فرسایش بادی که به فرایندهای جداشدن ، انتقال ، و رسوب ذرات خاک توسط نیروی باد اطلاق می شود، بیشتر در نواحی خشک و نیمه خشک جهان اتفاق می افتد. زیانهای فرسایش بادی را می توان شامل کاهش حاصلخیزی خاک ، خسارت به محصول زراعی، آلودگی هوا، کاهش دید، و آلودگی غذا و آب آشامیدنی دانست . در حال حاضر حدود هفت میلیون هکتار از سطح اراضی ایران را شنزارهای بجامانده از فرسایش بادی تشکیل می دهند. یکی از مناطقی که در معرض فرسایش شدید بادی می باشد، منطقه زابل بوده که در جنوب شرقی ایران واقع می باشد. مسطح بودن منطقه و وزش بادهای شدید در طول تابستان که گاه سرعت آنها به 120 کیلومتر بر ساعت می رسد، دلایل عمده وجود فرسایش بادی در این منطقه می باشند.