هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه دو روش تمرین تناوبی و تداومی بر توان هوازی و ترکیب بدن دانش آموزان پسر بود. برای انجام پژوهش سی و شش دانش آموز پسر با میانگین سنی 98/0 ± 15 سال، قد 95/6 ± 166 سانتیمتر و وزن 36/11 ± 63 کیلوگرم انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه (12 نفره) شامل دو گروه تجربی، تمرین تناوبی و تمرین تداومی تداومی، و یک گروه کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به تمرین پرداختند. گروه تمرین تداومی به دویدن با شدت ثابت و یکنواخت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت و گروه تمرین تناوبی نیز به فعالیت با شدت 85 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت که با استراحت فعال، با 40 درصد ضربان قلب بیشینه در بین تناوب ها همراه بود. تعداد تناوب ها ، طول مدت کار و استراحت در طی دوره پژوهش به تدریج افزایش یافت. توان هوازی و ترکیب بدن آزمودنی ها قبل و بعد از دوره پژوهش اندازه گیری شد. داده های خام با استفاده از آزمون t همبسته، تجزیه و تحلیل واریانس (anova) و آزمون تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفت. و سطح معنی داری (05/0?p) برای آنها در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد : 1 – تمرینات تناوبی و تداومی افزایش معنی داری بر توان هوازی داشته، اما تفاوت معنی داری بین تمرینات تداومی و تناوبی بر توان هوازی مشاهده نشد( 05/0 ?p ). 2 – تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش درصد چربی دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در درصد چربی بدن ندارد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش درصد چربی بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). 3 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر توده بدون چربی دانش آموزان پسر ندارد(05/0 ? p ). 4 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر چگالی بدن دانش آموزان پسر ندارد (05/0 ? p ). 5 - تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش شاخص توده بدن دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در شاخص توده بدن مشاهده نشد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش شاخص توده بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که هر دو روش تمرینی، توان هوازی را بهبود می بخشند. تنها گروه تمرین تداومی کاهش در درصد چربی و شاخص توده بدن را نسبت به پیش آزمون نشان داد. همچنین در هر دو گروه تمرینی، بهبودی در توده بدون چربی و چگالی بدن نشان ندادند.

هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه دو روش تمرین تناوبی و تداومی بر توان هوازی و ترکیب بدن دانش آموزان پسر بود. برای انجام پژوهش سی و شش دانش آموز پسر با میانگین سنی 98/0 ± 15 سال، قد 95/6 ± 166 سانتیمتر و وزن 36/11 ± 63 کیلوگرم انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه (12 نفره) شامل دو گروه تجربی، تمرین تناوبی و تمرین تداومی تداومی، و یک گروه کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به تمرین پرداختند. گروه تمرین تداومی به دویدن با شدت ثابت و یکنواخت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت و گروه تمرین تناوبی نیز به فعالیت با شدت 85 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت که با استراحت فعال، با 40 درصد ضربان قلب بیشینه در بین تناوب ها همراه بود. تعداد تناوب ها ، طول مدت کار و استراحت در طی دوره پژوهش به تدریج افزایش یافت. توان هوازی و ترکیب بدن آزمودنی ها قبل و بعد از دوره پژوهش اندازه گیری شد. داده های خام با استفاده از آزمون t همبسته، تجزیه و تحلیل واریانس (anova) و آزمون تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفت. و سطح معنی داری (05/0?p) برای آنها در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد : 1 – تمرینات تناوبی و تداومی افزایش معنی داری بر توان هوازی داشته، اما تفاوت معنی داری بین تمرینات تداومی و تناوبی بر توان هوازی مشاهده نشد( 05/0 ?p ). 2 – تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش درصد چربی دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در درصد چربی بدن ندارد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش درصد چربی بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). 3 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر توده بدون چربی دانش آموزان پسر ندارد(05/0 ? p ). 4 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر چگالی بدن دانش آموزان پسر ندارد (05/0 ? p ). 5 - تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش شاخص توده بدن دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در شاخص توده بدن مشاهده نشد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش شاخص توده بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که هر دو روش تمرینی، توان هوازی را بهبود می بخشند. تنها گروه تمرین تداومی کاهش در درصد چربی و شاخص توده بدن را نسبت به پیش آزمون نشان داد. همچنین در هر دو گروه تمرینی، بهبودی در توده بدون چربی و چگالی بدن نشان ندادند.

چکیده تمرین تناوبی با شدت بالا (hit) با وجود حجم کلی پایین فعالیت ورزشی، موجب سازگاری های عملکردی و متابولیکی در عضلات اسکلتی می شود که مشابه تمرین استقامتی سنتی است. از طرفی، تمرین استقامتی موجب افزایش اکسیداسیون اسید چرب در عضلات اسکلتی می شود. اکسیداسیون اسید چرب در محل های مختلفی همچون انتقال اسید چرب از عرض غشای پلاسمایی تنظیم می شود و مشخص شده است که انتقال از عرض این غشاها به طور اساسی با میانجی گری پروتئین های ناقل اسید چرب غشایی صورت می گیرد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر 4 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا و حجم پایین (hit با حجم پایین) بر محتوای سارکولمایی ناقل های اسید چرب fat/cd36 و fabppm مردان جوان بود. 20 نفر مرد جوان نسبتا فعال در دو گروه 10 نفره تمرین (سن: 3/19سال، وزن: 2/67 کیلوگرم و قد: 7/172سانتی متر) و کنترل (سن: 7/19سال، وزن: 9/65 کیلوگرم و قد: 4/174 سانتی متر) تقسیم شدند و گروه تمرین به مدت 4 هفته و سه جلسه در هفته به hit با حجم پایین پرداخت. هر جلسه تمرینی شامل 8 تا 11 تناوب رکاب زدن 60 ثانیه ای با شدتی برابر با اوج توان کسب شده در انتهای آزمون فزاینده vo2peak بود که بین هر تناوب، 75 ثانیه رکاب زدن با شدت30 وات به عنوان ریکاوری وجود داشت. در پیش و پس آزمون از گروه تمرین نمونه عضلانی (از عضله پهن جانبی) گرفته شد. پس از دوره hit، ما شاهد افزایش (8/17 درصد) vo2peak در گروه تمرین نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل بودیم (05/0>p). در پس آزمون، در پاسخ به فعالیت 60 دقیقه ای زیر بیشینه، گروه تمرین با درصد کمتری از vo2peak پس آزمون، به فعالیت پرداخت و میزان تغییرات کاهشی rer گروه تمرین بیشتر از تغییرات گروه کنترل بود (05/0>p). همچنین گروه تمرین به ترتیب دارای اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات بیشتر و کمتری نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل بود (05/0>p) و در تمامی مراحل اندازه گیری فعالیت 60 دقیقه ای تداومی در پس آزمون، نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش کمتری در لاکتات خون داشت (05/0>p). در نهایت این که محتوای سارکولمایی cd36 و fabppm پس از 4 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا و حجم پایین به ترتیب در حدود 14 و 25 درصد افزایش داشت (05/0>p). بنابراین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که پروتکل hit با حجم پایین استفاده شده در مطالعه حاضر که نسبت به پروتکل های قبلی (بر پایه آزمون وینگیت) تعدیل یافته بود، در ظرف 4 هفته می تواند ظرفیت هوازی و اکسیداسیون چربی بدن را افزایش دهد و موجب افزایش محتوای سارکولمایی ناقل های cd36 و fabppm شود که نشان دهنده سازگاری در تسهیل انتقال اسید چرب به درون عضله اسکلتی در جهت افزایش ظرفیت اکسیداسیون چربی است. واژه های کلیدی: تمرین تناوبی با شدت بالا و حجم پایین، fat/cd36، fabppm، اسید چرب

هدف این پژوهش بررسی تأثیر سه نوع موسیقی آرامش بخش، مهیج و تحریک کنند? امواج مغزی بر برخی نشانگرهای ایمنی شناسی هنگام فعالیت استقامتی شدید در مردان بزرگسال بود. هشت نفر از دانشجویان دانشگاه خوارزمی کرج به عنوان آزمودنی های این تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی ها شنوایی سنجی شدند و قبل از شروع پروتکل تمرینی درصد نشانگرهای ایمنی شناسی خون آن ها تعیین شد. این تحقیق شامل چهار گروه هشت نفره (گروه فعالیت بدنی، گروه فعالیت بدنی همراه با موسیقی آرامش بخش، گروه فعالیت بدنی همراه با موسیقی مهیج و گروه فعالیت بدنی همراه با موسیقی تحریک¬کنند? امواج مغزی) بود. از آنجایی که این پژوهش به صورت متقاطع انجام شد نیازی به همسان سازی گروه¬ها نبود زیرا هر فرد در چهار روز مجزا در همه گروه¬ها حضور داشت. بلافاصله پس از انجام پروتکل تمرینی از آزمودنی ها خون گیری به عمل آمد تا میزان تغییرات نشانگرهای ایمنی شناسی خون آن ها مشخص شود. تحلیل واریانس برای اندازه¬گیری های تکراری و آزمون تعقیبی lsd، نتایج تحقیق نشان داد در گروه فعالیت بدنی با موسیقی مهیج و گروه فعالیت بدنی با موسیقی تحریک کنند? امواج مغزی، میزان نشانگرهای ایمنی شناسی خون به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل است درحالی که بین گروه فعالیت بدنی با موسیقی آرامش بخش و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتایج تحقیق نشان داد که گوش دادن به موسیقی های مهیج و تحریک کنند? امواج مغزی حین تمرین استقامتی شدید به طور معنی داری فشار وارد شده به سیستم ایمنی بدن را کاهش می دهد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی مکمل گیری گلوکز و گلوتامین طی چهار هفته تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز که باعث تخلیه گلیکوژن عضلات می شود بر سطوح hsp72 سرم، عامل های رشدی gh و igf-i سرم و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی gpx و gr گلبول های قرمز خون در پسران دانشجو بود. بدین منظور تعداد 20 نفر دانشجوی پسر سالم که فعالیت بدنی منظم نداشتند انتخاب به طور تصادفی در چهار گروه (5 نفره) مورد مطالعه قرار گرفتند، گروه اول مکمل گیری گلوکز به همراه تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز، گروه دوم مکمل گیری گلوتامین به همراه تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز، گروه سوم تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز توأم با مصرف دارونما و گروه چهارم بدون هر گونه دستکاری، با گروه کنترل. نمونه های خونی در ابتدای شروع دوره پروتکل تمرینی (پیش آزمون) و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی (پس آزمون) از سیاهرگ زند اعلی جمع آوری شدند. برای ارزیابی غلظت سرمی igf-i بعد از جداسازی اولیه igf-i از پروتئین های متصل شده به آن از روش ساندویچ تک گامی سنجش ایمنی نورافشانی شیمیایی استفاده شد. برای سنجش فعالیت آنزیمی gpx و gr گلبول قرمز به ترتیب از روش های رنگ سنجی بر اساس روش پاگلیا و والنتین و رنگ سنجی براساس روش ماترویک استفاده شد. جهت تعیین معنی دار بودن تفاوت معنی داری بین گروه های تحقیق از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. یافته های تحقیق، افزایش معنی دار igf-i سرم را نشان داد (p<0/05) . نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد اختلاف معنی داری بین گروه مکمل گیری گلوکز و تمرین با گروه دارونما و تمرین (p<0/05) و بین گروه مکمل گیری گلوتامین و گروه دارونما و تمرین (p<0/05) وجود داشت. تفاوت معنی داری برای مقادیر gh سرم بین چهار گروه تمرینی یافت نشد. کاهش معنی دار hsp72 سرم بین گروه های تحقیق مشاهده شد (p<0/05). نتایج توکی نشان داد که این کاهش معنی دار بین گروه مکمل گیری گلوتامین و تمرین با گروه کنترل (p<0/05) وجود داشت. افزایش معنی داری برای فعالیت آنزیمی gpx گلبول قرمز وجود داشت (p<0/001). نتایج توکی حاکی از تفاوت معنی دار بین گروههای زیر وجود داشت : بین گروه گلوکز و تمرین با گروه دارونما و کنترل (p<0/05)، بین گروه گلوکز و تمرین با گروه کنترل (p<0/001)، بین گروه گلوتامین و تمرین با گروه دارونما و تمرین (p<0/01)، بین گروه گلوتامین و تمرین و گروه دارونما (p<0/001) و بین گروه دارونما و تمرین و گروه کنترل (p<0/01). همچنین برای فعالیت آنزیمی gr گلبول قرمز بین گروه های تحقیق افزایش معنی داری مشاهده گردید (p<0/001). نتایج توکی نشان داد این معنی داری بین گروه گلوتامین و تمرین و گروه دارونما و تمرین (p<0/05)، بین گروه کلوتامین و تمرین و گروه کنترل (p<0/001) و بین گروه گلوکز و تمرین و گروه کنترل (p<0/001) وجود داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مکمل گیری گلوتامین بر سازگاری hsp72 و igf-i سرم و فعالیت آنزیمی gpx و gr گلبول قرمز تأثیر گذار است. گلوتامین باعث سازگاری در عوامل رشدی و ضد استرسی و آنتی اکسیدانی در جهت کمک به فرد در جهت ارتقاء عملکرد ورزشی می شود. همچنین گلوکز تأثیری بهمراه تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز بر روی سازگاری ضد استرسی ندارد ولی بر عامل رشدی igf-i سرم و عوامل آنتی اکسیدانی اثر افزاینده و مفیدی دارد. لذا ترکیب تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز بهمراه مکمل گیری گلوکز و گلوتامین باعث سازگاری عوامل کاهنده استرس و افزایش عوامل رشدی واکسایشی در دانشجویان پسر غیر ورزشکار می شود.

هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرین ترکیبی همراه با مصرف کلسیم و ویتامین d بر تراکم استخوان، هورمون پاراتیروئید و آنزیم آلکالن فسفاتاز زنان یائسه بود. تعداد 40 زن یائسه سالم با میانگین سنی 85/54 سال و وزن 35/68 کیلوگرم با دامنه سنی 48-60 سال از بین کارمندان بازنشسته اداری دولتی شهر کرمان و از طریق پرسشنامه محقق ساخته انتخاب و به طور مساوی و تصادفی به 4 گروه 10 نفره (تمرین، مکمل، تمرین – مکمل و کنترل) تقسیم شدند . نمونه خون در حالت ناشتا به میزانcc5 و سنجش تراکم استخوان با استفاده از دستگاه لونار و به روش dexa انجام شد. سپس برنامه ترکیبی گروه های تجربی شامل تمرینات با وزنه ، پرش ، چابکی، هوازی و تعادلی، سه جلسه در هفته طی 6 ماه انجام گردید. پس از پایان دوره تمرینی مجدداً پس آزمون به عمل آمد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (anova) و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه تغییرات بین گروهی استفاده شد. اجرای این برنامه تمرینی نشان داد تراکم ماده معدنی استخوان تغییر معنی داری نـــــداشت (05/0 p>) ولی هورمون پاراتیروئید، آنزیم آلکالن فسفاتاز، کلسیم، 25 هیدروکسی ویتامین d افزایش معنی داری نشان داد (05/0 p<). باتوجه به نتایج حاصل می توان گفت تمرین ترکیبی به عنوان یک برنامه تمرینی می تواند برای افراد میانسال جهت جلوگیری از پوکی استخوان موثر باشد.

هدف این پژوهش بررسی تأثیرگرم کردن با دو شدت متفاوت بر میزان پلاسمایی تخریب لیپیدی، پروتئینی و dnaبعد از فعالیت شدید در مردان غیر ورزشکار است. تعداد 12 نفر دانشجوی غیر ورزشکار دانشگاه تربیت معلم با میانگین سن (سال)، وزن (کیلوگرم) و قد (سانتیمتر) به ترتیب 71/1±25/23، 37/8±02/72 و15/5±33/174 به عنوان آزمودنی تحقیق انتخاب شدند. ابتدا میزان vo2peakآزمودنی¬ها توسط گازآنالیزر (meta max 3b) روی دوچرخه کارسنج با آزمون فزاینده¬ای اندازه¬گیری شد. میزان کار در شدت¬های مختلف گرم کردن از روی نمودار vo2peakبرای هر آزمودنی محاسبه شد. بعد از یک هفته، آزمودنی¬ها در سه جلسه با فاصله 48 ساعت که در هر جلسه به سه گروه گرم کردن با شدت کم و گرم کردن با شدت زیاد و بدون گرم کردن داده شد تقسیم شدند. از هر سه گروه در ابتدا خون¬گیری استراحتی در هر جلسه انجام می شد، سپس گروه اول گرم کردن با شدت 45 تا 50 درصد vo2peakبه مدت شش دقیقه و سپس فعالیت شدید را انجام دادند و بعد از 5/1 تا 2 ساعت بعد از آزمون شدید خون¬گیری صورت گرفت. گروه دوم گرم کردن با شدت 75 تا80 درصد vo2peak و سپس فعالیت شدید و گروه سوم مستقیم فعالیت شدید را انجام دادند. در روزهای دیگر بصورت متقاطع جای اعضای گروه¬ها عوض می¬شد. با استفاده از تحلیل واریانس اندازه¬گیری¬های مکرر و آزمون تعقیبی lsdنتایج تحقیق نشان داد که بین میانگین تغییرات مالون دی آلدئید(mda) نسبت به حالت استراحتی در سه گروه تفاوت معنی¬داری وجود دارد. میانگین تغییرات مالون دی آلدئیددر گروه گرم کردن با شدت کم نسبت به گروه¬های دیگر کمتر بود ولی نسبت به گروه بدون گرم کردن تفاوت معنی¬داری وجود نداشت. همچنین بین میانگین تغییرات کربونیل-پروتئین و 8-هیدروکسی 2-دزوکسی گوانوزین نسبت به حالت استراحتی بین سه گروه تفاوت معنی داری وجود داشت. ولی میانگین گروه بدون گرم کردن کمتر از گروه¬های گرم کردن بود. همچنین بین میانگین تغییرات آنزیم¬های ضد اکسایشی سوپر اکسید دیسموتاز (sod)، کاتالاز (cat) و گلوتاتیون پر اکسیداز (gpx) تفاوت معنی¬دار بود. میانگین تغییرات در سوپر اکسید دیسموتاز در گروه گرم کردن با شدت کم کمتر بود ولی در کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه بدون گرم کردن کمتر بود. نتایج تحقیق نشان داد گرم کردن با شدت کم می تواند تخریب لیپیدی را کاهش ولی تخریب پروتئینی و dna افزایش می دهد.گرم کردن با شدت زیادباعثافزایش هر سه نوع تخریب می شود بنابراین در مردان غیر ورزشکار گرم کردن با شدت کم بهتر از گرم کردن با شدت زیاد است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.