یکی از مسائلی که امروزه شهرهای بزرگ با آن مواجه هستند ، رشد بی رویه جمعیت و به تبع آن رشد بزهکاری درآن ها است . از دیرباز شناسایی عوامل بروز جرم وسعی در از بین بردن این عوامل مهم ترین راهکار پیشگیری از بروز ناهنجاری ها شناخته شده است. اگرچه برای پیشگیری از وقوع جرایم در شهرها ، راهکارهای متفاوتی از سوی دانشمندان و صاحب نظران ارائه شده است ولی بی شک باید اذعان داشت که یکی از عوامل موثر در وقوع جرایم عامل محیطی است که موانع یا تسهیلاتی را برای مجرم فراهم می کند . رویکردهای جدید طراحی محیطی بر این است که بتوان از طریق ساختار کالبدی شهر و طراحی محیط های مصنوع از ارتکاب جرائم جلوگیری کرد. این امر از طریق کاهش پتانسیل طبیعی و کالبدی مناطق شهری در جرم خیزی یا کاهش امکان دهی به وقوع جرم ممکن می شود . براین اساس هرگونه اقدامی در ساختار مداخلاتی شهر باید با توجه به این امر صورت گیرد . امروزه کمتر به پتانسیل های بالقوه مناطق شهری و ساختمان ها در کاهش یا جلوگیری از جرائم التفات می شود . این در حالی است که می توان از طریق طراحی محیط شهری یا معماری ساختمان از ارتکاب جرائم شهری جلوگیری به عمل آورد. براین اساس می بایستی طراح شهری یا معمار در فرایند طراحی و جایگزینی فضایی چه در مقیاس سایت شهری یا مقیاس پلان مسکونی و تجاری به این امر توجه کند که از خلق گونه ای از فضا که امکان نظارت عمومی را کم می کندیا نحوه دسترسی به مناطق جرم خیز را افزایش می دهد جلوگیری به عمل آورد

امروزه سازمان ها برای کسب موفقیت بیشتر، سبقت از رقبا، افزایش سود و کاهش ضرر و خطرات احتمالی، نیازمند مدیریت ریسک پروژه می باشند.در این تحقیق یک مدل تلفیقی از تکنیک دیمتل، تحلیل شبکه ای فازی و تاپسیس فازی جهت شناسایی، رتبه بندی و ارزیابی ریسک ها در پروژه های بزرگ ارائه گردیده است. این مدل جهت اثبات کارایی و عملکرد در پروژه ساخت خط چهار متروی تهران پیاده سازی شده است. در ابتدای امر تمامی ریسک ها در این پروژه شناسایی شده و از بین آنها مهمترین ریسک ها شناسایی شده اند. برای تعیین وزن معیارها از تکنیک تحلیل شبکه ای فازی استفاده شده است. سپس برای ارزیابی معیارها از تکنیک تاپسیس استفاده شده است.ابزار و روش های گرد آوری داده ها در این تحقیق، از نوع پرسشنامه و مصاحبه می باشد و در هر مرحله با توجه به ساختار مدل و موارد مورد نیاز، پرسشنامه ای تدوین شده است.این مدل علاوه بر اینکه می تواند به طور کاربردی برای شناسایی، رتبه بندی و ارزیابی ریسک پروژه های بزرگ به کار گرفته شود، در صورت تهیه این مدل به صورت نرم افزار می توان از پیچیدگی های روش اجتناب نموده و آن را به سهولت در پروژه های بزرگ اجرا نمود.

چکیده ندارد.