هدف از این مطالعه بررسی تأثیر یک برنامه¬ی منتخب تمرین هوازی 8 هفته¬ای بر روی برخی عوامل فیزیولوژیکی (از قبیل ضربان قلب استراحت و تمرین، فشار خون سیستول و دیاستول استراحت) و هماتولوژیک (از قبیل سروتونین و دوپامین) معتادان به هروئین استان اصفهان بود. در یک مطالعه¬ی نیمه تحربی، تعداد 27 نفر معتاد به هروئین استان اصفهان سنین 25 تا 40 سال که جهت درمان به کمپ خمینی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، بصورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. سپس بطور تصادفی در دو گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (13 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه¬ی تمرینی منتخب به مدت 8 هفته و هر هفته پنج جلسه¬ی یک ساعته با شدت تمرینات 60 تا 85 درصد حد اکثر ضربان قلب شرکت کردند. متغیرهای مورداندازه¬گیری قبل و بعد از برنامه¬ی تمرینی شامل مشخصات بدنی از قبیل؛ سن، وزن، قد، شاخص توده¬ی بدن، نسبت دور کمر به لگن، درصد چربی، وزن چربی و متغیرهای فیزیولوژیکی نظیر؛ توان هوازی، ضربان قلب استراحت و پایانی، فشارخون استراحت و همچنین متغیرهای هماتولوژیکی سروتونین و دوپامین بود. در نهایت داده¬های حاصل با استفاده از آزمون آماری کوواریانس (ancova) مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. بین گروه¬های تجربی و کنترل در متغیرهای بدنی (از قبیل وزن، شاخص توده¬ی بدنی، درصد چربی) و ویژگی-های فیزیولوژیکی (از قبیل؛ ضربان قلب حالت استراحت و پایانی، فشار خون سیستولیک حالت استراحت و توان هوازی) بعد از تمرین تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0p≤). همچنین، در متغیر هماتولوژیکی سروتونین بین گروه¬های تجربی و کنترل بعد از تمرین تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0p≤). نتایج نشان داد که یک برنامه¬ی تمرینی منتخب برای بهبود ظرفیت کاری، عوامل هماتولوژیک و وضعیت روانی معتادان به هروئین مفید است. به نظر می¬رسد بهبوها در شاخص¬های هماتولوژیکی مستقل از افزایش در توان هوازی باشد.

مقدمه: گردن درد یکی از اختلالات شایع در کاربران رایانه می باشد.هدف این مطالعه بررسی 8 هفته تمرین درمانی منتخب و برنامه خود درمانی با بروشور بر میزان درد و ناتوانی، قدرت عضلانی و دامنه حرکتی گردن در مردان مبتلا به گردن درد مزمن شاغل در بانک های شهر اصفهان می باشد. روش: در این مطالعه نیمه تجربی که بصورت مقطعی انجام شد، 66 بیمار مرد با میانگین سنی 10/3 ± 19/39، قد 6/4 ± 39/172 و وزن 6/5 ± 68/71 که حداقل شش ماه سابقه گردن درد داشتند، بوسیله پرسشنامه اطلاعات فردی بصورت هدفمند از بین کاربران رایانه شاغل در بانک های شهر اصفهان انتخاب شدند. آزمودنی ها در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول تمرینات درمانی را زیر نظر مربی انجام می دادند، گروه دوم تمرینات درمانی را بصورت بروشور دریافت کردند و گروه سوم، گروه کنترل بودند که هیچ گونه مداخله درمانی روی آنها انجام نگرفت. میزان درد و ناتوانی گردن، قدرت و دامنه حرکتی گردن در پیش آزمون وپس از 8 هفته مداخله تمرینی در پس آزمون بترتیب به وسیله پرسشنامه شاخص درد و ناتوانی، دینامومتر و گونیامتر اندازه گیری شد. همچنین جهت تحلیل داده ها ابتدا مقادیر اختلاف پیش آزمون و پس آزمون محاسبه و سپس از طریق آزمون anova مورد ارزیابی قرار گرفتند)05/0(p<. نتایج: نتایج نشان داد بین میانگین درد و ناتوانی و همچنین قدرت عضلات گردن سه گروه تفاوت معنی داری وجود دارد )05/0(p<. مقایسه دامنه حرکتی گردن درگروه های مختلف، حاکی از آن است که دامنه حرکتی گردن گروه تمرین درمانی منتخب بجز در حرکت چرخش به چپ، در حرکات دیگر با دامنه حرکتی گردن دو گروه دیگر تفاوت معنا-داری دارد.اما گروه خود درمانی با بروشور تنها در حرکت چرخش به راست با گروه کنترل تفاوت معنا دار داشت )05/0(p<. بحث و نیتجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که هر دو روش درمانی جهت درمان گردن درد مزمن مفید هستند و اگر چه تمرین درمانی با بروشور کم هزینه تر است، اما تمرین درمانی ویژه با حضور مربی نسبت به تمرین درمانی با بروشور قابل کنترل تر، موثرتر و مطمئن تر می باشد.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات قدرتی و پلایومتریک بر حس موقعیت مفصل زانو بود. بدین منظور تعداد 45 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه اصفهان بامیانگین سنی (2/17±21/7) سال، وزن (7/98±69/6) کیلوگرم و قد (5/38±177/2) سانتیمتر به صورت در دسترس انتخاب و پس از پر نمودن فرم رضایت نامه در این تحقیق نیمه تجربی شرکت نمودند. نمونه ها به صورت تصادفی درسه گروه قدرتی (15n=)، پلایومتریک (15n=) و گروه کنترل (15n=) تقسیم شدند. حس موقعیت مفصل توسط دستگاه دینامومتر ایزوکینتیک بایودکس سیستم 3 در سه زاویه30، 45 و 60 درجه در مفصل زانوی برتر اندازه گیری شد. برای تحلیل داده هااز تحلیل واریانس یک طرفه استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات قدرتی تنها در زاویه ابتدایی فلکشن زانو به پیشرفت حس موقعیت مفصل در حالت غیرفعال منجر گشت. درحالی که تأثیر معناداری در حالت فعال نداشت. در مورد تمرینات پلایومتریک این تمرینات در زاویه ابتدایی فلکشن زانو به پیشرفت حس موقعیت فعال مفصل و همچنین در زاویه ابتدایی و انتهایی فلکشن زانو به بهبود حس موقعیت غیرفعال مفصل منجر گشت. در مقایسه بین دو پروتکل تمرینی، گروه تمرینات پلایومتریک در زاویه انتهایی فلکشن زانو(حالت غیرفعال)پیشرفت معنادارتری داشتند( 05/0 p<).

چکیده: هدف این پژوهش بررسی میزان شیوع، علل و مکانیسم آسیب های ورزشی کیک بوکسینگ کاران نخبه مرد غرب کشور بود. جامعه ی آماری تحقیق حاضر 2500 نفر از کیک بوکسینگ کاران نخبه مرد غرب کشور (با دامنه ی سنی20 تا 26 سال) بودند، که از بین آن ها حدود 440 نفر از طریق نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه ی استاندارد شده ای بود که در زمینه ی اندازه گیری میزان شیوع، علل و مکانیسم آسیب های ورزشکاران تدوین و استفاده شده بود. اطلاعات مورد نیاز را محققان با استفاده از پرسشنامه و از طریق مصاحبه با مربیان و ورزشکاران جمع آوری کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان شیوع آسیب 81/46 آسیب به ازای هر 100 ورزشکار بود. میزان آسیب های رخ داده در ناحیه ی سر و گردن (80/39 درصد) به طور معناداری بیشتر از سایر نقاط بدن بود (05/0 p< و 56/121 =?^2). میزان آسیب های پوستی به طور معناداری بیشتر از سایر آسیب ها بوده است (8/119=?^2). نتایج همچنین نشان داد بیشترین نوع آسیب ها به ترتیب از نوع خراشیدگی (20/43 درصد)، کوفتگی(13/12 درصد) و اسپرین (70/9 درصد) بوده است (4/173=?^2). بین عوامل مختلف بروز آسیب اختلاف معناداری مشاهده شد (18/29=?^2)، به طوری که خطای حریف مقابل (38/16)، خستگی شدید ورزشکار (91/11)، نداشتن آمادگی جسمانی مناسب (90/10) و آسیب دیدگی قبلی (57/10) مهمترین عوامل بروز آسیب بودند. نتایج همچنین نشان داد که از نظر ورزشکاران و مربیان مهمترین مکانیسم بروز آسیب برخورد با حریف مقابل (07/64 درصد) بوده است. میزان شیوع آسیب در استان کرمانشاه (33/63 درصد) به طور معناداری بیشتر از سایر استان ها بود (16/19=?^2). نتایج پژوهش حاضر می تواند در طراحی برنامه های پیشگیرانه از آسیب موثر باشد و به مربیان، کیک بوکسینگ کاران و تیم پزشکی کمک شایانی نماید. واژه های کلیدی: کیک بوکسینگ کار نخبه، آسیب ورزشی، شیوع آسیب.

تمرین مقاومتی با وزن بدن، قدرت عضلات کمربند شانه ای، قدرت عضلات شکم، قدرت مچ دست، دختران ژیمناست

شیوع چاقی در کوکان و نوجوانان در سال های اخیر در کشور های مختلف گسترش یافته است، و لذا مسئولین امر برای کاهش میزان شیوع این معضل به راهکار های مختلفی از جمله افزایش در فعالیت های جسمانی و تغییرات در برنامه های تمرینی درس تربیت بدنی در مدارس به عنوان روشی برای مقابله با چاقی در کودکان و نوجوانان متوسل شده اند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه دو برنامه تمرینی مختلف درس تربیت بدنی روی استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی دانش آموزان دختر دوره راهنمایی شهرستان نجف آباد بود. با توجه به ماهیت موضوع، این پژوهش از نوع نیمه تجربی وبا توجه به هدف، از نوع کاربردی می باشد. نمونه آماری این تحقیق، تعداد60 نفر از دانش آموزان دختر بودند که از میان مدارس راهنمایی شهر نجف آباد، دو مدرسه به شکل قابل دسترس و هدفمند، انتخاب شدند. پس از تکمیل فرم رضایت نامه توسط والدین دانش آموزان ، تعداد30 نفر از دانش آموزان کلاس سوم دوره راهنمایی یک مدرسه در گروه کنترل و تعداد 30 نفر از دانش آموزان کلاس مدرسه ی دیگری در گروه تجربی قرار گرفتند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته تمرینات هوازی منتخب برای گروه تجربی و 8 هفته تمرینات هوازی متداول در مدارس برای گروه کنترل، هفته ای 2 جلسه و هر جلسه به مدت90 دقیقه در ساعات تربیت بدنی مدارس شهرستان نجف آباد بود. متغیرهای مورد اندازه گیری تحقیق شامل ویژگی های آنتروپومتریکی(قد، وزن، درصد چربی، شاخص توده بدن) بود و متغیر فیزیولوژیکی استقامت قلبی عروقی دانش آموزان بود که به ترتیب با استفاده از کالیپر لانچ و آزمون میدانی 20 متر شاتل رن مورد اندازه گیری و ثبت گردید. در این پژوهش برای تحلیل داده ها، ابتدا از روش آمارتوصیفی برای طبقه بندی وتنظیم داده ها، تعیین شاخص های مرکزی و پراکندگی و سپس برای آزمون فرضیه ها و متغیرهای تحقیق از آزمون t مستقل و نرم افزار spss18 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که: بین استقامت قلبی عروقی دانش آموزان گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری وجود دارد (00/0p<). بین شاخص توده بدن دانش آموزان گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (62/0p<) و بین درصد چربی بدن دانش آموزان گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری مشاهده شد(02/0p<). به طور کلی می توان چنین بیان کرد که تمرینات هوازی منتخب در افزایش استقامت قلبی عروقی و کاهش درصد چربی بدن این گروه از دانش آموزان تأثیر داشته است. لذا پیشنهاد می گردد در صورت امکان برای کاهش درصد چربی بدن دانش آموزان و همچنین توسعه استقامت قلبی عروقی آن ها یک جلسه تمرین هفتگی فوق برنامه برای دانش آموزان در نظر گرفته شود. واژه های کلیدی: استقامت قلبی عروقی: درصد چربی بدن، دانش آموزان دختر راهنمایی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر دو روش تمرینی استقامتی و مقاومتی بر روی درصد چربی و برخی عوامل آمادگی جسمانی کودکان دارای اضافه وزن و چاق و مقایسه آن ها بود. نمونه آماری این تحقیق را 38 دانش آموز دختر 11-8 سال دوره ابتدائی دارای اضافه وزن و چاق شهرستان نجف آباد تشکیل می دادند. پس از اندازه گیری قد، وزن و محاسبه شاخص توده بدن، کودکانی که براساس نمودار شاخص توده بدن دچار اضافه وزن و چاقی بودند، انتخاب و در دو گروه استقامتی (18نفر) و مقاومتی(20نفر) قرار گرفتند. درصد چربی و عوامل آمادگی جسمانی با آزمون ها و معادلات مربوطه محاسبه گردید. در این تحقیق آزمودنی ها به مدت 12هفته و هر هفته 3 جلسه 75 دقیقه ای در دو گروه تمرینات استقامتی و مقاومتی به طور جداگانه به تمرین پرداختند. هر جلسه تمرین برای دو گروه شامل: (15 دقیقه) گرم کردن، تمرینات اصلی هر گروه و (10 دقیقه) حرکات کششی برای سرد کردن بود. تمرینات گروه مقاومتی شامل: تمرینات مقاومتی با وزن بدن و تمرینات قدرتی دو نفره بود و تمرینات گروه استقامتی شامل: مهارتهای فوتسال و شاتل ران می شد. در پایان دوره متغیرهای مورد نظر مجدداً تحت شرایط مشابه پیش آزمون اندازه گیری شد. سرانجام داده ها جمع آوری و با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 20 مورد تحلیل و مقایسه آماری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t همبسته و t مستقل و برای تعدیل تاثیر مقادیر پیش آزمون در پس آزمون از مقادیر اختلاف میانگین پیش آزمون و پس آزمون هر گروه استفاده گردید. یک دوره تمرینات استقامتی منتخب روی درصد چربی(000/0< p)، استقامت عضلانی شکم(03/0< p)، تعادل (007/0< p)، سرعت(00/0< p)، چابکی(01/0< p) و استقامت قلبی- تنفسی(00/0< p) کودکان چاق و دارای اضافه وزن موثر بود و باعث تغییرات معنی داری در این متغیرها شد. اما روی انعطاف پذیری (06/0< p) و پرش عمودی(057/0< p) تاثیر معنی داری نداشت. یک دوره تمرینات مقاومتی منتخب روی درصد چربی(000/0< p) ، استقامت عضلات شکم (000/0< p) ، میزان انعطاف پذیری (000/0< p) ، تعادل (000/0< p) ، زمان سرعت (000/0< p) ، پرش عمودی (000/0< p)، استقامت قلبی- تنفسی (000/0< p) و چابکی(04/0< p) کودکان دچار چاقی و اضافه وزن موثر بود و باعث تغییرات معنی داری در آنها شد. در مقایسه اثرات دو روش تمرینی منتخب استقامتی و مقاومتی روی درصد چربی( 303/0< p) و استقامت و قدرت عضلات شکم (067/0< p)، انعطاف پذیری(053/0< p)، تعادل(158/0< p)، سرعت (561/0< p)، چابکی(853/0p<)، پرش عمودی (05/0< p) و استقامت قلبی- تنفسی (163/0< p) کودکان چاق و دارای اضافه وزن تفاوت معنی داری مشاهده نشد و هر دو روش تقریبا به یک میزان بر روی درصد چربی و عوامل آمادگی جسمانی کودکان دارای اضافه وزن و چاق موثر بود.

افزایش شیوع چاقی در کودکان و بزرگسالان در سال های اخیر تنها به علت عوامل ژنتیکی نبوده است و عوامل مختلف رفتاری و محیطی نیز نقش داشته اند. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط چاقی با برخی کارکردهای جسمانی، رفتاری و شناختی در دانش آموزان پسر دوره راهنمایی شهر اصفهان بود. این تحقیق از نوع توصیفی است. آزمودنی های این تحقیق 120 دانش آموز پسر با میانگین سنی 42/13 سال بودند که به صورت نمونه در دسترس از دانش آموزان چاق و دارای اضافه وزن شرکت کننده در فعالیت های پایگاه های اختصاصی آموزش و پرورش انتخاب شدند. به منظور شناسایی دانش آموزان چاق، قد و وزن آنها به روش استاندارد اندازه گیری شد. چاقی بر اساس معیار شاخص توده بدن (bmi) ارزیابی شد. برای ارزیابی استقامت قلبی- تنفسی به عنوان یکی از عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی از آزمون 20 متر شاتل ران استفاده شد. برای سنجش عادات تغذیه ای، تعداد ساعات تماشای تلویزیون و کار با رایانه از پرسشنامه محقق ساخته، عادات رفتاری استفاده شد. برای سنجش کارکردهای شناختی از نمره معدل دانش آموزان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی و از آزمون هوش وکسلر کودکان تجدید نظر شده (wisc-r) برای ارزیابی بهره هوشی استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون کای اسکور در سطح معنی داری 05/0 p? با کمک نرم افزار spss (نسخه 16) انجام شد. یافته های تحقیق نشان داد بین چاقی با آمادگی قلبی تنفسی (015/0=p ، 223/0- = r)، عادات تغذیه ای ( 407/75 =?2 ، 001/0=p)، تعداد ساعات تماشای تلویزیون (509/17 =?2 ، 008/0=p)، تعداد ساعات استفاده از رایانه (211/6 =?2 ، 004/0=p)، پیشرفت تحصیلی (328/0- =r ، 001/0=p) و بهره هوشی کودکان (273/0- =r ،003/0=p) ارتباط معنی داری وجود داشت. بنابراین، به نظر می رسد بین چاقی با استقامت قلبی - تنفسی، عادات غذایی، ساعات تماشای تلویزیون، ساعت کار با رایانه، پیشرفت تحصیلی و بهره هوشی رابطه وجود دارد.

هدف از انجام این مطالعه تاثیر 6 هفته تمرین هوازی ایروبیک استپ بر آمادگی قلبی عروقی، ترکیب بدنی، انعطاف پذیری، توان بی هوازی پا و کیفیت زندگی دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 91-1390 بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود و تعداد 31 نفر از دانشجویان دخترخوابگاهی 24 تا 30سال دانشگاه اصفهان به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی شامل 16 دانشجوی دختر (میانگین سن2±27سال، وزن27/6±34/58کیلوگرم، قد4±61/1متر) و گروه کنترل شامل 15 دانشجوی دختر (با میانگین سن1±25سال، وزن 32/7±7/54 کیلوگرم، قد6 ±61/1متر)بودند. گروه تجربی به مدت شش هفته هفته سه روز به مدت 5/1ساعت درخوابگاه شهیدفهمیده دانشگاه اصفهان تحت برنامه تمرینی باشدت 55-85% ضربان قلب که معادل 51-75vo2%به فعالیت پرداختند وگروه ازمایش تحت هیچ نوع فعالیت وبرنامه تمرینی قرارنداشتند استقامت قلبی عروقی، انعطاف پذیری، توان بی هوازی پا، درصد چربی بدن و کیفیت زندگی دوگروه درپیش ازمون وپس ازمون اندازه گیری شد. از آزمون آنالیز کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد p<0.05)). بر اساس یافته های تحقیق کاهش معنی داری p<0.05)) در ترکیب بدنی و افزایش معنی داری در استقامت قلبی عروقی مشاهده شد ولی توان بی هوازی پا و انعطاف پذیری افزایش معنی داری را نشان نداد. در شاخص های کیفیت زندگی نظیر سلامت عمومی، سلامت جسمانی و سلامت محیط اجتماعی افزایش معنی داری مشاهده شد ولی در شاخص های ارتباط اجتماعی و سلامت روان افزایش معنی داری مشاهده نشد. نتیجه پژوهش حاضر نشان داد که 6 هفته تمرین هوازی ایروبیک استپ بر بهبود کیفیت زندگی و ترکیب بدنی و استقامت قلبی عروقی تاثیر مثبت دارد.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر سه برنامه تمرینی منتخب 8 هفته ای روی برخی متغیرهای فیزیولوژیکی و ترکیب بدنی زنان چاق و دارای اضافه وزن بود. بدین منظور 43 آزمودنی چاق و دارای اضافه وزن 55-30 ساله از میان زنان نجف آباد که واجد شرایط طرح بودند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی در سه گروه ایروبیک(12نفر)، استقامتی با کنترل رژیم غذایی(16 نفر) وگروه استقامتی بدون کنترل رژیم غذایی (15) قرار گرفتند. تمرینات دو گروه استقامتی یکسان، اما رژیم غذایی یک گروه استقامتی حتی الامکان مورد کنترل قرار گرفت. شرکت کنندگان هفته ای 3 روز به مدت 8 هفته فعالیت ورزشی کردند. هر جلسه شامل مرحله گرم کردن( 10 دقیقه)، تمرین اصلی(50 دقیقه) و سردکردن بدن(10 دقیقه) بود. سطوح لپتین به روش الیزا و نیمرخ لیپیدی (hdl-c، ldl-c، tgوکلسترول) به وسیله کیت های مخصوص آزمایشگاهی، پس از 12 ساعت در حالت ناشتا در مرحله پیش آزمون و پس از 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی پس آزمون اندازه گیری شد. چربی زیر پوستی بوسیله کالیپر لانچ در سه ناحیه بدن آزمودنی ها اندازه گیری و درصد چربی بدن با استفاده از فرمول جکسون مدل سه ناحیه ای محاسبه گردید. برای تحلیل داده های پیش آزمون و پس آزمون از آزمون tوابسته و برای مقایسه نتایج سه گروه از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در گروه ایروبیک بین مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی پیش و پس آزمون این گروه تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین در گروه استقامتی با رژیم غذایی در متغیرهای کلسترول، ldl و bmi و در گروه استقامتی بدون رژیم غذایی در مقادیر متغیرهای کلسترول ، ldl، bmiو حداکثر اکسیژن مصرفی پیش- پس آزمون این گروه ها تفاوت معنی داری معنی دار مشاهده گردید. بین سطوح هورمون لپتین پیش – پس آزمون هیچ کدام از گروه ها تغییرات معنی داری وجود نداشت. در مقایسه های بین سه گروه صرفاً در متغیرهای کلسترول و ldl تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده گردید. بطور کلی یافته های این تحقیق نشان داد که هر دوی تمرینات استقامتی با رژیم و بدون رژیم غذایی موثر تر از تمرینات گروه ایروبیک بودحداکثر اکسیژن مصرفی هر سه گروه افزایش داشت، اما فعالیت های استقامتی باعث افزایش بیشتر حداکثر اکسیژن مصرفی در زنان چاق و دارای اضافه وزن در دامنه سنی 30 تا 55 سال این تحقیق گردید.

مقدمه: سوختگی حادثه ای غم انگیز است که اختلالات زیادی در عملکرد جسمانی و سلامت روانی بیمار ایجاد می کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر توده بدون چربی، قدرت عضلات، دامنه حرکتی مفاصل و کیفیت زندگی بیماران با سوختگی شدید بود. روش مطالعه: تحقیق از نوع تک موردی بود و از طرح خط پایه چندگانه در میان آزمودنی ها استفاده شد. دو آزمودنی به صورت داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. تحقیق دارای دو مرحله خط پایه و مرحله مداخله با طرح ab بود. توده بدون چربی، قدرت عضلات، دامنه حرکتی مفاصل و کیفیت زندگی در چهار وهله هفتگی به مدت یک ماه اندازه گیری شد (مرحله خط پایه). پس از تعیین ثبات داده ها در مرحله خط پایه، مرحله مداخله به مدت 8 هفته به شرکت کنندگان ارائه گردید. در مرحله مداخله 8 اندازه گیری از هر عامل با وهله هایی مشابه با مرحله خط پایه گرفته شد. یافته ها: براساس آنالیز دیداری به روش دو ضابطه ای، عملکرد جسمانی و کیفیت زندگی افراد سوخته بهبود معناداری نسبت به مرحله خط پایه داشتند. اما توده بدون چربی نسبت به مرحله خط پایه افزایش غیرمعنادار داشت. بحث و نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که تمرینات مقاومتی روشی موثر برای بهبود ریکاوری و درمان افراد سوخته است.

ریتم شبانه روزی تستوسترون بزاقی پس از تمرین مقاومتی سنگین در مردان بدنساز تاریخ دفاع : 23/12/91 هدف از این تحقیق مطالعه ی ریتم شبانه روزی تستوسترون پس از یک جلسه تمرین مقاومتی سنگین در مردان تمرین کرده ی بدنساز بود. در یک مطالعه ی روایی متقاطع، تعداد 16 مرد تمرین کرده ی مقاومتی با میانگین و انحراف استاندارد سن 15/3 ± 56/26 سال، قد 26/6 ± 69/173سانتی متر، وزن 32/5 ± 68/76 کیلوگرم و درصد چربی بدن 45/2± 37/11 از میان ورزشکاران با 3 سال سابقه ی تمرین مقاومتی به صورت تصادفی انتخاب شدند. هر یک از آزمودنی ها در دو شرایط تمرین مقاومتی سنگین و کنترل (بدون تمرین) مورد آزمون قرار گرفتند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل ده تمرین مقاومتی با 3 دوره ی 10 تکراری بیشینه با فاصله ی استراحت 2 دقیقه ای بین هر دوره بود. نمونه بزاقی آزمودنی ها، در طی شبانه روز، هر 2 ساعت یکبار از 6 صبح تا 10 شب برای اندازه گیری تستوسترون جمع آوری گردید. داده های حاصل با استفاده از تحلیل واریانس ها با اندازه های تکراری یک طرفه و دوطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل هیچ تفاوت معناداری بین شرایط استراحت و تمرین برای غلظت تستوسترون به جز کاهش معناداری در ساعت 30/7 صبح هنگام تمرین مقاومتی را نشان نداد. نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین مقاومتی هیچ اثری روی الگوی ریتم شبانه روزی ترشح تستوسترون بزاقی در دوره ساعات مورد مطالعه نداشت. واژگان کلیدی: تمرین مقاومتی، ریتم شبانه روزی تستوسترون

چکیده معضل چاقی به عنوان عارضه ای جدی برای زندگی بی تحرک و ماشینی، مورد توجه اغلب مراکز بهداشتی و درمانی دنیا قرار گرفته است. چاقی عامل زمینه ساز و در واقع عامل خطری برای بروز بیماری های قلبی - عروقی است که عموماً با کاهش طول عمر مورد انتظار و افزایش بیماری همراه است. هدف پژوهش حاضر تأثیر 12 هفته تمرینات ویبریشن کل بدن، تمرینات هوازی و تمرینات ترکیبی( هوازی و ویبریشن کل بدن) بر ترکیب بدنی زنان غیر ورزشکار میانسال چاق و دارای اضافه وزن بود. بدین منظور 28 نفر از زنان چاق و دارای اضافه وزن 45 تا 60 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها در3 گروه تمرینات ویبریشن کل بدن( ایستادن بر روی دستگاه ویبریشن کل بدن به مدت 20،16و 24 دقیقه به ترتیب در ماه اول تا سوم، تحت فرکانس 30 تا 45 هرتز و جابه جایی 5 میلی متر)، تمرینات هوازی(دویدن بر روی تردمیل به مدت 30 دقیقه،با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه ) و ترکیبی( ترکیب تمرینات هوازی و ویبریشن کل بدن با اولویت تمرینات ویبریشن و سپس تمرینات هوازی) قرار گرفتند. قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرینی، اندازه گیری ها انجام شد. مقایسه داده های پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه با آزمون t همبسته و مقایسه داده های بین گروهی با آزمون اندازه گیری مکرر(repeated measures) صورت گرفت. نتایج نشان داد که تمرینات ویبریشن کل بدن، تمرینات هوازی و ترکیب تمرینات ویبریشن کل بدن و هوازی با شدت های مذکور بر ترکیب بدنی (05/0p<)، وزن بدن (05/0p<) و درصد چربی (05/0p<) به طور معنی داری اثر داشت. همچنین این تحقیق نشان داد که تأثیر پروتکل های تمرینی مورد نظر بر ترکیب بدنی، وزن بدن و درصد چربی تفاوت معنی داری نداشت. با توجه به این نتایج، احتمالا استفاده از روش های تمرینی مذکور می تواند یکی از راهکارهای مناسب جهت کنترل وزن و کاهش وزن افراد چاق و دارای اضافه وزن باشد. واژگان کلیدی: ویبریشن کل بدن، ترکیب بدنی، غیر ورزشکار، تمرین هوازی، چاقی. abstract obesity is a serious problem for sedentary and machine lifestyles of the world that has been considered by most of the health centers. it is also the factor of risk that cause to cardiovascular disease and reduction of life. the purpose of this study was to determine the effects of 12 weeks whole body vibration training, aerobic training and combined exercise (aerobic and whole body vibration) on body composition in non athletic middle-aged overweight and obese women . for this purpose, 28 overweight and obese women 45 to 60 years were randomly selected. whole-body vibration exercise in three groups of subjects (standing on whole body vibration machine for 24 , 20 and 16 minutes respectively, in the first three months, the frequency of 30-45 hz and a displacement of 5 mm), aerobic exercises (jogging on a treadmill for 30 minutes, with intensity 60 to 75 percent of maximum heart rate) and hybrid (combination of whole body vibration training and aerobic exercise respectively). before and after the exercise programs, the measurements were performed. using correlation t-test,the pre-test and post-test data of the groups were compared. the results showed that there was a significant relation between whole body vibration training, aerobic training, combined training(aerobic exercise and whole-body vibration) and body composition (05/0p <), body weight (05/0p <) and fat (05/0p <). this research also showed that the effect of exercise programs on body composition, body fat percentage was not significantly different. according to the results, these trainings can be one of the appropriate methods for weight control and weight loss of obese and overweight persons. key words: whole body vibration, body composition, non athletic, aerobic exercise, obesity

درتحقیقات، اثرات سودمند تمرینات مقاومتی برای بزرگسالان به اثبات رسیده است؛ اما در مورد اثرات تمرینات مقاومتی برای افراد نابالغ پژوهش ها نتایج متناقضی را نشان می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات دو نوع تمرین مقاومتی بر روی قدرت و حجم عضلانی کودکان نابالغ بود. تعداد 34 کودک نابالغ پسر ( با میانگین وانحراف استاندارد سن: 42/0± 32/11سال، قد: cm81/7±52/ 145،وزن:kg49/8 ±03/36) بدون سابقه قبلی در انجام تمرینات مقاومتی به طور تصادفی در سه گروه تجربی 1 (شدت تمرینی بالا برابر با 85 درصد یک تکرار بیشینه13n=)، تجربی 2 (شدت تمرینی متوسط برابر با 70 درصد یک تکرار بیشینه11n=) و کنترل (بدون تمرین10n= )، قرار گرفتند.دو گروه تمرینی برای 12 هفته سه روز در هفته تمرینات مقاومتی را به کمک وزنه آزاد و دستگاه های بدنسازی اجرا کردند و در این مدت گروه کنترل به زندگی عادی خود ادامه داد. متغیر های قدرت عضلانی، حجم عضلانی و درصد چربی در ابتدا و در پایان برنامه مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی شفه برای ارزیابی متغیر ها استفاده شد. نتایج نشان داد که قدرت عضلانی در هر دو گروه تجربی به طور معناداری (05/0>p) پس از 12 هفته تمرین افزایش داشت ( در حرکت پرس سینه از kg55/6±70/23 به 48/6±83/36)؛ اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد.البته این افزایش در گروه تجربی 2 محسوس تر بود. همچنین حجم عضلانی در هر دو گروه تجربی به طور معناداری (05/0>p)افزایش داشت. (در محیط دور بازو از cm84/2±93/20 به cm90/2±00/22) و دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد.دردرصد چربی در هر سه گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که انجام تمرینات مقاومتی به ویژه تمرینات با شدت متوسط باعث افزایش قدرت عضلانی در کودکان نابالغ می شود، لذا استفاده از تمرینات مقاومتی با شدت متوسط برای افزایش قدرت کودکان توصیه می شود. کلید واژه ها: تمرینات مقاومتی، قدرت عضلانی، حجم عضلانی، کودکان نابالغ ?

در پژوهش حاضر جنبه هایی از فرایند تصمیم ورزشکاران برای ادامه دادن یا ترک ورزش بررسی شده است. هدف اصلی از انجام این تحقیق ارزیابی ویژگی های روان سنجی (پایایی و تحلیل عاملی) نسخه فارسی فهرست دلایل تصمیم به بازنشستگی ورزشکاران (p-ardi) در ورزشکاران ایرانی بود. فرناندز و همکاران (2006) این ابزار را بر اساس چارچوب عوامل وادار کننده (push)، و ضد آن (anti-push)، عوامل ترغیب کننده (pull) و ضد آن (anti-pull) پیشنهاد کرده اند. برای انجام تحقیق، از 243 ورزشکار ایرانی (81 درصد مرد، با میانگین سن 19/25 سال) خواستیم p-ardi را تکمیل نمایند. ساختار عاملی پرسشنامه توسط تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی مورد ارزیابی قرار گرفت. همسانی درونی گویه های پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ تعیین شد. علاوه بر این، در راستای بررسی روایی سازه، ارتباط بین دو ویژگی جمعیت شناسی (جنسیت، سن) و دو متغیر مرتبط با ورزش (ورزش انفرادی و گروهی؛ سابقه پرداختن به ورزش) بررسی شد. تحلیل عاملی اکتشافی به روش مولفه های اصلی نشان داد نسخه 36 گویه ای p-arid با ساختاری چهار عاملی در کل 02/65 درصد از واریانس داده ها را تبیین می کند. نتایج نشان داد آلفای کرونباخ برای هر یک از عامل ها بیش از معیار 7/0 است. نتایج در کل نشان داد ابزار مورد نظر روایی و پایایی درونی مناسبی دارد و تایید می کند که فرایند تصمیم به بازنشستگی پیچیده و چند وجهی است. در مجموع نشان دادیم p-ardi ابزاری روا و پایا برای ارزیابی الگوی دلایلی است که باعث می شود ورزشکاران ایرانی تصمیم بگیرند به فعالیت خود در صحنه ورزش قهرمانی ادامه دهند یا اقدام به کناره گیری کنند. واژگان کلیدی: بازنشستگی ورزشی، تصمیم گیری، روان سنجی، ورزش قهرمانی.

مقدمه: میگرن به عنوان حملات مکرر سردرد تعریف شده است، که معمولاً یکطرفه و همراه با اختلال پیچیده ی عصبی- عروقی خونی اطراف مغز و تحریک همزمان مسیر های درد اعصاب حسی ترژمینال است. هدف کلی تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین هوازی منتخب روی برخی عوامل فیزیولوژیکی بیماران مبتلا به میگرن بود. روش: این تحقیق کاربردی از نوع نیمه تجربی بوده و نمونه های آن شامل 22 زن مبتلا به میگرن، در دامنه سنی 22 تا 53 سال بودند که به صورت در دسترس انتخاب و به شکل غیر تصادفی در دو گروه تجربی(13 نفر) و کنترل(9) قرار گرفتند. گروه تجربی علاوه بر درمان دارویی به مدت12 هفته، سه / هفته/ یک ساعت در تمرینات هوازی منتخب شرکت داشتند. این تمرینات شامل دویدن روی تردمیل، رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج بود که از زمان کم و شدت پایین شروع و به تدریج زمان و شدت آن افزایش پیدا کرد. گروه کنترل تحت درمان دارویی، در مدت سه ماه فعالیت بدنی نداشتند، و در آزمون ها شرکت داشتند. ابتدا از آمار توصیفی برای تعیین شاخص هایی نظیر میانگین و انحراف معیار و درصد تغییرات، و برای مقایسه نتایج گروه تجربی و کنترل از آزمون tمستقل اختلاف میانگین ها استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss (نسخه 16) و سپس همچنین برای ترسیم شکل ها نرم افزار excel مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: بر اساس آزمون tمستقل اختلاف میانگین، پس از 12 هفته تمرین هوازی منتخب، کاهش معنی داری در شدت سردرد، میزان نروپپتید وابسته به ژن کلسی تونین خون و درصد چربی و افزایش معنی داری در حداکثر اکسیژن مصرفی، فلکشن گردن، اکستنشن گردن، فلکشن جانبی به چپ گردن، چرخش به راست گردن، چرخش به چپ گردن، دامنه حرکتی شانه سمت راست، دامنه حرکتی شانه سمت چپ، فلکشن شانه و اکستنشن شانه در گروه تجربی مشاهده شد. همچنین فلکشن جانبی به راست افزایش داشت اما این افزایش معنی دار نبود. نتایج به شرح زیر است: شدت سردرد در پیش آزمون 23/34 و پس آزمون 30/14، میزان نروپپتید وابسته به ژن کلسی تونین خون در پیش آزمون 50/53 و در پس آزمون 45/48، درصد چربی در پیش آزمون45 /31 و در پس آزمون 25/25و حداکثر اکسیژن مصرفی در پیش آزمون 81/24 و در پس آزمون 8 1/41، فلکشن گردن در پیش آزمون33/36 و در پس آزمون86/44، اکستنشن گردن در پیش آزمون86/67 و در پس آزمون 76/76، فلکشن جانبی به راست در پیش آزمون 58/36 و در پس آزمون 97/44، فلکشن جانبی به چپ در پیش آزمون 61/33 و در پس آزمون10/44، چرخش به راست در پیش آزمون 63/57 و در پس آزمون73/67، چرخش به چپ در پیش آزمون 97/54 و در پس ازمون 28/65، دامنه حرکتی شانه سمت راست در پیش آزمون 67/5- و در پس آزمون 77/0، دامنه حرکتی شانه سمت چپ در پیش آزمون 79/8- و در پس آزمون 33/4-، فلکشن شانه در پیش آزمون 81/163 و در پس آزمون 19/180 و اکستنشن شانه در پیش آزمون 81/27 و در پس آزمون 20/41 بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به یافته های تحقیق بتوان از تمرینات هوازی به عنوان یک روش درمانی مکمل در کنار سایر درمان های دیگر در بیماران مبتلا به میگرن به منظور بهبود سردرد آنان استفاده کرد

هدف کلی این پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی در آب و خشکی بر سطوح سروتونین سرم مردان غیرورزشکار بود. تعداد 26 نفر از دانشجویان پسر غیروزرشکار ساکن خوابگاه¬ های دانشگاه یزد با دامنه سنی 22-19 سال, به صورت تصادفی به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. تمامی آزمودنی ها پس از اعلام آمادگی، فرم رضایت نامه شرکت در تحقیق را تکمیل و امضا نمودند، سپس نمونه تحقیق بطور تصادفی در دو گروه تمرین در آب (13 نفر) و تمرین در خشکی (13 نفر) قرار گرفتند. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش¬آزمون و پس¬آزمون بود. پروتکل تمرین شامل 8 هفته تمرین منتخب هوازی، 3جلسه در هفته به صورت یک روز در میان بود، بطوری که تمرینات از مدت زمان 30دقیقه در هفته اول شروع و به مدت زمان 57دقیقه در آخرین جلسه تمرین رسید. تمرین درآب نیز 8هفته 3جلسه در هفته بود. به منظور اندازه¬گیری سطوح سروتونین، قبل و بعد از تمرین نمونه خونی از آزمودنی¬ها گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل آماری داده ها نشان داد که بین نمرات پیش¬آزمون و پس¬آزمون برای گروه تمرین در آب تفاوت معنادار وجود دارد (05/0p?)، و بین نمرات پیش¬آزمون و پس¬آزمون برای گروه تمرین در خشکی تفاوت معنادار وجود داشت(05/0p?). همچنین نتایج حاصل از آزمون تحلیل کواریانس برای مقایسه اثر تمرین در آب و تمرین در خشکی، تفاوت معناداری را نشان نداد (05/0p›). یافته¬های تحقیق نشان می¬دهد هر چند سروتونین سرم مردان غیرورزشکار با تمرین در آب و تمرین درخشکی افزایش می¬یابد ولی بین تمرین هوازی در آب و خشکی تفاوتی در سطوح سروتونین سرم مردان غیرورزشکار مشاهده نشد. واژه های کلیدی: تمرین هوازی، سروتونین، مردان غیرورزشکار،تمرین در آب

هدف از این پژوهش بررسی اثر اجرای نیم اسکواتهای پویا با شدت¬های مختلف بر عملکرد پرش عمودی و فعالیت الکتریکی عضلانی زنان تمرین کرده بود. آزمودنی¬های این پژوهش را 12 نفر از زنان تمرین کرده هندبالیست تشکیل می¬دادند که در 4 روز متفاوت به صورت تصادفی یکی از پروتکل¬های گرم کردن(c)، گرم کردن و اجرای یک نوبت 6 تکراری نیم اسکات با 30 % 1rm (l) ، گرم کردن و اجرای یک نوبت 3 تکراری نیم اسکوات با 60% 1rm (m)، گرم کردن و اجرای یک نوبت 2 تکرای نیم اسکوات با 90% 1rm (h) را انجام دادند. پس از گذشت 4 دقیقه از اجرای هر پروتکل، از آزمودنی¬ها آزمون پرش عمودی به عمل آمد. فعالیت الکترومایوگرافی (emg) عضلات پهن جانبی (vl)، پهن داخلی (vm)، راست رانی (rf)، دوسررانی (bf)، نیم وتری(st) در مرحله کانسنتریک پرش¬ها به ثبت رسید. برای گروه¬های عضلانی چهارسر، میانگین مقادیر vl، vm و rf (qc) وبرای گروه عضلانی همسترینگ میانگین مقادیر bf و st (h) محاسبه شد. برای تجزیه تحلیل داده¬ها از تحلیل واریانس با اندازه¬های تکرای استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که ارتفاع پرش پس از اجرای پرتکل¬ h نسبت به ارتفاع پرش پس از اجرای پروتکل c به طور معناداری افزایش یافته بود(% 59/12) (05/0?p). هیچ تفاوت معناداری در مقایسه دو به دوی پروتکل¬های شامل نیم اسکوات یافت نشد(05/0<p). همچنین هیچ تفاوت معناداری بین اندازه¬ گیری¬های تکراری در فعالیت الکتریکی عضلات چهارسر و همسترینگ یافت نشد(05/0<p). این پژوهش نشان داد که با استفاده از یک گرم کردن ویژه شامل نیم اسکات با شدتهای نزدیک بیشینه می¬توان عملکرد پرش عمودی متعاقب را بهبود بخشید.

چکیده تعداد افراد که دچار آسیب دیدگی نخاعی می شوند روز به روز در حال افزایش هستند. از مهمترین علل بروز این بیماری، ضربه های وارده به ستون مهره ها، شکستگی ها، در¬رفتگی ها و بعضی از بیماری¬ها می باشند که انواع ضایعات نخاعی را به وجود می آورند. هدف کلی این پژوهش بررسی میزان اثر¬بخشی یک دوره تمرینات ترکیبی منتخب بر بهبود عملکرد ریوی و برخی فاکتور¬های فیزیولوژیکی در آسیب دیدگان نخاعی بود. تعداد 17 آسیب دیده نخاعی (13 مرد و4 زن) در گروه تجربی (سن 65/12±76/36 سال و قد06/8±02/168 سانتی متر) برای مدت 10 هفته در تمرینات ویلچر¬رانی و تمرینات مقاومتی شرکت داشتند، تعداد 15 آسیب دیده نخاعی نیز (12 مرد و3 زن) درگروه کنترل (سن 54/12±06/36 سال و قد 37/9±56/170 سانتی متر) قرار گرفتند. افراد شرکت¬کننده دارای آسیب از ناحیه گردن، سینه و کمر بودند. متغیر های مورد اندازه¬گیری شامل حجم بازدم اجباری در یک ثانیه و ظرفیت حیاتی اجباری با استفاده از اسپیرومتر، حداکثر اکسیژن مصرفی با استفاده از آزمون 12 دقیقه ویلچررانی کوپر و درصد چربی زیر پوستی با استفاده از کالیپر اندازه¬گیری شدند. روش آماری مورد استفاده تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار spssبود. نتایج تحقیق نشان داد که در متغیرهای حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (068/0(p=، درصد چربی زیر¬پوستی (062/0p=) و حداکثر اکسیژن مصرفی (310/0p=) تفاوت معنی¬داری بین گروه ها وجود ندارد (05/0=α). بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که یک دوره تمرینات ترکیبی منتخب صرفاً موجب افزایش در ظرفیت حیاتی اجباری (008/0p=) در افراد مبتلا به آسیب دیدگی نخاعی شده است و در سایر متغیرها تاثیرمعنی¬داری نداشته است. واژه های کلیدی:آسیب نخاعی، تمرینات ترکیبی منتخب، عملکرد ریوی و فاکتور¬های فیزیولوژیکی

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثرات دو برنامه بیش تمرینی قدرتی و استقامتی ویژه روی تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مردان جوان ورزشکار می باشد.