سنجش از دور تامین کننده اطلاعات ارزشمندی در ارتباط با نقشه برداری، پایش های محیطی، مدیریت بلایا و سایر مسائل عمرانی است. با این وجود، استفاده شایسته از حجم وسیع اطلاعات تولید شده در سنجش از دور، مستلزم استخراج اطلاعات مناسب از داده ها، ارائه آن در یک قالب استاندارد و ورود آن به سامانه اطلاعات مکانی می باشد. در این بین استخراج اتوماتیک عارضه ساختمان از تصاویر ماهواره ای، یک بحث تحقیقاتی فعال درحوزه ی سنجش از دور و ماشین بینایی است که بعضی از کاربردهای مفید آن، اتوماسیون فرآیند استخراج اطلاعات از تصاویر و بروز رسانی پایگاه های داده سیستم اطلاعات مکانی می باشد. در حالیکه آلگوریتمهای بسیاری برای استخراج ساختمانها ارائه شده اند، هیچ یک از آنها نمی توانند مسئله را بطور کامل حل کنند. امروزه با ظهور تصاویر ماهواره ای با قدرت تفکیک مکانی بالا و از آنجا که مجموعه ای از پیکسل ها نمایش دهنده ی عوارضی چون ساختمان می باشد استفاده از آنالیزهایی غیر از روش های پیکسل مبنا ضروری است، به همین دلیل طی سال های اخیر آنالیزهای شیء مبنا مطرح گردیده است. آنالیزهای شیء مبنا با در نظر گرفتن اشیاء تصویری حاصل از فرآیند تقطیع به عنوان واحد پردازش، امکان دسترسی به اطلاعات طیفی دیگری چون مقدار میانگین در هر باند، مقدار کمینه و بیشینه، واریانس و غیره را فراهم آورده و از آن مهم تر امکان در نظر گرفتن اطلاعات مکانی چون فاصله، همسایگی ها و توپولوژی را میسر می سازد. در این تحقیق از طبقه بندی شیء گرا جهت استخراج ساختمان استفاده شده است. این روش امکان استفاده از اطلاعات شکل، مجاورت و مفهومی را علاوه بر اطلاعات طیفی می دهد. در این تحقیق در ابتدا با استفاده از یک آلگوریتم مناسب، اشیاء تصویری تولید شده و در ادامه با استفاده از روش جدا سازی و آستانه گذاری ویژگی هایی که منجر به آشکار سازی عارضه ساختمان می شود، تعیین می گردد. تصویر ماهواره ای استفاده شده در این تحقیق، تصاویر pan و multispectral سنجنده quickbird از منطقه شهری اصفهان می باشد. در بخش ارزیابی نتایج، نشان داده می شود که روش مذکور می تواند بیش از 85 درصد ساختمانهای موجود در تصویر مورد مطالعه را تشخیص دهد. همچنین در بخش دیگری از پژوهش سعی شده است تا با آنالیز شیء مبنای داده های لیدار و تصویر ماهواره ای بزرگ مقیاس و امکان استفاده از ویژگی های طیفی، هندسی، آماری و مفهومی نتایج کار به نحو قابل توجهی بهبود یابد.

این تحقیق با هدف مقایسه تأثیر برنامه تمرین مقاومتی درمانده ساز با مقاومت های 55،70 و 85 درصد یک تکرار بیشینه بر قدرت و استقامت موضعی عضلات بالاتنه و پایین تنه نوجوانان پسر 15 تا 17 ساله انجام شد. روش: روش این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح چهار گروه(سه گروه تجربی و یک گروه کنترل) بود. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان پسر مقطع متوسطه مدارس ناحیه شش آموزش و پرورش شهرستان مشهد با سن تقویمی 15 تا 17 سال (متولد 1/4/1370 تا 1/6/1372) بودند و نمونه آماری این تحقیق را 44 نفر دانش آموز پسر سالم با مشخصات (میانگین سن: 1/16 سال، وزن: 12/63 کیلوگرم و قد‍: 75/172 سانتیمتر) که سابقه انجام تمرینات مقاومتی نداشتند، تشکیل می-دادند. این عده از جمع داوطلبانی که پیش تر با تکمیل فرم رضایت نامه و پرسشنامه سلامت آمادگی خود را جهت همکاری در طرح تحقیق اعلام کرده بودند، به عنوان نمونه دسترس گزینش شدند. نخست پس از برآورد یک تکرار بیشینه و سنجش قدرت مطلق و استقامت موضعی عضلات بالاتنه و پایین تنه آزمودنی ها از طریق آزمون 50 درصد یک تکرار بیشینه، آزمودنی ها بر اساس میانگین قدرت بالاتنه و پایین تنه، به طور گزینشی در 3 گروه تمرینی و یک گروه کنترل تقسیم شدند(هر گروه 11 نفر). هر یک از گروه های سه گانه تمرینی پس از مرحله گرم کردن به انجام تمرینات مقاومتی با مقاومت های تعیین شده پرداختند، به صورتی که گروه اول با 55 درصد یک تکرار بیشینه و گروه دوم با 70 درصد یک تکرار بیشینه و گروه سوم با 85 درصد یک تکرار بیشینه سه دوره متوالی و با فاصله زمانی 3 دقیقه، حرکات پرس سینه و پرس پا را انجام دادند. آزمودنی ها در یک جلسه تمرین ابتدا سه دوره حرکت پرس سینه را با سه دقیقه استراحت میان دوره های تمرینی، آغاز و پس از انجام حرکات پرس سینه با سه دقیقه استراحت به انجام سه دوره حرکات پرس پا پرداختند که هر یک از دوره های پرس پا نیز با سه دقیقه استراحت میان آن ها انجام شد، ولی در جلسه بعد ابتدا حرکات پرس پا و سپس حرکات پرس سینه را انجام می دادند. این برنامه به صورت متوالی تا پایان دوره تمرینی ادامه پیدا کرد. در جلسات دوازدهم، هجدهم و پس از اتمام دوره تمرین آزمون های قدرت و استقامت موضعی عضلات بالاتنه و پایین تنه مجدداً تکرار شد. در پایان با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس(اندازه گیری های مکرر) و آنالیز واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی توکی داده های خام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: انجام تمرینات مقاومتی درمانده ساز با مقاومت های 55، 70 و 85 درصد یک تکرار بیشینه باعث افزایش معناداری در قدرت و استقامت عضلات بالاتنه و پایین تنه نوجوانان پسر 15 تا 17 ساله شد(05/0p<). تأثیر برنامه تمرین مقاومتی درمانده ساز با مقاومت های 70،55 و 85 درصد یک تکرار بیشینه بر قدرت و استقامت عضلات بالاتنه و پایین تنه نوجوانان پسر 15 تا 17 ساله تفاوت معناداری داشتند(05/0p<). به طوری که تمرینات با مقاومت 70 درصد یک تکرار بیشینه بر قدرت و استقامت عضلات بالا و پایین تنه موثرتر بود. از این رو، انجام تمرینات با مقاومت 70 درصد یک تکرار بیشینه یا به عبارت دیگر 13 تا 15 تکرار بیشینه در هشت هفته آغازین تمرینات مقاومتی برای رده سنی نوجوانان می تواند بهترین راه برای توسعه قدرت و استقامت عضلات باشد.

نتایج پایان نامه : 1- میانگین عزت نفس گروه گواه در پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنی داری نداشت. 2- میانگین عزت نفس گروه آزمایشی در پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنی داری داشت. 3- میانگین عزت نفس گروه آزمایشی و گروه گواه در پیش آزمون اختلاف معنی داری نداشت. 4-میانگین عزت نفس گروه آزمایشی و گروه گواه در پس آزمون اختلاف معنی داری را نشان می داد که می توان از آن چنین نتیجه گرفت ، ورزش و فعالیت جسمانی بر عزت نفس دانشجویان پسر غیرورزشکار تاثیر معنی داری دارد.