در گذشته، واژه‏های مقاومت و عملکرد مترادف تصور می‏شدند و از حدود سی سال پیش بود که تفاوت این دو واژه مشخص شد و مشاهده گردید که مقاومت لزوماً به معنای ایمنی بیشتر و خرابی کمتر نیست. پس از آن محققین دریافتند که با در نظر گرفتن شباهت بین عبور از روش آنالیز استاتیکی خطی به آنالیز استاتیکی غیرخطی از آنالیز دینامیکی نیز می توان به آنالیز دینامیکی افزاینده سوق پیدا کرد؛ که این عمل به کمک یک روش جدید در آنالیز سازه‏ها به نام روش تحلیل دینامیکی افزاینده امکان پذیر خواهد بود. در روش سنتی تحلیل دینامیکی افزاینده که یک روش پارامتریک می‏باشد، سازه تحت تأثیر یک سری از تحلیل‏های تاریخچه زمانی قرار می‏گیرد که شدت این تاریخچه زمانی‏ها به تدریج افزایش می‏یابد. نتایج این آنالیز‏ها در قالب نموداری، پارامتر خسارت در برابر کمیتی از شدت زلزله، ارائه شده که به منحنی ida معروف است. با در نظر گرفتن حجم بالای محاسبات و زمان زیاد مورد نیاز برای آن، این پایان‏نامه سعی در معرفی روشی جایگزین برای پیدا کردن منحنی‏های ida دارد که به عنوان روش منحنی ظرفیت نامگذاری شده است. صحت این نظریه برای سازه‏ی یک درجه آزادی تحت 11 زلزله‏ی نزدیک و دور از گسل و همچنین سازه‏های سه، پنج، هفت، نه درجه آزادی برشی با رفتار الاستوپلاستیک کامل بررسی شد. همچنین نتایج نشان می‏دهد که دقت قابل قبول و دقیقی بین روش پیشنهاد شده و روش مرسوم موجود است.

چکیده ندارد.