در پژوهش حاضر سعی بر آن است تا کارایی رژیم های مختلف ارزی بر اساس کاهش زیان بانک مرکزی در قالب یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی (dsge) با توجه به شرایط یک اقتصاد صادرکننده نفت، مورد بررسی قرار گیرد. بدین ترتیب پس از تنظیم الگو با در نظر گرفتن ویژگی های ساختاری یک اقتصاد صادرکننده نفت و به دست آوردن ضرایب بهینه قواعد پولی تحت هر یک از رژیم های ارزی، مقدار تابع زیان بانک مرکزی مورد مقایسه قرار می گیرد. تصمیمات بانک مرکزی در این الگو با توجه به تعامل میان نرخ های سود و ارز گرفته می شود. نتایج نشان می دهد که قاعده بهینه پولی تحت رژیم نرخ ارز مدیریت شده عملکرد بهتری (زیان کمتر) نسبت به قواعد بهینه پولی تحت رژیم های دیگر ارزی دارد. بنابراین تصمیم گیری بر اساس بازخورد دو قاعده سیاستی یکی برای نرخ های سود اسمی و دیگری برای نرخ تغییر ارزش اسمی ارز توسط بانک های مرکزی اقتصادهای باز کوچک می تواند اجرای بهتری نسبت به الگو های هدف گذاری تورمی و یا نرخ ارز ثابت به همراه داشته باشد. الگوی پیشنهادی می تواند نشان دهد که چگونه بانک مرکزی می تواند تصمیمات سیاستی مناسب تر (زیان کمتر) با اجرای سیاست های دو هدفی (نرخ های سود و ارز) اتخاذ نماید.

چکیده ندارد.