ضرایب اسمزی در محلول های nacl + kcl در متانول و nacl + nabr در آب در دمای ?c25 توسط روش ایزوپیستیک اندازه گیری شده است. این روش یکی از بهترین روش ها برای تعیین ضرایب ایزوپیستیک است. ضرایب اسمزی تجربی برای ارزیابی فعالیت حلال و فشار بخار محلول استفاده شده است. ضرایب فعالیت حلال توسط مدل های nrtl چن و مدل برهمکنش یونی پیتزر پیش بینی شده اند. توانایی مدل ها بر اساس انحراف استاندارد در ضرایب اسمزی بحث شده اند. نتایج نشان می دهد که بررسی مدل ها بخوبی توسط داده ها پیش بینی می شود. ضریب فعالیت یونی میانگین حل شونده ها توسط مدل های ذکر شده بررسی شد. بررسی دقیق نتایج نشان می دهد که بهترین همبستگی توسط مدل پیتزر حاصل می شود

هدف این رساله، مدل¬سازی ترمودینامیکی سامانه¬های پیچیده¬ی الکترولیتی می¬باشد. در این کار پژوهشی، محلول های الکترولیت و آمینواسید در آب با استفاده از ضرایب فعالیت مدل سازی شده¬اند. دو مدل برهمکنش یونی پیتزر توسعه یافته توسط استسو و مدل پیتزر- سایمونسون - کلگ به دو شکل اصلی و اصلاح شده، برای همبسته کردن ضرایب فعالیت در سیستم¬های دوتایی و سه تایی، شامل آب، آمینواسید و الکترولیت پیاده سازی شده است. سامانه¬های آبی، شامل یکی از نمک¬های، کلرید سدیم ، برمید سدیم ، نیترات سدیم ، کلرید پتاسیم و برمید پتاسیم است. همچنین از آلانین ، بتا- آلانین ، گلایسین ، سرین ، تریئونین ، آلفا- آمینو بوتیریک اسید به عنوان آمینواسید و از گلایسیل گلایسین نیز به عنوان پپتید استفاده شده است. در بخش سامانه¬ی الکترولیتی در محیط غیرآبی داده¬های ضریب اسمزی تجربی گزارش شده برای مخلوط اتانول ، نیترات لیتیم و دونفتول بررسی شد. نتایج حاصل از این رساله سادگی و صحت پیاده سازی مدل پیتزر- استسو را نسبت به مدل پیتزر- سایمونسون- کلگ در بررسی سامانه¬های پیچیده¬ی الکترولیتی شامل گونه¬ی غیرالکترولیت در محیط آبی و غیرآبی تأیید می¬کند.

حل پذیری یکی از مهم ترین خواص فیزیکوشیمیایی داروها می باشد. استامینوفن یک داروی کم محلول در حلال آبی بوده و حل پذیری این دارو با روش های مختلفی از جمله اضافه کردن کمک حلال دارویی افزایش می یابد. افزایش حل پذیری داروها در سیستم های چند حلالی در بسیاری از زمینه های داروسازی مانند فرمول بندی محلول های خوراکی و تزریقی مورد نیاز می باشد. حضور سدیم کلرید در فرمول بندی محلول های تزریقی داروهای کم محلول برای تنظیم ایزوتونیسیته محلول دارویی به کار می رود. در این کار حل پذیری استامینوفن در مخلوط های آب+اتانول +سدیم کلرید در دماهای 293.2، 298.2، 303.2، 308.2 و 313.2 کلوین با استفاده از روش شیک-فلاسک تعیین شده است. به این صورت که بعد از رسیدن محلول ها به حالت تعادل با استفاده از سانتریفوژ و فیلتر صاف شده و با دستگاه اسپکتروفتومتر تعیین مقدار می گردند. نتایج حاصل نشان می دهند که اضافه کردن سدیم کلرید به مخلوط حلال حل پذیری استامینوفن را کاهش می دهد. داده های تجربی با مدل اصلاح شده ی جویبان-آکری هبسته شدند و قدرت پیش بینی با نسخه ی آموزش دیده ی آن ارزیابی گردید. انحراف نسبی هر دو مورد در محدوده ی قابل قبولی قرار می گیرد.

چکیده ندارد.