بیماری های قلبی- عروقی بیشترین میزان مرگ و میر را در میان بیماری ها داراست که اهمیت محدودیت های درمان کنونی را در روش های رایج درمانی آشکار می سازد. نقش داربست های سه بعدی برای درمان انفارکتوس قلبی توسط داربست هایی طبیعی که تشابه بیشتری به بافت های مورد را دارند به نظر می رسد که جهت استقرار مجدد ماتریس خارج سلولی آسیب دیده قلب مناسب ترند. در این مطالعه، ما ویژگی های in vito و in vivo یک داربست جدید مشتق شده از پریکارد را مورد بررسی قرار دادیم تا محیط خارج سلولی میوکارد را تقلید نماید. پرده پریکارد انسان، سلول زدایی شده و به صورت یک اسفنج سه بعدی پریکارد با معماری مناسب و سایز منفذهای ایده ال و راه به در آماده سازی شد. سلول های پروژنیتور قلبی (cpcs) بر روی داربست کشت داده شدند. نتایج ما نشان داد که سلول ها بر روی داربست پریکاردیوم(ps) پتانسیل بیشتری برای مهاجرت، بقاء، تکثیر و تمایز در مقایسه با پرده پریکارد سلول زدا شده (dpm) و کلاژن دم رت (col) دارند. مطالعات بافت شناسی و ایمونوهیستوشیمی به طور قابل توجهی نشان داد که داربست-های که یک ماه به صورت زیرجلدی پیوند شده بودند، رگ زایی وسیع تر و تمایز کاردیومیوسیت بیشتر را در ps در مقایسه با dpm و col نشان دادند. در این مطالعه ما امکان ساخت داربست های اسفنجی سه بعدی از ماتریس خارج سلولی طبیعی را نشان دادیم که می تواند یک کاندید مناسب جهت درمان بیماری-های ایسکمی قلبی باشد.

تحقیقات پیرامون بیومتریالهای تزریق پذیر مبین آنند که هیدروژلها قابلیت شبیه سازی حداکثری ماتریس خارج سلولی را دارند و لذا شناخت، تهیه، اصلاح و بهرهمندی از آنها در صدر تحقیات پیشرفته اکثر سازمانهای تحقیقاتی مهندسی بافت قرار گرفته است. در این بین هیدروژلهای مشتق شده از ماتریس خارج سلولی به دلیل دارا بودن اکثر ریز فاکتورهای لازم برای شبیه سازی ماتریس خارج سلولی از توجه خاصی برخوردار شده اند، و از آنجا که غشای زیر مخاط روده کوچک (سیس) حاوی ریز فاکتورهای فراوانی در خود میباشد، ژل سیس نسبت به سایر هیدروژلهای پایه ماتریسی، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، متاسفانه تحقیقات پیرامون این بیومواد ارزنده، محصور در حوزه علوم زیستی و کاربردهای بالینی باقی مانده است و تحقیقات قابل ذکر مهندسی ای پیرامون شناخت بهینه و اصلاح این بیوماده صورت نپذیرفته است. هدف ما در این پروژه بررسی خواص مهندسی و زیستی این بیوماده خواهد بود تا بتواند یک گام مهم در تحقیقات بعدی پیرامون این بیوماده باشد. در این پژوهش، ضمن سلول زدایی و تهیه ژل از زیرمخاط رودهء کوچک، خواصی رئولوژیکی و زیست فعالی ژل در غلظتهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین آزمونهای شناختی با روشهای زیستی و مهندسی در سنجش فراوانی و پراکندگی فاکتورهای موثر ژل سیس و مقایسه آن با بافت طبیعی بکار گرفته شده اند. تحقیقات ما نشان دادند که ژل سیس در تمامی طول فرآیند سلول زدایی، هضم و گیرش، قادر به حفظ ریزفاکتورهای موثر خود میباشد و می توان انتظار داشت که سیس تزریقی تمامی خواص زیستی سیس دوختنی را داشته باشد. این محصول در غلظتهای نزدیک به 15% و پایینتر از آن سهم قابل توجهی از خواص خود را داراست؛ به نحوی که علاوه بر حفظ خواص مهندسی، بیشترین تاثیرات مثبت را بر تکثیر و زیستایی سلولها به ارمغان خواهند داشت. همچنین ژل سیس به دلیل نرخ جذب آب پایین، برای کاربردهای تزریق به بافت حساس و نازکی نظیر عضله قلب مناسب میباشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.