این پایان نامه به تبیین نوستالژی در گلستان وبوستان سعدی پرداخته است: نگارنده در آغاز پس از ارائه مجملی در باب زندگی نامه سعدی و تبیین جنبه های عرفانی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بوستان و گلستان وی به تبیین انواع نوستالژی در دو حیطه فردی و اجتماعی در دو کتاب بوستان و گلستان پرداخته که نوستالژی فردی در گلستان شامل: اسیری- افسردگی- فراق– مرگ- گرایش به گذشته- پیری- رجوع به مبدأ و اصل و آرکاییسم(= باستان گرایی) می باشد و نوستالژی اجتماعی در گلستان شامل دو مقوله غم و رنج فقر توده های محروم(= مردم اندیشی) و نوستالژی ناشی از ظلم و ستم می باشد. همچنین نوستالژی فردی در بوستان شامل نه محور: مرگ-یتیمی- افسردگی - فراق - رجوع به اصل - پیری و گذشت جوانی غربت و کارکردهای زبانی نوستالژیک در اشعار سعدی است که این کارکردها هم سه محور واژه های نوستالژیک در بوستان سعدی- ایماژهای شعری بوستان و رنگ در بوستان را شامل می شوند. نوستالژی اجتماعی در بوستان شامل دو محور مردم آمیزی و شفقت بر موجودات و فقر و بینوایی می باشد.

چکیده ندارد.