چکیده شرح منظومه شرف الدین علی یزدی مهناز دهقان در این پژوهش به شرح منظومه شرف الدین علی یزدی شاعر اواخر قرن هشتم واوایل قرن نهم پرداخته شده است، این منظومه شامل قصیده، کتابه، مثنوی، غزل، رباعی، قطعه است اساس کار این تحقیق به صورت کتابخانه ای بوده است و از فرهنگ ولغت نامه ها استفاده شده است به طور کلی می توان گفت شرف الدین علی یزدی شاعری صوفی مسلک است و در منظومه اش اطلاعات دقیقی از تاریخ دورانش به مخاطب می دهد. ارزش ادبی شعر شرف الدین یزدی، به کاربرد ویژه ی تاریخ، ارائه ی مضامینی مرتبط با عناوین کتب شاعران پیش از خود و معرفی فرزانگان زمانه اش بوده است. یکی از مباحث ارزشمند دیگر در شعر وی، مدح بزرگان مذهبی از جمله،پیامبر(ص) و مولای متقیان(ع) است که هویتی ممتاز به شعرش می بخشد. این رویه در شعر عهد صفوی به تکامل می رسد. همچنین طرح مباحثی چون مدح ائمه ی اطهار، مدح بزرگان سیاسی زمانه و مباحث عرفانی؛ از مواردی است که در انحصار شعر وی می باشد و مشخصه ی سبکی محسوب می شود. گرچه در شعر حافظ، گونه ای از این برخورد ، البته به صورت نامحسوس تر ملاحظه می شود. عرفان، از مهم ترین مضامین شعری وی می باشد که در قالب طرح اصطلاحات خاص عرفانی و بیان مباحث و دیدگاه های عمیق عرفانی قابل ملاحظه است.در عرفان، عمدتاً پیرو اندیشه ی حافظ است و خود بدان معترف است. واژگان کلیدی: یزد، شرف الدین یزدی، کتابه، عرفان

چکیده ندارد.