چکیده هدف این تحقیق بررسی عوامل موثر بر تأخیر در ارئه گزارشات سالانه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. تأخیر در انتشار صورت های مالی حسابرسی شده شرکت ها، معلول عوامل متعددی است. به طور کلی عواملی که باعث تأخیر در انتشار صورت های مالی سالانه حسابرسی شده می-شوند را می توان به دو دسته تقسیم کرد. دسته اول عواملی هستند که به ویژگی ها و خصوصیات شرکت گزارشگر (شرکت مورد رسیدگی) مربوط می شوند. گروه دوم عوامل مربوط به حسابرسان و کار حسابرسی می باشد. بی شک انجام امور مربوط به حسابرسی به زمان نیاز دارد، بنابراین در این تحقیق با پذیرفتن این مطلب که انجام حسابرسی صورت های مالی می تواند تا حدی توجیه کننده قسمتی از تأخیر در انتشار صورت های مالی باشد، به بررسی تأثیر عواملی که مربوط به خصوصیات شرکت ها بوده و بر تأخیر در گزارشگری موثرند، پرداخته می شود. در این تحقیق به منظور تخمین تأخیر در گزارشگری، سه دوره زمانی (دوره امضاء حسابرس، دوره ضمنی و کل مدت زمان گزارشگری) تعریف می گردد، که تأثیر پنج عامل، اهرم مالی، اخبار خوب و بد (سودآوری و سود سهام نقدی)، اندازه شرکت و حاکمیت شرکتی بر هر یک از این دوره ها در قالب پانزده فرضیه مورد آزمون قرار می گیرد. جامعه آماری شامل 97 شرکت طی سال های 1381 تا 1388است. یافته های تحقیق نشان می دهد که از بین پنج ویژگی مورد بررسی تنها دو ویژگی اندازه شرکت و حاکمیت شرکتی (درصد سهام در دست سهامدارانی که مالک پنج درصد سهام شرکت یا بیشتر هستند) بر دوره امضاء حسابرس تأثیر معنادار و منفی دارند. اهرم مالی و حاکمیت شرکتی (درصد سهام در دست سهامدارانی که مالک پنج درصد سهام شرکت یا بیشتر هستند) بر دوره ضمنی تأثیر معنادار و مثبتی دارند. اما بین اندازه شرکت و دوره ضمنی رابطه معنادار و منفی وجود دارد. سایر متغیرها بر دوره ضمنی بی تأثیر بوده اند. از میان متغیرهای مورد بررسی، اهرم مالی، اخبار خوب و بد (سودآوری و سود سهام نقدی) و حاکمیت شرکتی (تعداد سهامدارانی که مالک پنج درصد سهام شرکت یا بیشتر هستند) دارای رابطه معنادار و مثبتی با کل مدت زمان گزارشگری می باشند. اندازه شرکت تأثیر معنادار و منفی بر کل مدت زمان گزارشگری دارد.

چکیده ندارد.