هدف از این مطالعه ارزیابی میزان لیپوپروتئین آ در بیماران دیابتی در مقایسه با گروه کنترل بود. همچنین یافتن ارتباط بین کنترل قند خون و چربی های خون با لیپوپروتئین ? در بیماران دیابتی و گروه کنترل. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی186 فرد 20 تا 70 ساله شامل 100 بیمار دیابت نوع 2 و 24 بیمار دیابت نوع 1 و 62 فرد سالم به عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند. تمام بیماران دیابتی تحت کنترل قند خون بودند. میزان fbs, hdl, ldl, tg, cholesterol سرم و لیپوپروتئین ? سرم در هر 3 گروه اندازه گیری شد . اطلاعات بدست آمده بوسیله t-test و chi-square مورد آنالیز آماری قرار گرفت. نتایج: لیپوپروتئین? در گروه دیابت نوع 1 در مقایسه با دیابت نوع 2 و گروه کنترل واضحا بالاتر بود. 40.87±7.79 ، 28.12±2.1 و 18.20±1.3 p=0.001, tg ،cholesterol ، hdl ، ldlدر هیچ یک از گروه ها ارتباط معنی داری با lipo(?) نداشت. تنها در گروه دیابت نوع 2 یک ارتباط مستقیم و خطی بین fbs(p=0.003) ،hba1c (0.0 p=) با lipo(?) بدست آمد. سن، جنس و bmi در هیچ یک از گروهها ی مورد مطالعه ارتباط معنی داری با lipo(?) نداشت. نتیجه گیری: lipo(?)به عنوان یک ریسک فاکتور مستقل برای آترواسکلروز سطوح بالاتری در بیماران دیابتی دارد. بنابراین کم کردن آن می تواند به جلوگیری از بیماری های عروق کرونر به عنوان یک علت شناخته شده مرگ در بیماران دیابتی کمک کند.

بهم خوردگی سیکل شبانه روزی ترشح انسولین وسایر هورمون های موثر در متابولیسم گلوکزدربیماران دیابتی تیپ2 اثبات شده است. مطالعات اپیدمیولوژیک در بیماران دیابتی نیزبه بروز1/5برابری کم خوابی دراین بیماران اشاره نموده اند. از آنجا که ملاتونین مسئول تنظیم سیکل شبانه روزی ترشح هورمون ها می باشددراین مطالعه اثر تجویز ملاتونین برپروفایل قندوچربی بیماران دیابتی تیپ2 بررسی شده است. مواد و روش ها: دراین کارآزمایی بالینی دو سوکور که به صورت قبل وبعد انجام شده است 64بیمار مبتلابه دیابت تیپ2 به صورت آسان انتخاب شده و 12هفته علاوه برداروهای معمول خوددارونمادریافت نموده اند؛سپس همه بیماران به مدت 12هفته با 6میلیگرم درروز ملاتونین درمان شدند.قندخون ناشتاوهموگلوبین گلیکوزیله(hba1c) و پروفایل چربی کلیه بیماران در بدو ورودبه مطالعه، هفته 12 و 24 اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: میانگین hba1cبیماران در ابتدا، هفته 12 و 24 به ترتیب (0/68±)7/65،(0/77±)7/37، (0/78±)7/16 بود که به صورت معنی داری کاهش داشت(0/0001>p). درمقایسه میانگین قندخون ناشتا نیزکاهش معنی داری پس از مداخله نسبت به وضعیت پایه(001/0>p) نشان داد. میزان hdl کلسترول سرم نیز به صورت معنی داری پس از مداخله نسبت به وضعیت پایه افزایش نشان داد(02/0=p) ولی در گروه مورد و سایر متغیرها تغییری دیده نشد.