دگرگونیهای پرشتاب سالهای آغازین قرن بیستم موجب دگرگونی بسیاری از چهره های زندگی گردید و چنان شد که فرهنگ پویا و بالنده جامعه از رشد باز ماند و عدم بهره گیری از فرهنگ جامعه به عنوان منبع اصول و ارزشهای شکل گیری شهر سبب ایجاد کالبدهای نارسا و نابهنجار گردید. در این حین شهرها به شکل نسنجیده ای گسترش یافتند و در این میان ورودی شهر نیز در شهرهای پدید آمده به مفهومی ناشناخته و فراموش شده تبدیل شد. امروزه ورودی شهرها فضاهای مسئله دار و فراموش شده ای هستند که دست به گریبان مشکلات و نابسامانی های متعدد و متنوعی می باشند و در اکثر موارد فاقد حداقل مطلوبیت فضایی لازم اند. از این رو بازخوانی مجدد الگوهای طراحی ورودی شهر با بهره گیری از فرهنگ به عنوان مولد ارزشهای شکل دهنده محیط از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آن جا که منظر ورودی شهر، نقش عمده ای را در هویت بخشی به شهر و نمایش فرهنگ شهر و ساکنینش بر عهده دارد، تحلیل و بررسی در زمینه چگونگی بهبود کیفیات منظر ورودی شهر با بهره گیری از فرهنگ به عنوان منبع اصول و ارزشهای شکل دهنده محیط، اصلی ترین هدف این رساله محسوب می شود که در راستای آن، سوالاتی به شرح زیر قابل طرح خواهد بود؛ اصول و معیارهای طراحی منظر ورودی شهر با رویکرد فرهنگی چیست؟ چگونه می توان در منظر ورودی شهر جلوه های فرهنگی- هویتی و بومی را با گروه های انسانی و اجتماعی در هم آمیخت؟ رویکرد کلی در این تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد که در جهت دستیابی به آن از مصالح فرهنگی، سنتی و تجارب بین المللی سود برده شده است تا بتواند الگوهایی را متناسب با وضع موجود و همتراز با تفکرات و نیازمندیهای انسان در شهر مدرن با دیدی واقع گرایانه به تحولات مدنی عصر حاضر ارائه نماید. به همین منظور با تجزیه و تحلیل کمی و کیفی اطلاعات به بررسی نمونه های قدیم و جدید موفق در طراحی منظر ورودی شهر پرداخته شد و در ادامه با برداشتهای میدانی اطلاعات کالبدی مورد نیاز جمع آوری گردید. دستاوردهای حاصله از مطالعات صورت گرفته نشان دهنده آنست که با بهره گیری از عناصر هویتی، کهن و بومی در طراحی منظر ورودی شهر می توان به خلق فضای مطلوب دست یافت، و همچنین با توجه به ویژگیهای منظر ورودی شهر، بهره گیری از رویکرد فرهنگی در طراحی آن می تواند ارتباط مطلوبی بین منظر ورودی شهر و گروه های انسانی ایجاد نماید.

چکیده ندارد.