حضور کودک کم توان ذهنی همواره باعث بروز مشکلات روانشناختی در خانواده ها می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه ی توانمندسازی روانی- اجتماعی بر کاهش استرس والدینی و ارتقای بهزیستی روانشناختی والدین دارای کودک کم توان ذهنی انجام شد. روش این پژوهش از نوع آزمایشی به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 648 نفر از والدین دارای کودک کم-توان ذهنی بود که 40نفر از آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و20والدی که در هر دو مقیاس استرس والدینی و بهزیستی روانشناختی، نمره ی کمتر از میانگین گرفته بودند غربال شده و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات برنامه توانمندسازی روانی- اجتماعی حضور یافتند ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرشسنامه ی منابع و استرس فردریک و پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری(mancova) نشان داد برنامه توانمندسازی روانی- اجتماعی در مورد متغیر استرس والدینی اثر معناداری بر کاهش مولفه های مسائل والدین وخانواده ها(0/001=p)، بررسی بدبینی والدین(0/004=p)، بررسی خصوصیات کودک(0/015=p) داشته و مولفه ناتوانی و محدودیت جسمانی کودک معنادار نشده است و در مورد متغیر بهزیستی روانشناختی اثر معناداری بر ارتقای مولفه های ارتباط با دیگران(0/002=p)، استقلال(0/018=p)، تسلط محیطی(0/001=p)، رشد فردی(0/001=p)، هدفمندی در زندگی(0/001=p)، پذیرش خود(0/001=p) والدین کودکان کم توان ذهنی دارد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که برنامه توانمند سازی روانی– اجتماعی می تواند بعنوان مداخله ای مناسب در کاهش مشکلات روانشناختی خانواده های دارای کودک کم توان ذهنی بکار رود.

چکیده ندارد.