همزمان با روزگار صفویان، اروپا در حالی که عصر رنسانس را از سر میگذراند پا به قرون جدید گذارد. عصری که کشورهای این حوزه در حال پیشروی به سوی صنعتی شدن بودند و دیر یا زود به دنبال بازارهای فروش کالا و تهیه مواد خام مورد نیاز کارخانههایشان به شرق روی میآوردند. در این بین ایران که با وجود مسدود گردیدن راه سنتی تجاری عمده عثمانی هنوز نقش ترانزیتی خود را حفظ کرده بود مکان خوبی برای رسیدن به اهدافشان بود. بر این اساس کشور مذکور مورد توجه آنان قرار گرفت و یکی از شکوفاترین اعصار تجارت خارجی آن رقم زده شد. کار حاضر برآن است تا به واکاوی این بخش از اقتصاد عصر صفوی یعنی تجارت خارجی آن بپردازد. این پایان نامه به شیوه تحقیق تاریخی، مطالعه موردی و روش توصیفی- تحلیلی گردآوری شده است.

چکیده ندارد.