آب حاصل از بارش منبع تأمین نیازهای بی شمار جانداران به ویژه انسان است و هرگونه کاهش در کم و کیف آن مستقیماً حیات موجودات زنده را تحت تأثیر منفی قرار می دهد. نوسان سال به سال بارش از ویژگی های اساسی و بسیار مهم بارش های سالانه ایران محسوب می شود که آثار زیان بار آن در تمام عرصه های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی- امنیتی به نحوی منعکس می شود. چون میزان آب ناشی از بارش یکی از مولفه های اصلی برنامه ریزی در آمایش سرزمین به ویژه تعیین میزان عمران پذیری حوضه های آبخیز است، بر این اساس محاسبه آب در دسترس انسان بسیار مهم می باشد. با در نظر گرفتن پراکندگی های فضایی و زمانی بارش، مد نظر قرار دادن این تغییرات لازم و ضروری است. در این پژوهش بارش قابل اعتماد را برای ایستگاه های دارای آمار بلند مدت با دخالت دادن ضریب تغییرات محاسبه کرده و با توسعه آن در قالب شاخص sadpi ، خشکسالی ایستگاه ها در فاصله سال های 2009-1960 بررسی شده و ویژگی های شدت، سختی، تداوم، فراوانی و گسترش زمانی و فضایی آن تعیین گردیده است. بر اساس نتایج این روش بیش ترین و کم ترین مقدار بارش قابل اعتماد به ایستگاه انزلی (2/1566 میلی متر) و ایستگاه یزد (36/43 میلی متر) مربوط می شود که در ارتباط مستقیم با میانگین بلند مدت ایستگاه می باشد. با خوشه بندی ایستگاه به روش وارد و با استفاده از فاصله اقلیدسی از بارش 31 ایستگاه کشور یک برش 8 خوشه ای به عمل آمد. با در نظر گرفتن نتایج تحلیل خوشه ای، ایستگاه های مربوط به یک خوشه از نظر بارش در دسترس، می توانند دارای مبنای برنامه ریزی یکسانی باشند. بر اساس شاخص sadpi ایستگاه خوی با 12 سال و ایستگاه شاهرود با 2 سال دارای بیشترین و کمترین خشکسالی در طول دوره آماری بوده اند. ایستگاه های همدان و (شاهرود و بندرعباس) به ترتیب بیشترین و کمترین شدت خشکسالی و ایستگاه گرگان و (شاهرود و بندرعباس) نیز به ترتیب سخت ترین و ضعیف ترین خشکسالی ها را تجربه کرده اند. در بین سال های مورد مطالعه سال های 1973 و 2008 هم از نظر گستردگی فضایی و هم شدت در رتبه اول قرار گرفته اند.

گردوی ایرانی (juglans regia l.) جزو درختان چند منظوره بوده و از نظر اقتصادی بسیار ارزشمند می باشد. مصارف مختلف گردو باعث افزایش بهره برداری از آن شده که این دخالت ها منجر به کاهش تنوع ژنتیکی گونه ها بویژه در رویشگاه اصلی آن ها می شود. بنابراین مدیریت و پایش مناسب ژنتیکی در بحث جنگلکاری و استقرار گونه ها باعث حفاظت از ذخایر ژنتیکی می شود. به دلیل اهمیت و نقش تنوع ژنتیکی در حفاظت از گونه ها، در این تحقیق تنوع ژنتیکی توده های طبیعی و دست کاشت گردو با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره، مقایسه شد. جهت انجام این مقایسه سه توده طبیعی در مناطق دره خان، دوستک و پل نژدره و سه توده دست کاشت در نزدیکی توده های طبیعی در جنوب شرق شهرستان ارومیه انتخاب شد و تنوع ژنتیکی آن ها با استفاده از 10 جفت آغازگر ریزماهواره ارزیابی گردید. شاخص های تنوع ژنتیکی شامل: تعداد آلل، تعداد آلل موثر، شاخص شانون، هتروزیگوتی مشاهده شده، هتروزیگوتی مورد انتظار، تعادل هاردی - واینبرگ، ضریب تولید مثل درون گروهی و جریان ژن در این توده ها محاسبه شد. رسم دندروگرام upgma با استفاده از ضریب تشابه dice جهت گروه بندی جمعیت ها و نیز بررسی معنی دار بودن تفاوت ژنتیکی توده های طبیعی و دست کاشت بوسیله آزمون t انجام شد. تعداد آلل های مشاهده شده در توده های طبیعی برابر با 119 بود که از دو آلل برای مکان های wga71 و wga276 تا هفت آلل برای مکان wga9 متغیر بود. میانگین هتروزیگوتی مشاهده شده در این توده ها 29/0 می باشد. در میان توده های طبیعی جمعیت پل نژدره بیشترین مقدار شاخص شانون و آلل موثر را دارا بوده و تنوع ژنتیکی بالاتری را نشان داد. در کل 101 آلل در توده های دست کاشت مشاهده شد که از دو آلل برای مکان های wga321 و wga276 تا پنج آلل برای مکان های wga202 و wga9 متغیر می باشد . میانگین هتروزیگوتی مشاهده شده در این توده ها برابر با 21/0 می باشد. بررسی تفاوت ژنتیکی توده-های دست کاشت نشان داد توده b دارای بیشترین میزان تنوع ژنتیکی در میان این توده ها می باشد. نتایج گروه بندی جمعیت ها نیز جمعیت های طبیعی و دست کاشت را از یکدیگر تفکیک نکرد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، تنوع ژنتیکی توده های طبیعی و دست کاشت اختلاف چندانی نشان نداد.

مفهوم کیفیت زندگی را می توان از جمله مفاهیم گسترده¬ای دانست که اهمیت آن به طور روز افزونی در بسیاری از عرصه¬های مطالعاتی، رشته¬های مختلف علمی و دانشگاهی در حال گسترش است. امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدی¬ترین مفهوم در برنامه ریزی شهری است. هر جامعه زمانی از پویایی و نشاط لازم برخودار خواهد بود که شهروندان آن از کیفیت زندگی کافی و مطلوب برخودار باشند. طی برنامه های اخیر اکثر برنامه ریزان بـر ایجاد رفـاه اجتمـاعی و بهبـود اسـتانداردهای زنـدگی پافشاری می کنند، و بهبود کیفیت زندگی، هدف اصلی تمام برنامه ریزی هایی است که از سوی برنامه ریزان و دولت مردان ارائه می شود، کیفیت زندگی به روش های گوناگونی تعریف شده است، بعضی آن را مترداف با خوشحالی و رضایت از زندگی و برخی نیز هم¬معنی با بهزیستی می دانند و در برخی مطالعات کیفیت زندگی را به توانایی سازگاری، شیوه زندگی و اعتماد به نفس نیز تعریف کرد¬ه¬اند. هدف پژوهش حاضر، سنجش کیفیت زندگی منطقه دو شهر اردبیل می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی – تحلیلی می باشد. جمع آوری داده ها و اطلاعات به صورت ¬کتابخانه¬ای و میدانی ¬صورت گرفته است. جامعه آماری مورد نظر کل جمعیت منطقه دو شهر اردبیل می باشد که با استفاده از فرمول کوکران، 385 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند برای تعیین روایی محتوایی پرسشنامه در این رابطه با استاد راهنما، اساتید دیگر و کارشناسان مشورت شد و میزان پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ 88/0 بدست آمده است، برای تحلیل پرسشنامه از مدل electre و نرم¬افزار spss (آزمون کروسکال- والیس) استفاده شده است. نتایج مدل electre نشان می دهد میان ناحیه های منطقه دو از لحاظ کیفیت زندگی تفاوت وجود دارد ناحیه یک که نزدیک مرکز شهر قرار دارد با 2 امتیاز برخوردار، ناحیه دو با 0 امتیاز نیمه برخوردار و ناحیه سه با 2- امتیاز محروم می باشند. نتایج حاصل از آزمون کروسکال- والیس حاکی از تفاوت معنادار بین محلات از لحاظ شاخص های کیفیت زندگی می باشد.

چکیده ندارد.