با توجه به اینکه روشهای ردیابی در ایران تاکنون در آبهای سطحی و آبخیزداری مورد استفاده قرار نگرفته و ضروری بود تحقیقی انجام شود. لذا این تحقیق در حوضه کسیلیان که حوضه معرف منطقه خزری می باشد انجام گرفته است. دراین روش سعی شد با استفاده از روش ردیابی شیمیایی و ایزوتوپی ، منشا جریان از نظر سطحی و زیرسطحی بودن آن ، مشخص گردد تا از این طریق بتوان اقدام به تجزیه هیدروگراف نمود. ردیابیهای به کار رفته شامل سیلیکا و تریتیم می باشند که جز ردیابیهای محیطی بوده و استفاده از این روش مستلزم ورود مواد جدید که موجب آلودگی محیط زیست شوند، نیست. پس از انجام نمونه گیری از منطقه و آنالیز نمونه های جمع آوری شده ، سهم هر کدام از بخشهای سطحی و زیرسطحی جریان برآورد گردید و دبی پیک جریان سطحی پس از کسر دبی آبهای زیرسطحی در هر روش مشخص شد. سپس با مقایسه نتایج به دست آمده از این روش با روشهای معمول تجزیه هیدروگراف ، مدل ترسیمی مناسب با شرایط منطقه معرفی شد.