در این پایان نامه رژیم حقوقی حاکم بر بهره برداری از منابع آب آبراههای بین المللی از جمله معاهدات ، رویه دولتها ، تصمیمات قضایی بین المللی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و توجه خاصی به کنوانسیون 1997 ( کنوانسیون حقوق بهره برداری های غیرکشتیرانی از آبراههای بین المللی ) که مهمترین تلاش در سطح بین المللی برای تدوین و توسعه تدریجی این رشته از حقوق بین الملل تاکنون بوده است ، خواهد گردید . در فصل اول تعاریف حقوقی مختلف از آبراههای بین المللی بین المللی و روند تکاملی آن در جریان توسعه تدریجی حقوق بین الملل آبراهها و ویژگیهای گوناگون بهره برداری از آنها با ارائه مثالهایی از مهمترین آبراههای بین المللی جهان ارائه خواهد شد. در فصل دوم منابع حقوق بین الملل در زمینه مورد بحث ، معاهدات دو جانبه ، معاهدات چند جانبه و بین المللی و اصول عرفی و کلی حقوق بین الملل آبراهها مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت . در فصل سوم رویه قضایی بین المللی در زمینه حقوق آبراههای بین المللی با ذکر مثالها و نمونه هایی از آرای قضایی دیوانهای داوری ، دیوان دائمی بین المللی دادگستری و همچنین دیوان بین المللی دادگستری بررسی خواهد گردید. در فصل چهارم به کنوانسیون 1997 که جدید ترین سند بین المللی در این زمینه می باشد پرداخته می شود و ابعاد مختلف حقوق مطرح شده در ان مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد . در فصل پنجم نگاهی هر چند کوتاه به وضعیت نظام حقوقی آبراههای بین المللی واقع در قلمرو کشور عزیزمان ایران شامل اروندرود ، هیرمند ، ارس ، اترک و هریرود خواهد شد و آخرین رژیم حقوقی حاکم بر این آبراههای بین المللی مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت . این پایان نامه نتیجه می گیرد که کنوانسیون 1997 نقطه عطفی در زمینه تدوین و توسعه قواعد حاکم بر بهره برداری های غیر کشتیرانی از آبراههای بین المللی می باشد و ادامه چنین فرآیندی می تواند به برطرف شدن نقایص موجود منجر گردیده و تصویب و لازم الاجرا شدن این کنوانسیون گام مهمی در توسعه نظام حاکم بر حقوق بهره برداری های غیر کشتیرانی از آبراههای بین المللی خواهد بود.