پراکسید هیدروژن (2o2h) و عامل نکروزیس تومور آلفا (tnf-?) بیان عامل نروتروفیک مشتق از مغز (bdnf) و عامل نروتروفیک مشتق از سلول گلیال (gdnf) را افزایش می دهند که با تغییر این شاخص ها به دنبال تمرینات ورزشی نیز همراه است. ورزشکاران برای کاهش رادیکال های آزاد و عوامل التهابی ناشی از تمرین، به مصرف مکمل های ضد اکسایشی و ضد التهابی روی می آورند که می تواند با اثرات ناشی از تمرین تداخل ایجاد نماید؛ به همین منظور تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر تمرین تداومی و تناوبی شدید همراه با مصرف ویتامین e بر محتوای bdnf و gdnf مغز موش ها به اجرا درآمد. بدین منظور، 56 سر موش صحرایی آلبینو ویستار در 7 گروه کنترل (c)، شم (v)، مکمل (s)، تمرین تداومی (ce)، تمرین تداومی + مصرف مکمل (ces)، تمرین تناوبی (ie)، تمرین تناوبی + مصرف مکمل (ies) جایابی شدند. مغز موش های صحرایی متعاقب 6 هفته دویدن تداومی (با سرعت 27 متر در دقیقه) و تناوبی شدید (با سرعت 40 ـ 54 متر در دقیقه) روی نوارگردان توام با مصرف ویتامین e (60 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن / روز) برداشته و تشریح شد. محتوای bdnf، gdnf و tnf-? به روش ساندویچ الایزا و 2o2h و ویتامین e به روش رنگ سنجی و با استفاده از کیت های تجاری اندازه گیری شدند. از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 > p برای ارزیابی داده ها استفاده شد. مکمل دهی ویتامین e موجب افزایش سطوح ویتامین e گروه های s، ces و ies شد، اما بر سطوح 2o2h و محتوای tnf-?، bdnf و gdnf مغز گروه های s، ces و ies تاثیر معنی داری نداشت. سطوح 2o2h و محتوای tnf-?، bdnf و gdnf در هر دو گروه ce و ie به طور معنی داری افزایش یافت؛ اما این افزایش ها در گروه ie نسبت به ce بیشتر بود. به طور کلی، به نظر می رسد که تمرین تناوبی شدید نسبت به تمرین تداومی شدید، از طریق افزایش بیشتر سطوح 2o2h و tnf-? موجب بهبودی بیشتر محتوای bdnf و gdnf مغز موش های صحرایی می شود؛ اما مکمل-دهی ویتامین e تاثیری بر این سازگاری های نروتروفینی ندارد.

چکیده ندارد.