گره های حسگر متناسب با نوع کاربرد و اهداف شبکه های حسگر بی سیم نقش های متفاوتی می پذیرند و وظایف متفاوتی انجام می دهند. از این رو خود سازماندهی گره های حسگر به عنوان یکی از مساله های مهم در این شبکه ها مطرح شده است. خوشه بندی شبکه یکی از روش های سازماندهی گره های حسگر است و در مقایسه با سایر روش های سازماندهی گره های حسگر منجر به افزایش طول عمر شبکه و صرفه جویی انرژی می شود. چگونگی تشکیل خوشه های بهینه و انتخاب بهترین گره سردسته از مهم ترین موضوعات مطرح در خوشه بندی شبکه های حسگر بی سیم است. در این تحقیق روش خوشه بندی جدیدی پیشنهاد شده است که با استفاده از اطلاعات محلی و موقعیت گره های سردسته نسبت به یکدیگر منجر به توزیع مناسب گره های سردسته در شبکه می شود. نتایج شبیه سازی ها و ارزیابی ها نشان می دهد به کارگیری این روش در فرایند خوشه بندی سایر پروتکل های خوشه بندی شبکه های حسگر بی سیم که به توزیع گره های سردسته نپرداخته اند، همانند پروتکل های leach و deec موجب افزایش 15.5 درصدی انتقال داده، 16 درصدی طول عمر شبکه و 5.5 درصدی توان عملیاتی شبکه می شود.