تشخیص شرایط حاکم بر سازمان ها می تواند باعث افزایش توان آن ها در جهت اداره بهینه سازمان و در نتیجه افزایش قابلیت های سازمان در برخورد با موانع و مشکلات موجود گردد. ثبات سازمانی یکی از مراحل چرخه عمر سازمان است که رشد رو به افول آن را در پی دارد. در این مرحله با تغییراتی که در ابعاد محتوایی و ساختاری یک سازمان رخ می دهد شرایطی حاکم می گردد که می تواند بر عملکرد مدیران که موثر در تمامی فرآیندهای سازمان می باشند، اثرگذار باشد. در این مقاله به مطالعه تبعات مثبت و منفی ثبات سازمانی برعملکرد مدیران پرداخته شده است تا با تعیین تبعات، به تقویت نقاط قوت پرداخته و تدبیری در جهت رفع نقاط منفی آن اندیشید. البته لازم به ذکر می باشد که این تحقیق در شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی صورت گرفته است. روش تحقیق حاضر یک تحقیق غیرتجربی و از نوع توصیفی – پیمایشی بوده که جامعه آماری آن 66 نفر از مدیران ارشد (مستقر در ساختمان مرکزی و مناطق 37گانه) شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی می باشند. در این تحقیق اطلاعات جمع آوری شده از پرسشنامه ها، جهت آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن (جهت رابطه میان متغیرها)و فریدمن (جهت رتبه بندی متغیرهای ثبات) استفاده شد که نشان داد بین ثبات سازمانی و عملکرد مدیران شرکت رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد. و همچنین با استفاده از آزمون «فریدمن» مولفه های ثبات، به ترتیب ارتباطات رسمی، مرگ خلاقیت و نوآوری، کنترل شدید، عدم تمرکز واحدهای کاری و ساختار بوروکراتیک (دیوانسالاری) رتبه بندی گردیدند.