مخارج دولت معمولاً سهم قابل ملاحظه ای از درآمد ملی یک کشور را به خود اختصاص می دهد. اگر این مخارج به طور مناسب هزینه شود، می تواند موجبات تحرکات اقتصادی و به دنبال آن، زمینه-های ایجاد اشتغال و رشد و توسعه اقتصادی را فراهم آورد. در ایران نیز با توجه به نقش وسیع دولت در اقتصاد، سیاست گذاری های آن توسط هزینه های جاری و عمرانی در بخش های خدمات عمومی، بهداشت، آموزش، ماشین آلات و ساختمان که از بخش های مهم اقتصادی به شمار می روند، می تواند زمینه تحرک اقتصادی را در مناطق مختلف کشور فراهم آورد. از آنجا که موضوع مخارج دولت و تأثیر آن بر سایر متغیرهای کلان اقتصادی دارای اهمیت و حساسیت های ویژه ای بوده، همواره موجب بروز منازعات فراوانی در میان طیف های وسیعی از اقتصاددانان شده، در چارچوب نظری مطالعات وسیعی در این زمینه صورت گرفته و پژوهش های کاربردی متعددی نیز در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، در این خصوص به انجام رسیده است. اما به نظر می رسد که پیامدهای توسعه منطقه ای انواع مخارج دولت، در این میان کمتر مورد توجه محققان قرار گرفته است. این پژوهش، اثر مخارج دولت را در قالب عمرانی و جاری با استفاده از تحلیل ضرایب ماتریس حسابداری اجتماعی بر تولید، ارزش افزوده و اشتغال استان اصفهان مورد بررسی قرار داده است. به این منظور، با تعیین میزان تأثیر مخارج دولت بر متغیرهای اقتصادی منطقه و تحلیل این نتایج به سوالات پژوهش در خصوص چگونگی تأثیرگذاری مخارج عمرانی و جاری دولت بر تولید بخش های اقتصادی، ارزش افزوده و اشتغال منطقه پاسخ داده است. مخارج عمرانی دولت در سال 1388 بیشترین تولید را در بخش خدمات عمومی یعنی تأمین آب، برق و گاز طبیعی ایجاد نموده است. در حالی که بیشترین ارزش افزوده از محل این نوع اعتبارات به بخش کشاورزی مربوط است. همچنین بیشترین اشتغال در بخش کشاورزی در استان اصفهان در نتیجه انجام چنین هزینه هایی ایجاد شده است. مخارج جاری دولت در سال 1388 در استان اصفهان بیشترین تولید را در بخش اداره امور عمومی و خدمات شهری ایجاد نموده و بیشترین ارزش افزوده از محل این نوع اعتبارات نیز به همین بخش مربوط است. در حالی که بیشترین اشتغال در بخش کشاورزی در استان اصفهان در نتیجه انجام چنین هزینه هایی ایجاد شده

چکیده ندارد.