امروزه سیستم های اطلاعات مکانی به عنوان یک رویکرد ترکیبی از تحلیل آماری، تکنولوژی پایگاه داده، و علم نقشه کشی در قالب یک تکنولوژی و موضوع جدید و به منظور جمع آوری، ذخیره سازی، آماده سازی، آنالیز، و نمایش کلیه ی اطلاعات مکان محور در ساختار های سازمانی ترکیب شده است. با این وجود، سیستم های اطلاعات مکانی به کارگرفته شده در ساختارهای سازمانی، همواره از کاستی هایی همچون کمبود همکاری، عدم چالاکی، و کمبود هم ترازی کسب و کار با بخش های دیگر سازمانی رنج می برند. در این راستا، هیچ یک از راهکارهای ارائه شده ی قبلی به طور همزمان به مفاهیم کسب و کار سازمانی و مفاهیم gis اشاره ننموده اند و همگی قصد داشته اند تا برنامه های gis را به نوعی به مشارکت پذیری بیشتر و بازبودن وادار سازند. به عبارت دیگر، آنچه که در راهکارهای قبلی بر روی آن تمرکز شده است همواره توجه محض به ساختار داخلی gis و سعی در کاهش مشکلات یادشده فارغ از درنظرگرفتن سایر بخش های سازمانی بوده است. در این تحقیق پس از آشنایی با مفاهیم کلیدی سرویس گرایی، معماری سرویس گرا را به عنوان بارزترین تکنیک تراز بندی کسب و کار معرفی نموده و در انتها با بهره گیری از مفاهیم پایه و کلیدی در این نوع معماری، استراتژی و متدولوژی خاصی را جهت مقابله با کاستی های ذکر شده در سیستم های اطلاعات مکانی به کار خواهیم گرفت. حاصل استراتژی و متدولوژی نامبرده، ارائه ی نوعی چارچوب gis سرویس گرا مبتنی بر استانداردهای ogc و در راستای کسب و کار سازمانی است. چارچوب معرفی شده، علاوه بر پوشایی قابلیت های سیستم اطلاعات مکانی، مفاهیم سازمانی را نیز مطابق با تعاریف کلی سازمانی درنظر می گیرد و در نهایت سازگاری این دو مقوله را در قالب یک طرح کلی ارائه می نماید. چارچوب فوق، ضمن بخش بندی سرویس ها و دسته بندی آنها در چهار سطح و سه رده ی مستقل، کمک شایانی به افزایش هم ترازی کسب و کار، افزایش چالاکی و افزایش قابلیت همکاری بین دو بخش مبتنی بر gis و بخش مستقل از gis سازمانی خواهد نمود.