تا کنون 60 میلیون نفر با hiv آلوده شده اند که نزدیک به 22 میلیون نفر از آنها جان خود را از دست داده اند. هزینه درمانی هر فرد مبتلا به ایدز سالانه در حدود 20000 دلار می باشد. داروهای ضد رتروویروسی کنونی به طور کامل نمی توانند افراد آلوده به ویروس را پاکسازی نمایند و نیز با مصرف دارو، واریانتهای مقاوم به دارو تولید می گردد. این مسائل نشان می دهد، استفاده از یک واکسن پیشگیری کننده ایمن و موثر شدیدا"مورد نیاز است. رایج ترین و معمولترین استراتژی برای واکسن ایدز استفاده از زیرواحدهای ویروسی به عنوان ایمونوژنهاست. یکی از واکسنهای زیر واحدی که برای hiv طراحی شده واکسنهای پلاسمید dna است. مطالعات زیادی نشان داده اند؛ یک واکسن پیشگیری کننده موثر و ایمن برای hiv، می بایست به میزان زیادی آنتی بادی های خنثی کننده و پاسخ های ایمنی سلولی را افزایش دهد که همه این اهداف، با واکسن های dna قابل دسترسی است و از این حیث مشابه واکسنهای زنده عمل می کنند، بدون آن که بیماریزا باشند. دو پروتئین p24 و gp41 ، نقشهای مهمی را در پاتوژنز hiv ایفاء می نمایند و ایمنی علیه آنها نیز در روند بیماری موثر است، بی شک مطالعه و تحقیق بر روی این قطعات در ساخت واکسن علیه hiv بسیار ارزشمند خواهدبود. در این مطالعه، دو پلاسمید نوترکیب pcdna3.1/hygro (پلاسمید فاقد توالی سیگنال) و psectag2/hygro (پلاسمید واجد توالی سیگنال) حاوی توالی های ایمنوژنیک gp41- p24 و پلاسمید pcdna3.1/hygro حاوی یکی از قطعات فیوز شده فوق(gp41 ) به عنوان کنترل طراحی و بیان پروتیین های مربوطه در آن ها، با روش ایمنوفلوئورسنس تایید شد. پاسخ های ایمنی موثرعلیه پلاسمیدهای نوترکیب فوق به عنوان کاندید واکسن dna در موشهایbalb/c، ارزیابی گردید.میزان آنتی بادی و سیتوکین های ifn-? و il-4 و ایزوتاپ های igg (igg1 و igg2a ) با روش الیزا و تقسیم سلولی لنفوسیتی نیز با روشmtt سنجش شد. تمام آزمایشات مذکور در هر دو زمان قبل و بعد از تزریق دوز بوستر انجام شد. برای تهیه قطعات فیوز شده p24-gp41، ابتدا برای نواحی ایمنوژنیک ژنهای p24 و gp41 از hiv-1، پرایمرهای اختصاصی طراحی و توسط روش pcr، قطعات مورد نظرجدا و تکثیر شدند. در مرحله بعد این قطعات، با استفاده از تکنیک soe به هم فیوز شدند. در همه گروههای حیوانات مورد مطالعه، از دندروزوم به عنوان سیستم انتقال پلاسمیدهای مورد نظر استفاده شد. به منظوربررسی میزان افزایش و هدایت پاسخ ایمنی، به یکی از گروههای مورد مطالعه، پلاسمید نوترکیب و ادجوانت ژنتیکی(pcaggs-il-12 ) بطور همزمان تزریق شد. با توجه به نتایج آزمایش های این پژوهش، از طرفی ایمن زایی و هم افزایی عملکرد این دو قطعه(p24-gp41 ) در کنار هم،که پیش فرض این مطالعه نیز بوده، تائید شد و از طرفی، نشان داده شد که این قطعات، توانایی بر انگیختن هر دو سیستم ایمنی با تمایلی به ایمنی سلولی (th1) را دارند و با توجه به این حقیقت که جهت جلوگیری و محدود کردن عفونت ناشی از hiv هر دو بازوی سیستم ایمنی، همورال و سلولی، موثر هستند اما در این میان ایمنی سلولی(th1) از اهمیت بالایی برخوردار است، بنابراین می توان گفت که کانستراکت های مورد استفاده در این تحقیق، می توانند کاندیدهای خوبی برای واکسن dna علیه hiv-1 باشند، بنابراین می توان با اطمینان بیشتری به بررسی های تکمیلی این قطعات پرداخت تا بتوان آنها را به عنوان واکسن dna در حوزه بالینی، بهینه سازی نمود.از طرفی تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از آزمایشات، نشان داد که با استفاده از هر دو نوع پلاسمید(فاقد توالی سیگنال و واجد توالی سیگنال) پاسخ های ایمنی مناسبی ایجاد می گردد اما به نظر میرسد به علت اختلاف معنی داری (0.05 p< ) که در تولید il-4 و آنتی بادی کل در وکتور حاوی سیگنال ترشحی مشاهده می شود، استفاده از این نوع وکتور در واکسن dna مناسب تر باشد. هر چند برای تایید نهایی، به نتایج حاصل از آزمایشات تکمیلی نیاز می باشد.

مقدمه و هدف: دیابت یک اختلال متابولیک می باشد که به دنبال کاهش در ترشح انسولین و یا مقاومت به عمل انسولین ایجاد می گردد. امنیتن-1 که به تازگی کشف شده است پروتئینی است که در بافت چرب احشایی بیان شده و ترشح می شود که حساسیت انسولینی را افزایش می دهد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی بر بیان ژن امنتین-1 بافت چرب احشایی در موش های صحرایی دیابتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی دیابت بوسیله تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (mg/kg 50) در موش ها ایجاد گردید. 20 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 5 ±160 گرم به طور تصادفی به 1 گروه کنترل و 3 گروه تمرینی تقسیم شدند. گروه های تمرین برای یک نوبت با سرعت 20 متر در دقیقه به مدت 50 دقیقه روی نوارگردان دویدند. حیوانات در گروه های مجزا به ترتیب بلافاصله، 4 ساعت و 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی بیهوش شدند و نمونه برداری از آن ها انجام شد. در نهایت برای تعیین سطوح نسبی بیان ژن امنتین-1، روش نیمه کمی rt-pcr انجام گردید. نتایج: نتایج نشان داد که بیان ژن امنتین-1 بافت چرب احشایی در گروه های تمرینی 4 و 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است (05/0p<). نتیجه گیری: افزایش بیان ژن امنتین-1 پس از یک جلسه فعالیت ورزشی در موش های صحرایی دیابتی ممکن است در کنترل هایپرگلیسمی حائز اهمیت باشد. با این وجود مطالعات بیشتر جهت درک ساز و کارهای موثر بر آن ضرورت دارد.

گلیکوژنین پروتئینی 332 اسیدآمینه ای می باشد . پروتئینی که به طور کووالانتی به گلیکوژن می پیوند و عقیده بر این است که به عنوان آنزیم آغازگر در ساخت گلیکوژن درون زاد عمل می کند. : glut4 یک پروتئین 510-509 اسید آمینه ای که نقش مهمی درهموستاز گلوکز کل بدن بازی می کند. پروتئین وابسته به آگوتی یک پروتئین 132 اسید آمینه ای که از هسته های کمانی هیپوتالاموس ترشح می شود. گرلین یک پپتید جدید 28- اسید آمینه ای است که از سلول های غدد دستگاه گوارشی ترشح میشود. و پپتید افزایش دهنده اشتها می باشد. نسفاتین-1 پپتید ضد اشتهای 82 اسیدآمینه ای است که از پروتئین متصل به dna و کلسیم، موسوم به نوکلئوبایندین2 پردازش می شود. در این پژوهش به منظور بررسی اثر 6 هفته تمرین استقامتی با و بدون عصاره خام میوه عناب بر بیان ژن های گلیکوژنین ، glut4، agrp، گرلین و نسفاتین کبد، عضله نعلی و هیپوکمپ و سطوح استراحتی گلیکوژن در کبد، مغز ، 20سر موش صحرایی نر ویستار با میانگین وزن (96/13±96/141 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه ( هر گروه 5سر ) ، شامل گروه سالین کنترل ، سالین تمرین ، عناب کنترل و عناب تمرین قرار گرفتند. گروه های تمرین با سرعت 25 متر/دقیقه ، به مدت 60 دقیقه ، 5 روز در هفته و برای 6 هفته تمرین داده شدند. عصاره ی عناب و سالین نیز به مدت چهار هفته از طریق گاواژ به آزمودنی ها خورانده شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی و پس از چهار ساعت ناشتایی، موش ها بیهوش شده و بافت برداری انجام شد. پس از تخلیص rna و انجام pcr، اندازه گیری کمی بیان ژن های بالا توسط real-time pcr انجام شد و تفاوت بین گروه ها به وسیله ی آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0 p<مشخص شد. پس از سنجش سطح بیان این ژن ها ، مشخص شد که سطح بیانی گلیکوژنین گروه عناب سالین در بافت عضله به طور معنی داری نسبت به گروه های دیگر افزایش داشت. سطوح بیانی glut4 پس از 6 هفته تمرین و مصرف عصاره میوه عناب تغییر معنی داری را بین گروه ها نشان نداد. ولی افزایشی را در گروه تمرین سالین در بافت کبد و در گروه تمرین عناب در بافت عضله شاهد بودیم . در گرلین نیز افزایش سطح بیانی از نظر آماری معنی دار نبود، ولی در بافت کبد بیشترین مقدار بیان در گروه تمرین عناب ودر بافت عضله و هیپوکمپ بیشترین سطح بیان را در گروه تمرین سالین شاهد بودیم. در مورد agrp شاهد کاهش بیان این ژن در بافت کبد و هیپوکمپ بودیم ولی در عضله بیان آن افزایش داشته و بیشترین سطح بیانی را گروه تمرین سالین به خود اختصاص داد. در نسفاتین نیز شاهد افزایش در سطح بیانی این ژن بودیم . و در آخر مصرف عصاره ی میوه عناب باعث افزایش معنی داری در سطوح استراحتی گلیکوژن بافت کبد در هر دو گروه عناب نسبت به گروه های سالین شد. این افزایش در بافت مغز نیز دیده شد که از نظرآماری معنی دار نبود.

بیماری‏های روانی گروه گسترده‏ای از بیماری‏های مختلف با علت‏های گوناگون (استعداد ژنتیکی، آسیب‏های هنگام تولد، قرارگیری در معرض استرس و فاکتورهای محیطی همچون عفونت‏های ویروسی) هستند. حدس زده می‏شود عفونت‏های ویروسی نقشی در اتیولوژی اختلالات روانی انسان‎ها ایفا نمایند. ویروس بیماری برنا (bdv) به عنوان یکی از عوامل مسبب احتمالی بیماری‏های روانی مطرح شده است. این ویروس سیستم عصبی مرکزی بسیاری از گونه‏های حیوانی را آلوده می‏کند و ممکن است ناهنجاری‏های رفتاری مشابه با شیزوفرنی و اختلالات خلقی را ایجاد نماید. گروه‏های تحقیقاتی متعددی شیوع بالاتر و معنی‏داری از آنتی‏بادی‏های سرمی bdv را در بیماران روانی نسبت به کنترل‏های سالم گزارش نمودند. این فرضیه‏ با یافتن rnaی ویروس بیماری برنا در لکوسیت‏های خون محیطی(pbls) بیماران مبتلا به اختلالات روانی بیشتر حمایت شد. این موضوع هنوز هم بحث برانگیز است که آیا ویروس بیماری برنا انسان‏ها را آلوده می‏کند و سبب اختلالات روانی می‏شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین عفونت bdv و اختلالات روانی بویژه شیزوفرنی بود. در مطالعه حاضر ما حضور bdv p40 rna و bdv p24 rna را در سلول‏های خون محیطی 30 بیمار شیزوفرنی و 15 داوطلب سالم به عنوان گروه کنترل از ناحیه مازندران، ایران را بررسی نمودیم. تمام بیماران براساس معیارهای تشخیصی طبقه‏بندی شده در کتابچه تشخیصی و آماری جامعه روانشناسی آمریکا- ویرایش چهارم dsm-iv تشخیص داده شدند. حضور bdv rna در سلول‏های خونی افراد بوسیله‏ی rt-nested-pcr و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی برای p40 و p24 از ویروس بیماری برنا مورد بررسی قرار گرفت. اختصاصیت این واکنش از طریق تشابه اندازه‏ی محصول pcr نمونه‏ها با محصول pcr کنترل مثبت تایید گردید و نشان داده شد که این توالی‏ها مربوط به bdv هستند. با استفاده از این روش تکثیر موفقیت آمیز rna اختصاصی bdv انجام شد و ما توانستیم bdv rna را در سلول‏های خون محیطی 8 بیمار از 30 بیمار (%66/26) تشخیص دهیم. در حالی که توالی‏های اسید نوکلئیک اختصاصی ویروس در نمونه‏های گروه کنترل تشخیص داده نشدند. در اینجا هیچ تفاوت معنی داری در سن و جنس بین بیماران و گروه کنترل و همچنین بین بیماران مبتلا به شیزوفرنی در حضور یا غیاب bdv مشاهده نشد. شیوع بالاتر و معنی‏دار bdv rna در سلول‏های خون محیطی بیماران نسبت به افراد سالم می‎تواند به فهم ما از پاتوژنز این بیماری‏ها‏ کمک کند و این حقیقت را که احتمالا عفونت bdv فاکتوری دخیل در پاتوژنز بیماری شیزوفرنی در جمعیت ایرانی است را تائید می نماید.

مقدمه:هیپوتالاموس مرکز اصلی تنظیم اشتها و تعادل انرژی است. فعالیت بدنی قادر است تعادل انرژی را در جهت منفی شدن بر هم زند. نسفاتین-1 از جمله نوروپپتید های تنظیم کننده اشتها است که توسط هیپوتالاموس تولید شده و نقش مهمی در برقراری تعادل انرژی ایفا میکند.هدف از پژوهش حاضر، مطالعه ی تعیین اثر دویدن روی نوار گردان و عصاره آبی میوه عناب بر سطوح استراحتی نسفاتین ،atp و گلیکوژن در کبد ، هیپوتالاموس و پلاسمای موشهای صحرایی ماده بوده است. مواد و روش ها: 28 سر موش صحرایی ماده به طور تصادفی به گروه های کنترل سالین، تمرین سالین، کنترل عناب و تمرین عناب تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت شش هفته، پنج جلسه در هفته با سرعت 25-35 متر در دقیقه، روی تردمیل مخصوص جوندگان با شیب 0 درجه به تمرین پرداختند. عصاره عناب و محلول سالین (5/67 میلی گرم بازای هر 100گرم وزن، سه هفته) به صورت دهانی به گروه های مربوطه خورانده شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بافت برداری انجام شد. و روش اماری با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و ازمون تعقیبی lsd صورت پذیرفت. یافته ها: این پژوهش نشان داد دویدن روی نوار گردان منجربه افزایش نسفاتین کبد در گروه هایی بود که عناب مصرف کرده بودند اما در هیپوتالاموس عکس این اتفاق افتاد و همچنین غلظت نسفاتین در پلاسما در گروه کنترل عناب به طور معناداری بالاتر از سایر گروه ها بود) 05/0 p<) ?همچنین نشان داد که میزان گلیکوژن کبدی در گروه عناب تمرین به طور معناداری بیشتر از گروه سالین کنترل بوده است ) 009/0 p<)? علاوه بر این سطح atp پلاسما و هیپوتالاموس در گروه هایی که عناب مصرف کرده بودند افزایش معنادار یافته بود درحالی که در بافت کبد کاهش معنادار داشت. . نتیجه گیری: پژوهش حاضر برای نخستین بار نشان داد که دویدن روی نوار گردان با شدت زیاد همراه با مصرف عصاره عناب موجب تغییرات در غلظت نسفاتین-1 بافتی و پلاسمایی گردید که با تغییرات معنی داری در گلیکوژن کبدی همراه گردید که به نظر میرسد احتمالا تمرین اثری شبه ناشتایی بر غلظت نسفاتین-1 داشته است و درنتیجه ورزش و احتمالا عصاره عناب را می توان به عنوان عوامل موثر در بهبود چاقی و بهبود بیماری های قلبی عروقی در نظر گرفت. کلید واژه های فارسی: دویدن روی نوار گردان ، عصاره ی میوه عناب ، نسفاتین، گلیکوژن ، atp

یکی از علت های شکست و عدم موفقیت در تکنیک های کمک باروری(art) قطعه قطعه شدن dna اسپرم انسانی است، که ممکن است با انکوباسیون طولانی مدت اسپرم در دمای 37 درجه سانتی گراد به وجود آید. لذا در این مطالعه میزان قطعه قطعه شدن و آپوپتوز dna اسپرم انسانی بعد از آماده سازی به روش direct swim-up در زمان های مختلف انکوباسیون به وسیله تست scd و تکنیک tunel مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه آینده نگر، بیست ویک نمونه ی اسپرم نرمال مورد مطالعه قرار گرفت. برای بررسی مورفولوژی اسپرم از رنگ آمیزی papanicolaou و قابلیت حیات اسپرم از رنگ آمیزی eosin-nigrosin استفاده شد. نمونه ها در دمای 37 درجه سانتی گراد بعد از آماده سازی به روش direct swim-up در زمان های مختلف انکوبه شدند. قطعه قطعه شدن dna در فواصل زمانی مختلف (3،2،1،0 ساعت) با استفاده از تست scd مورد بررسی قرار گرفت. اسپرم های دارای هاله بزرگ و متوسط، dna سالم داشتند و اسپرم هایی که دارای هاله کوچک و بدون هاله بودند dna قطعه قطعه شده داشتند. میزان آپوپتوز نیز به وسیله تکنیک tunel مورد ارزیابی قرار گرفت. میانگین مورفولوژی نرمال و حرکت پیشرونده اسپرم بعد از آماده سازی به روش direct swim-up 53/2±33/72 و 02/1±10/90 بوده است. میزان قطعه قطعه شدن dna اسپرم به میزان معنی داری افزایش یافت بعد از دو ساعت (935/0±81/8، 004/0 p=) و بعد از سه ساعت (894/0±76/10، 0001/0 p=) انکوباسیون نسبت به زمان صفر (809/0±38/4) بوده است. همچنین میزان آپوپتوز dna اسپرم در زمان دو ساعت انکوباسیون نسبت به زمان صفر (864/0±19/9، 008/0 p=) و نیز زمان سه ساعت نسبت به زمان یک ساعت ( 7/0±97/10، 002/0 p=) انکوباسیون معنی دار شده است. در نهایت نتیجه ای که ما به آن دست یافته ایم نشان می دهد که انکوباسیون اسپرم نرمال در دمای 37 درجه سانتی گراد که به روش direct swim-up آماده شده برای استفاده در تکنینک های کمک باروری (art) باید زمانی کمتر از دو ساعت باشد.

مقدمه: نسفاتین-1 پپتید ضد اشتهای 82 اسیدآمینه ای است که از ژنی به نام نوکلئوبایندین2 مشتق می شود. نشان داده شده است که تغییر در بیان و غلظت پپتیدهای مترشحه از بافت چرب و هیپوتالاموس با چاقی ارتباط دارد. بنابراین پژوهش حاضر قصد دارد تا اثر شش هفته دویدن روی نوارگردان با و بدون مصرف عصاره آبی عناب را بر غلظت نسفاتین-1، atp وگلیکوژن بافتی و نیمرخ چربی و لیپو پروتئین های پلاسمایی موش های صحرایی ماده را بررسی کند. مواد و روش ها: 28 سر موش صحرایی ماده به طور تصادفی به گروه های کنترل سالین، تمرین سالین، کنترل عناب و تمرین عناب تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت شش هفته، پنج جلسه در هفته با سرعت 25-35 متر در دقیقه، روی نوارگردان مخصوص جوندگان با شیب 0 درجه به تمرین پرداختند. عصاره عناب و محلول سالین (5/67 میلی گرم بازای هر 100گرم وزن، سه هفته) به صورت دهانی به گروه های مربوطه خورانده شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بافت برداری انجام شد.آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار واز داده ها آزمون آنالیز واریانس یکطرفه در سطح معنی داری 05/0p< گرفته شد.برای تعیین رابطه ی بین متغر های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: تمرین باعث افزایش معنی دار درغلظت نسفاتین بافت فوندوس معده شده است (001/0p<)اما. تمرین به طور مستقل باعث افزایش غلظت atp در بافت فوندوس(03/0p<) وبافت قلب شده است (005/0p<).غلظت atp بافت دوقلو در گروه تمرین سالین به طور معنی داری بیشتر از کنترل سالین بود(003/0p<). نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که مقدار تغییرات نسفاتین و گلیکوژن در بافت قلب وعضله دوقلو معنی دار نبود. تمرین و عصاره هر کدام به طور مستقل بر غلظت hdl پلاسما تاثیر داشته اند و باعث افزایش آن شده اند امامعنی دار نبوده است.در تحلیل داده های مربوط به ldl،تری گلیسرید وکلسترول پلاسما تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن بود که ارتباط مثبت و معنی داری بین غلظت نسفاتین-1 با غلظت گلیکوژن، atp بافتی ونیمرخ چربی و لیپو پروتئین های پلاسمایی وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، ورزش و احتمالا عصاره عناب را می-توان به عنوان عوامل موثر در بهبود چاقی و بهبود بیماری های قلبی عروقی در نظر گرفت.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی هشت هفته تمرین هوازی با و بدون عصاره میوه ولیک (ولیک سرخ و سیاه، به مدت شش هفته، 50 میلی گرم به ازای هر 100 گرم وزن بدن) روی بیان ژن abca1، abcg1، lxr و ppar? در بافت قلب موش های صحرایی نر است. مواد و روش: 30 سر موش نر (4-6 هفته ای90-120 گرمی)از نژاد ویستار، به طور تصادفی به گروه های سالین کنترل، سالین تمرین، ولیک سرخ کنترل، ولیک سرخ تمرین، ولیک سیاه کنترل و ولیک سیاه تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته (5 روز در هفته، به مدت 60دقیقه و سرعت 34 متر بر دقیقه با شیب صفر درجه) برروی نوارگردان به تمرین پرداختند. عصاره ولیک (سرخ و سیاه) و سالین نیز به مدت 6 هفته به شکل اورالی به آزمودنی ها خورانده شد. پس از استخراج rna، سنتز cdna و سپس انجام pcr، اندازه گیری های کمی بیان ژن های مورد نظر با دستگاه real-time pcr انجام شد. نتایج: داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و درسطح معنی داری 05/0? p تحلیل گردید. نتایج، بیان ژن های abca1، abcg1، lxr و ppar? را در بافت قلب بطور واضح نشان داد. تغییرات در بیان ژن های abca1، abcg1، lxr و ppar? در پاسخ به تمرین و مکمل سازی با عصاره ولیک معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که مکمل سازی با عصاره ولیک در غیاب تمرین، از طریق ساز و کار های متفاوتی بیان ژن های مذکور را تحت تأثیر قرار دهد.

لوسمی شایع‎ترین سرطان اطفال در جهان است. یک بیماری پیش رونده و بدخیم اعضای خون‎ساز بدن است که در اثر تکثیر و تکامل ناقص گویچه های سفید‎خون و پیش‎سازهای آن در خون و مغزاستخوان ایجاد می شود. دراین مطالعه به بررسی پلی‎مورفیسم‎های ژنی، ژن‎های lin28b (rs12194974), dicer1 (rs12323635), setd8(rs16917496), mirna-1231 (rs201931413) در کودکان مبتلا به all (لوسمی لنفوبلاستیک حاد) و مقایسه آن با کودکان سالم پرداختیم. lin28b یک پروتئین متصل‎شونده به rna و یک پروتو‎انکوژن می‎باشد. setd8 یک آنزیم تنظیم کننده ی چرخه ی سلولی و متیل ترانسفراز است. dicer1 یکی از پروتئین های مسیر پردازش میکرو ‎ rna می باشد. mirna-1231 به رونوشت ژن های مختلف متصل می شود و بیان آن ها را تنظیم می کند. این مطالعه موردی- شاهدی در سال 1391 در شهر زاهدان آغاز شد. جهت بررسی پلی‎مورفیسم های ژنی، از نمونه خون 75 کودک بیمار مبتلا به سرطان خون (all) و نمونه خون 115 نفر کودک سالم به عنوان گروه شاهد از شهر زاهدان که از نظر سن وجنس با گروه بیمار یکسان بودند و هیچ بیماری خاصی نداشتند استفاده شد. آنالیز نتایج با استفاده از آزمون کای- دو و رگرسیون لاجستیک صورت گرفت. نتایج نشان داد که فراوانی دو پلی‎مورفیسم rs201931413 و rs12194974 بین دو گروه بیمار وسالم هیچ تفاوت معناداری ندارد. فراوانی پلی‎مورفیسم rs12323635 بین دو گروه بیمار و کنترل تفاوت معنی دار دارد و ژنوتیپ rs12323635 aa در گروه بیمار بیشتر از گروه کنترل بود و میزان or و ci نقش ریسک‎فاکتوربودن این ژنوتیپ را برای بیماری all نشان می‎داد (or= 6.705, 95%ci= 2.103-21.378, p= 0.001). در مورد rs16917496 نتایج نشان دادکه تفاوت معنی‎داری بین دو گروه وجود دارد به‎طوری که ژنوتیپ ct rs16917496 در گروه کنترل بیشتر از گروه بیمار بود و میزان or و ci نقش محافظت‎کنندگی این ژنوتیپ را برای بیماری all نشان می‎داد (or= 0.294, 95%ci= 0.111-0.778, p= 0.014). این نتایج پیشنهاد می کند که ژنوتیپ ct rs16917496 به عنوان فاکتور محافظت‎کننده و ژنوتیپ aa و الل a مربوط به rs12323635 به عنوان ریسک‎فاکتور در برابر all عمل می‎کنند.

سازمان جهانی بهداشت چاقی را به عنوان یک اپیدمی جهانی معرفی کرده است .چاقی در ارتباط با چندین عامل است, چاقی ناشی از عوامل عفونی اخیرا بسیار مورد توجه قرار گرفته است.افزایش وزن بدن و چربی زایی در مدل های حیوانی عفونی شده با ویروس دوقطبی کانین،ویروس مرتبط با رووس، آدنوویروس انسانی 36 (ad36،smam-1)و ویروس بیماری برنا مشاهده شده است.به دلایل اخلاقی امکان عفونت آزمایشگاهی انسان با میکروب های کاندید شده امکان پذیر نمی باشد. بنابراین در نبود شواهد مستقیم ،شواهد غیر مستقیم از منابع و مسیر های مختلف نیاز است.ویروس بیماری برنا، ویروس rna دار،یک پارچه،و تک رشته ای است که به عنوان عامل افزایش سریع وزن بدن با توسعه ی سندرم چاقی بدون هیچ نشانه ی بارز عصبی در لوویس رت هایی که تحت تزریق درون رگی این عامل قرار گرفته اند، مشاهده شده است.اگرچه bdv0یک ویروس حیوانی است اما برخی تحقیقات آن را در ارتباط با بعضی اختلالات عصبی در انسان می داند. بر اساس این شواهد ترغیب شدیم تا تحقیقاتی را در زمینه امکان تاثیر bdv در بروز چاقی در انسان بررسی کنیم. در طی این تحقیق،که برای اولین بار در ایران انجام شده است، حضور rnaویروسی p40و p24در 43 فرد چاق که bmiبالای 30 داشتند و 23 فرد با وزن نرمال به عنوان کنترل با کمک روش nested rt-pcr در سلول های خون محیطی شان که بطور انتخابی از آزمایشگاه های مختلف استان مازندران(بابلسر،قائم شهر) درون لوله های حاوی ماده ی ضد انعقاد جمع آوری شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. این نمونه ها به آزمایشگاه دانشگاه مازندران منتقل شد.rnaاین نمونه ها با کمک کیت استخراج تجاری مورد استخراج قرار گرفت و سپس واکنش ترانس کریپتاز معکوس، جهت تولید cdnaصورت گرفت. برای تایید کمیت و کیفیت تولید cdna ،آنالیز pcrباپرایمرگلیسر آلدهید 3 فسفات دهیدراژناز(gapdh) به عنوان کنترل داخلی صورت گرفت. محصولات pcrسپس در ژل 1% آگارز لود و در ادامه با اتیدیوم بروماید رنگ آمیزی شد.طول باندp40 در ست اول pcr726کیلوجفت باز ومحصول ست دوم 447 کیلو جفت باز بود. طول باند p24 ست اول 539کیلو جفت باز و محصول ست دوم 392کیلو جفت باز بود، که به ترتیب در 7و 2 فرد با اضافه وزن مشاهده شد. این نتایج نشان داد که bdv rna با فراوانی بالایی برابر با16/2% و باp value برابر با 0/038 (0.05 pvalue >) در افراد چاق وجود داشت که در مقابل در افراد کنترلی حضور rna ویروسی مشاهده نشد. در نتیجه دیدگاه جدیدی در مورد درمان چاقی از طریق درمان ضد ویروسی و روش های جلوگیری و مدیریت بهتر چاقی پیشنهاد می شود که ممکن است در آینده جایگزینی برای روش های بسیار سخت رژیمی که عموما غیر موفق اند باشد.

سرطان پستان بیماری بسیار پیچیده ای است که عوامل سببی متعددی از قبیل التهاب و چاقی در پاتولوژی آن نقش دارند. از طرفی، سبک سالم زندگی ابزاری غیردارویی برای کاهش بیماری¬های مزمن شناخته شده است. هدف از این پژوهش، تعیین اثر 6 هفته تمرین در آب با و یا بدون مصرف مکمّل زنجبیل بر شاخص¬های التهابی (اینترلوکین- 10(il-10)، فاکتور نکروز کننده¬ی آلفا (tnf-?) و کورتیزول) و فاکتورهای قلبی¬تنفسی (اوج اکسیژن مصرفی و نبض اکسیژن) در زنان چاق مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش¬ها: در یک طرح نیمه¬تجربی، 40 زن چاق مبتلا به سرطان پستان با وزن 9±76 کیلوگرم و توده چربی 4±8/41 درصد شرکت داشتند. آزمودنی ها به طور تصادفی به چهار گروه: کنترل، تمرین در آب، مکمّل زنجبیل و گروه ترکیبی (تمرین در آب+زنجبیل) دسته بندی شدند. آزمودنی های گروه زنجبیل و گروه ترکیبی در طی 6 هفته روزانه 4 کپسول حاوی 750 میلی گرم پودر زنجبیل دریافت کردند. برنامه¬ی تمرین در آب نیز با مدّت و شدّت پیش¬رونده از 50 تا 75 درصد ذخیره¬ی ضربان قلب در استخر با عرض 15 متر، 4 جلسه در هفته به مدّت 6 هفته اجرا شد. نمونه های خونی ناشتایی در دو مرحله قبل و پس از 6 هفته مداخله های درمانی برای برّرسی شاخص¬های التهابی جمع آوری شد. یافته ها: آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که، تمرین در آب به همراه مصرف مکمّل زنجبیل باعث کاهش il-10، tnf-?، کورتیزول و افزایش اوج اکسیژن مصرفی و حداکثر نبض اکسیژن در مقایسه با گروه کنترل می¬شود. تفاوت معناداری در مقادیر il-10، کورتیزول و سطح شاخص های قلبی عروقی بین گروه های تمرین و زنجبیل مشاهده نشد. نتیجه گیری: داده های مطالعه¬ی حاضر برای اولین بار اثر مفید ترکیبی از مداخلات تمرین در آب به همراه مصرف مکمّل زنجبیل را نشان داد. این یافته¬ها یک دیدگاه منطقی از اثر حفاظت قلبی عروقی سبک سالم زندگی درکاهش مشکلات قلبی عروقی ناشی از سرطان و بهبود در کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان را فراهم می کند.

محققان مختلف گزارش دادند تمرینات مقاومتی باعث ایجاد التهاب، استرس و آسیب سلولی می شود، اما تاثیر برنامه های تمرینات مقاومتی دلورم و آکسفورد با و بدون مکمل ضدالتهابی زنجبیل بر پروتئین های شوک گرمایی و مارکرهای التهابی مشخص نشده است. هدف از این مطالعه تاثیر مکمل گیری کوتاه مدت زنجبیل بر تغییرات مقادیر hsp72 و برخی از شاخص های پیش التهابی(il-10 و tnf-?) متعاقب اجرای پروتکل های تمرین مقاومتی با دوالگوی باردهی معکوس در مردان جوان والیبالیست بود. 40مرد ورزشکار در یک طرح نیمه تجربی به طور تصادفی به چهار گروه شامل، دو گروه تمرین مقاومتی دلورم و آکسفورد با و بدون مکمل زنجبیل(گروه تجربی) و دو گروه دارونما همراه با اجرای تمرین مقاومتی دلورم و آکسفورد ( با و بدون دارونمایی موسوم به نشاسته) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی 3 گرم پودر زنجبیل را در سه وعده (هر وعده یک گرم)، قبل از سه وعده اصلی غذایی مصرف کردند. گروه دارونما نیز یک کپسول حاوی 1 گرم نشاسته (دارونما)، را با همان شیوه و مدت زمان گروه تجربی مصرف می کردند. خونگیری از آزمودنی های تحقیق در 3 مرحله استراحتی، بلافاصله بعد و 24 ساعت پس از انجام تمرینات مقاومتی مذکور انجام شد.نتایج نشان داد تمرینات مقاومتی دلورم و آکسفورد باعث افزایش معنی دار مقادیر hsp72 و شاخص های پیش التهابی در بلافاصله بعد و 24 ساعت پس از اجرای تمرینات شد. اگرچه مکمل گیری زنجبیل از افزایش بیش از حد شاخص های فوق متعاقب اجرای تمرینات مذکور جلوگیری نمود، اما باعث مهار کامل افزایش این شاخص ها نشد. بعلاوه، تغییرات پروتئین های استرسی و مارکرهای پیش التهابی گروه تجربی در مقایسه با گروه دارونما نیز معنی دار نبود. این نتایج نشان می دهد 7 روز مکمل گیری زنجبیل با دوز 3 گرم در روز در مهار کامل استرس سلولی و التهابی ناشی از تمرینات مقاومتی دلورم و آکسفورد موثر نبود. با وجود این، مطالعات دیگری با طول دوره بیشتر مکمل گیری زنجبیل برای تعیین اثرات سودمند این مداخله غیردارویی بر پروتئین های استرسی و مارکرهای التهابی مورد نیاز می باشد.

ناباروری تنها به عنوان یک مشکل بیولوژی مطرح نیست، بلکه به عنوان یک بحران روانی، اضطراب زیادی را بر زوج‎های نابارور وارد می‎کند. از طرف دیگر آسپرین، استامینوفن و ایبوپروفن سه داروی پرکاربرد در اکثر نقاط دنیا هستند. استفاده گسترده در دوزهای خودسرانه توسط بیماران ما را بر آن داشت تا تاثیر این دارو را بر کیفیت اسپرم و کروماتین آن در موش سوری بررسی نماییم. در این مطالعه از 60 سر موش سوری نر بالغ با میانگین وزن 37 گرم، در هفت گروه کنترل، استامینوفن نرمال، استامینوفن با دوز بالا، آسپرین نرمال، آسپرین با دوز بالا، ایبوپروفن نرمال و ایبوپروفن با دوز بالا استفاده شد. داروها به صورت محلول در آب روزانه به موش‏ها داده شد. نمونه‎گیری‎ها در هر گروه در سه دوره زمانی 35، 70 و 105 روز صورت گرفت. دم اپی‎دیدیم برداشته شد. آنالیز پارامترهای اسپرم موش، تست scd، کیت cma3، تست پاپانیکولا، رنگ آمیزی آنیلین بلو برای تمام نمونه‎ها صورت گرفت. نتایج توسط نرم افزار20 spss و آزمون‎های oneway anova، آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شد. پس از 35 روز اول در تمام گروه‎ها تحرک، مورفولوژی نرمال کاهش و قطعه قطعه شدن dna افزایش یافت. کمبود پروتامین در گروه‎های استامینوفن با دوز بالا، آسپرین با دوز بالا، ایبوپروفن نرمال و ایبوپروفن با دوز بالا مشاهده شد. پس از 70 روز کاهش تحرک، قابلیت حیات، تعداد اسپرم ها، مورفولوژی نرمال و افزایش dna قطعه قطعه شده مشاهده شد. کمبود پروتامین در گروه‎های آسپرین با دوز بالا و ایبوپروفن با دوز بالا مشاهده شد. پس از 105 روز در تعداد اسپرم، قابلیت حیات، تحرک اسپرم کاهش معناداری دیده شد. موروفولوژی نرمال در تمام گروه‏ها به جز استامینوفن با دوز بالا و آسپرین با دوز بالا کاهش یافت. وجود هیستون اضافی در تمام گروه ها و قطعه قطعه شدن dna در استامینوفن نرمال افزایش یافت. نتایج ما نشان داد، مصرف طولانی مدت این سه دارو می‏تواند روی کیفیت dna اسپرم و پتانسیل باروری جنس مذکر تاثیر داشته باشد. سلامت dna اسپرم نه تنها در طی عمل لقاح بلکه در تکوین جنین نیز حائز اهمیت است. بنابراین پیشنهاد می‎کنیم تا در درمان ناباروری قبل از شروع درمان‎های پرهزینه به عادت‎های دارویی، وجود بیماری‎های مزمن و سبک زندگی مردان توجه شود. واژه های کلیدی: آسپرین، ایبوپروفن، استامینوفن، اسپرم، کروماتین، موش، ناباروری.

استافیلوکوکوس اورئوس مهمترین پاتوژن انسانی جنس استافیلوکوکوس است که به علت مقاومت روزافزون در برابر انواع داروهای ضدباکتریایی، به صورت یکی از نگرانی های عمده سلامت عمومی درآمده است. افزایش روزافزون سویه های مقاوم به متی سیلین (mrsa) و همچنین سویه های مقاوم به ونکومایسین (vrsa) ، روند درمان عفونت های استافیلوکوکی را مشکل ساخته است. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان شیوع سویه های مقاوم به ونکومایسین، در میان جدایه های mrsa نمونه های کلینیکی، به کمک روش های فنوتیپی و ژنوتیپی می باشد.

سیتومگالو ویروس یکی از شایع ترین ویروس های بیماری زا در سراسر جهان است. در موارد عفونت مادرزادی منجر به اختلالات شدید عصبی و حتی مرگ جنین و در افراد با سرکوب ایمنی باعث بروز علائم بالینی شدیدی می شود. از میان تمامی استراتژی های واکسیناسیون، واکسن های بر پایه اپی توپ های شاخص ایمنی زا (epitope-based vaccine)، بهترین راهکار برای پیشگیری از ابتلا به این ویروس می باشند. در این مطالعه اپی توپ های شاخص از آنتی ژن های گلیکوپروتئین b و فسفوپروتئین 65 و 150 ویروس که بهترین محرک های ایمنی هومورال و سلولار می باشند، انتخاب گردید. با کمک الگوریتم های بیوانفورماتیکی، سازه ژنی طراحی و آنتی ژنیسیتی آن توسط نرم افزار vaxijen بررسی گردید. سایر نرم افزارها جهت سنجش پایداری mrna و نقشه یابی اپی توپ ها به کار برده شد و نهایتا سفارش سنتز ژن صورت گرفت. در ادامه قطعه ژنی در یک وکتور یوکاریوتی مناسب واکسن dna ساب کلون گردیده و با انتقال آن به لاین سلول یوکاریوتی مناسب و انجام تکنیک وسترن، بیان ترانس ژن در شرایط in vitro بررسی گردید. نتایج این مطالعه نشان می دهد وکتور نوترکیب، کاندید خوبی جهت ادامه مراحل و ارزیابی در مدل آزمایشگاهی می باشد.