هوش معنوی به عنوان شاخه ای از توانایی های انسان نسبتا به تازگی مورد توجه قرار گرفته است او را به طور همه جانبه ای در جهت تکامل هدایت می کند بنابراین، پرورش و در مرکز توجه قرار دادن آن در جریان تعلیم و تربیت ضروری می نماید چرا که هدف هر نظام آموزشی پرورش همه جانبه توانمندی های افراد آن نظام است، از آن جا که، تربیت انسان هم? قوا وابعاد وجودی او را دربرمیگیرد، توجه به ساحت معنوی انسان، به عنوان بعد اصیل و شایان توجه وجود او، امری است که باید به طور ویژه در تربیت آدمی در نظر گرفته شود. اما توجه محض به انتقال دانش توسط معلمان، محیط آموزشی بدون انعطاف، در حاشیه قرار گرفتن فراگیران و ارزشیابی های سطحی و مقطعی حاکم در نظام آموزشی موجود به تربیت انسان هایی کامل و چند بعدی نخواهد انجامید. در نظام آموزشی معنوی، آرمان های تربیتی، معلم، فراگیر، محیط آموزشی، فرایند آموزش و یادگیری و ارزشیابی آموزشی هر یک ویژگی های خاصی دارند که در نهایت به بروندادی با ارزش خواهد انجامید.