آزمایشی به منظور برآورد احتیاجات انرژی قابل سوخت و ساز ( (meو پروتئین خام (cp) در دوره پیش دان بلدرچین ژاپنی انجام شد. جوجه ها از زمان تفریخ تا سن 7 روزگی با جیره استاندارد حاوی 2900 کیلوکالری در کیلوگرم me و 26 درصد cp تغذیه شدند. در سن 7 روزگی، تعداد 800 قطعه جوجه بلدرچین با وزن بدن تقریبا یکسان بصورت تصادفی در 40 پن آزمایشی توزیع شدند. نه جیره آزمایشی بر اساس الگوی طرح مرکب مرکزی برای تامین 5 سطح انرژی (2809- 3091 کیلوکالری در کیلوگرم) و 5 سطح پروتئین (19- 8/24 درصد) تنظیم شدند. برای برآورد احتیاجات از مدل های رگرسیونی رویه، در پاسخ افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک استفاده شد. تجزیه واریانس نشان داد که سطوح پروتئین جیره بطور خطی باعث افزایش وزن و کاهش ضریب تبدیل شده و تاثیر سطوح انرژی معنی دار نبود. اثر غیرخطی متغیرهای مستقل و اثر متقابل میان انرژی و پروتئین بر عملکرد پرندگان معنی دار نبود. تجزیه کانونی نشان داد که نقطه مانا برای مدل افزایش وزن و ضریب تبدیل یک نقطه زینی بوده و برای یافتن یک نقطه مشخص به عنوان نقطه احتیاجات، تجزیه نیزه ای انجام گرفت. تجزیه نیزه ای برای حداکثر افزایش وزن بدن میزان احتیاجات انرژی و پروتئین را به ترتیب 2950 کیلوکالری در کیلوگرم و 25 درصد برآورد نمود. این مقادیر برای حداقل ضریب تبدیل خوراک به ترتیب 2878 کیلوکالری در کیلوگرم me و 4/24 درصد cp بودند. این آزمایش نشان داد که مدل های رویه پاسخ برای برآورد احتیاجات غذایی بلدرچین ژاپنی در دوره پیشدان از کارایی مناسبی برخوردار هستند.