پس از ظهور تمدن جدید غرب و نفوذ وگسترش آن با دو رویه متفاوت (مدرنیزاسیون و استعمار) مسئله تلقی و برداشت از این تمدن به یکی از مسائل اساسی ایرانیان بدل گشت و آن ها را بر سر دوراهی انتخابی دشوار قرار داد. از این پس نزاعی درگرفت میان کسانی که از الگوهای غربی طرفداری می کردند با کسانی که نتیجه این اقدام راغرب زدگی می دانستند و در برابرآن مقاومت می کردند. سوالی که پیش می آید این است که در حال حاضر چه تلقی از غرب بین نیروهای رسمی و غیر رسمی جامعه وجود دارد، وآیا تفاوتی بین این دو روایت وجود دارد؟ برای پرداختن به این موضوع از نظریه هژمونی گرامشی استفاده شده است و این امر پی گیری شده که آیا حکومت توانسته هژمونی خود را در تعریف از غرب شکل بدهد. رسمی نیز از خطبه های نماز جمعه استفاده شده است. روش تحقیق از نوع کیفی است.جامعه آماری دانشجویان و خطبه های نماز جمعه تهران می باشد. آن چه در خطبه ها درباره غرب آمده به صورت پرسش های باز از مصاحبه شوندگان پرسیده شده و در گام بعدی این دو روایت با هم مقایسه شده است. نتیجه به دست آمده این است که در روایت رسمی غرب با توصیفاتی منفی داخل گفتمان بومی گرایی توصیف شده است ودر مقابل نزد دانشجویان غرب را اغلب با ویژگی های مثبت و قابل الگوبرداری توصیف کرده اند. در نتیجه حاکمیت در کسب هومونی نا موفق بوده و نتوانسته انگاره ای خود را بازتولید کند.