غُلو، علاوه بر ادیان پیشین، در اسلام نیز به شکل گسترده ای پدید آمده است. غلات را می توان به دو دسته غلو کنندگان در ذات و غلو کنندگان در صفات تقسیم بندی کرد. معمولاً غلو را با ذکر کلمه «منتسب» به کار می بردند؛ چنانکه می توان به «غلو منتسب به اهل سنت» و «غلو منتسب به شیعه» اشاره کرد. در واقع غلو منتسب شیعه یا سنی، کسانی هستند که با نام شیعه یا سنی، قائل به الوهیت یا نبوت یا صفات فوق بشری برای بزرگان خود شده اند. در پایان به روش قرآن و اهلبیت (علیهم السلام) برای مبارزه با این پدیده اشاره شده است. در ضمن مباحث افتراق بین غلو کنندگان و شیعه امامیه بررسی شده و اثبات گردیده که هیچ وجه مشترکی بین غلات و شیعیان واقعی امامیه نمی توان پیدا کرد. و اغلب انتساب های غلو کنندگان به شیعه از روی غرض ورزی های مختلف در طول تاریخ بوده است . البته اعمال برخی عوام شیعه بر این الغاء شبهات کمک کرده است .