هدف از این تحقیق بررسی انواع و علل احتمالی آسیب های ورزشی رایج در رشته های مختلف سنگنوردی داخل سالن می باشد. روش تحقیق حاظر ، توصیفی_همبستگی از نوع تحقیقات گذشته نگر بود .جامعه آماری شامل تمامی سنگ نوردان شرکت کننده در نهمین دوره مسابقات قهرمانی کشور بود که در این مسابقه 134 سنگ نورد در قالب 26 استان شرکت کرده بودند و 58 نفر از سنگ نوردان که حداقل سه سال سابقه فعالیت در این رشته را داشتند ، آمادگی همکارای خود را با تیم تحقیق اعلام کردند و به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق با استفاده از پرسشنامه ، مصاحبه و در صورت لزوم معاینه توسط پزشک ، اطلاعات جمع آوری شده است. پرسشنامه با استفاده از اطلاعات پرسشنامه آسیب فدراسیون بین المللی سنگنوردی تهیه و به پرسشنامه علل احتمای آسیب ، اضافه گردید پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب پایایی آزمون مجدد 84/0 محاسبه شد . این مقدار در سطح معناداری (05/0>p) به دست آمد. سپس داده های خام با استفاده از نرم افزار16 spss و excel2007 و با کمک آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج ذیل به دست آمد. نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه‏های تحقیق: 1-بین میزان آسیبهای ورزشی سنگنوردان نخبه در سه رشته سختی و سرعت وبلدرینگ تفاوت معنی دار وجود ندارد (05/0<p). 2-بین میزان فراوانی آسیب های بخشهای مختلف بدن سنگنوردان نخبه تفاوت معنی دار وجود دارد. (05/0>p) 3-بین میزان فراوانی انواع آسیب های ورزشی سنگنوردان نخبه تفاوت معنی دار وجود دارد. (05/0>p) 4-بین درجه سختی سنگنوردان و میزان آسیب های ورزشی رابطه معنادار وجود ندارد (05/0<p).. نتایج به دست آمده از سوالات تحقیق: 1- بر اساس یافته های تحقیق حاضر ، آسیب پذیرترین بخش جزئی بدن در سنگ نوردان نخبه انگشتان دست با 58/14درصد آسیب پذیرترین عضو را به خود اختصاص داد . همچنین در مجموع به ترتیب: بازو 84/11 درصد وکف دست 85/7 ، آسیب پذیرترین عضو را به خود اختصاص داد. 2- بر اساس نتایج این تحقیق، تمامی عوامل می توانست در بروز آسیب موثر باشند (kmo>0.5)به غیر از نامناسب بودن تجهیزات سالن ها (kmo<0.5) . به ترتیب کمبود آمادگی جسمانی (kmo=0.85) و عدم آشنایی با اصول بدنسازی (kmo=0.836) ،گرم نکردن و عدم آشنایی با اصول گرم کردن بیشترین تاثیر را بر میزان بروز آسیب داشت .