پژوهش حاضر به منظور بررسی ارتباط رهبری معنوی و دانش آفرینی در نظام آموزش عالی به منظور بهبود فرایندهای دانش محور در این نظام در شهر تهران در سال تحصیلی 90انجام گرفته است .سوال های این پژوهش شامل: 1-سبک رهبری غالب در نظام آموزش عالی کدام است؟ 2-میزان دانش آفرینی در نظام آموزش عالی چقدر است؟ 3 -آیاسبک رهبری معنوی در نظام آموزش عالی وجود دارد؟ 4-آیابین رهبری معنوی و دانش آفرینی ارتباط وجود دارد ؟روش پژوهش زمینه یابی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری آن ، کلیه اساتیدهیات علمی در دانشگاه های دولتی شهر تهران بود که 150نفربه صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند ابزار گردآوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه‎ بود شامل:پرسشنامه دانش آفرینی(عدلی،1385)،رهبری معنوی(فرای،2003)و سبک رهبری (قاسمی،1379).اعتبارآن هاتوسط متخصصان سنجیده شد و پایایی آن ها طبق آلفای کرونباخ به ترتیب89./.،95./.و87./.محاسبه شد.برای تجزیه و تحلیل داده هااز آمارتوصیفی و استنباطی استفاده شد. و نتایج به دست آمده نشان داد که: 1- سبک رهبری غالب در نظام آموزش عالی سبک رهبری گروهی مشارکتی است. 2- سطح دانش آفرینی در نظام آموزش عالی کمتر از حد مطلوب است. 3- سبک رهبری معنوی در نظام آموزش کمتر از حد مطلوب است. 4- بین سبک رهبری معنوی و دانش آفرینی رابطه مستقیم وجود دارد