با دقت در قواعد جنگ در اسلام و حقوق بین الملل این حقیقت را آشکار می‏شود، که آنچه امروزه در نظام حقوق بین‏المللی مورد تأکید قرار گرفته، چهارده قرن بیشتر در متن تعالیم اسلام وجود داشته است، اهمیت این امر مخصوصاً از این جهت است که در آن روزگار نه نامی از حقوق بشردوستانه در میان بود و نه محتوای آن مورد نظر. با توجه به اینکه مبنای اصلی مقررات حقوق بشردوستانه حمایت از انسانیت، کرامت انسانی و دفاع از اشخاص بی دفاع و گرفتار درآتش منازعات می باشد، لذا گذشت زمان و موضوعات نو پیدا نمی تواند مبانی مزبور را متزلزل سازد تا انطباق یا عدم انطباق میان حقوق بشردوستانه در اسلام و اسناد بین المللی موضوعیت پیدا کند. ممکن است ادبیات و گفتمان ها متحول شود، اما این امر موجب تغییر در اقتضائات فطری بشر نمی شود. بنابراین تصویب و سازماندهی مقررات حقوق بشر دوستانه با وجود اینکه از لحاظ مفهوم شناختی و ماهیت حقوق بین المللی ممکن است به ظاهر ابهام خاصی نداشته باشد، اما در صحنه عمل و نحو اجرای این مقررات، میان تابعان حقوق بین الملل اختلاف رویه وجود داشته و از جمله چالشی ترین مسائل بین المللی در جهان معاصر می باشد لذا افکار عموم جهانیان را به خود معطوف داشته است، بطوری که توجه به مقررات بشردوستانه در جهان امروز به دلیل تولید فزاینده و رو به گسترش تسلیحات و همچنین بالا رفتن میزان حساسیت جهانی نسبت به نقض قواعد حقوق بشردوستانه و رفتار غیر انسانی با افراد مورد حمایت در مخاصمات مسلحانه بیشتر شده و حقوق بشردوستانه را از کرانه به کانون مسائل چالشی بین المللی کشانده و موجبات اهتمام و بیداری ملت ها را فراهم ساخته است.