تجربیات نگارنده و تحقیقات اولیه رساله حاضر نشان دهنده نقصان در جا به جایی اطلاعات میان دانشجویان در دانشکاه هنر است؛ هدف نخستین این پژوهش طراحی واسطی برای جا به جایی اطلاعات فلش درایوها است. با در نظر گرفتن این که وسایل الکترونیکی دور ریخته میشوند در حالی که هنوز کار میکنند و با اتکا به این نکته متون پیشین که شخصی که دلبسته محصولی میشود، در حفظ آن محصول میکوشد زیرا آن محصول را بخشی از خود میانگارد، این پژوهش ابعاد دلبستگی افراد به محصولات را بررسی میکند و متعاقباً، طراحی محصول مورد نظر را با رویکرد ایجاد دلبستگی پیش میبرد. ترکیب روشهای کمی و کیفی استراتژی این پژوهش است. ابتدا جهت نیازسنجی جا به جایی اطلاعات در دنشگاه هنر پرسشنامهای توسط دانشجویان پر شد؛ بر اساس متون پیشین، روشهای طراحی مشارکتی مانند ساختن کلاژ و مشارکت گروه هدف در طراحی محصول نهایی به کار گرفته شد. ایدههای بدست آمده از طراحی مشارکتی بر اساس معیارهای بدست آمده از متون پیشین ارزیابی و طرح نهایی انتخاب شده است. حاصل این مسیر، وسیلهای قابل حمل (کانسپت) برای جا به جایی اطلاعات فلش درایوهای دانشجویان هنر است که قطعه فرم پذیری از آن میتواند توسط گروه هدف شخصی سازی شود.