بیماری تب خونریزی دهنده کریمه –کنگو (cchf) عفونت ویروسی کشنده ای با 50% مرگ و میر است که از طروق گزش کنه، خون و ترشحات آلوده دام وازراه تنفس به انسان سرایت می کند و عامل آن ویروسی از خانواده bunyaviridae و جنس nairovirus است. ویروس cchf دارای ژنوم rna تک رشته ای سه قطعه ای مشتمل بر قطعات s ، m ، l می باشد.قطعه s در حدود 1200 نوکئوتید نوکلئوکپسید، قطعه m در حدود 5100 نوکئوتید گلیکوپروتئین ویروس و قطعه l در حدود 12000 نوکئوتید نوعی پلیمراز را رمز می کنند. در این طرح تحقیقی مصمم شدیم که گلیکوپروتئین ویروس تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو پس از بهینه سازی کدونی در مدل گیاهی بیان نموده و پس از حصول اطمینان از تراریختی و بیان آنتی ژن مورد نظر، چالش ایمنولوژیکی آن را در مدل حیوانی بررسی نمائیم. پس از آنالیزهای تائیدی گیاهان تراریخت مبنی بر بیان گلیکوپروتئین g1/g2 ، برگ گیاه تنباکو و بذر گیاه کلزا با دو راهبرد خوراکی و خوراکی/تزریقی برای ایمنی زایی موشهای آزمایشگاهی استفاده شدند. گروه موشهایی که واکسن تزریقی cchf که برای تزریق انسانی موجود می باشد بصورت تزریقی دریافت نمودند به عنوان شاهد مثبت و گروهی که گیاه غیر تراریخت را که فاقد گلیکوپروتئین می باشد دریافت نکردند شاهد منفی می باشند. لازم به ذکر است که گلیکوپروتئین g1/g2 با روش آگروفیلتراسیون در برگ گیاه تنباکو بیان و با روش کروماتوگرافی میل ترکیبی تخلیص گردید و بعنوان آنتی ژن در تزریق به موشها و آزمونهای الایزا و وسترن بلات استفاده گردید. تمام موشهای ایمن افزایش قابل توجهی از آنتی بادی های igg و iga را به ترتیب در سرم و مدفوع نشان دادند. موشهای خوراکی/تزریقی بعد از دریافت وعده تزریقی آخر از گلیکوپروتئین g1/g2 تخلیص یافته از گیاه، افزایش چشمگیری در آنتی بادی igg سرم نشان دادند. همانطورکه نتایج نشان می دهند ایمنی زایی موشها با گیاهان تراریخت به روش خوراکی امکان پذیر بوده و لذا ارزیابی های بعدی نظیر بررسی ایمنی زایی در دامها، بررسی ایمنی سلولی، انجام تست خنثی سازی ویروسی در آزمایشگاههای سطح 4 ایمنی زیستی برای ارزیابی چالش و سنجش گلیکانهای گلیکوپروتئین g1/g2 تولید شده در گیاه در مراحل بعدی در دست انجام می باشد.

مطاله ای جامع روی جمعیت شتر های استان خراسان شمالی، جنوبی و رضوی انجام شد تا اطلاعات اپیدمیولوژیک در مورد وضعیت بیماری تب هموراژیک کریمه-کنگو در این حیوان بدست آید. در فاصله زمانی خرداد ماه سال1391 تا فروردین ماه 1392 یازده شهر یا شهرستان از سه استان فوق به صورت خوشه انتخاب شد. از هر خوشه حداقل چهارده شتر انتخاب و نمونه گیری شد. در این مطالعه از rt-pcr جهت بررسی ژنوم ویروس cchf در کنه ها و از الیزای igg اختصاصی cchf جهت بررسی شترها استفاده شد. جمعا 200 شتر مورد بررسی قرار گرفت. آلودگی با کنه در 170 شتر دیده شد و 480 کنه سخت (133 ماده و 347 نر) جمع آوری گردید. تنها یک جنس کنه هیالوما و چهار گونه آن در شترهای این مناطق وجود داشت. در این بین کنه هیالوما درومداری کنه غالب در شترهای این مناطق بود. ژنوم ویروس cchf در 49(2/10%) کنه از مجموع 480 کنه دیده شد. ژنوم ویروس cchf در کنه های هر 3 استان دیده شد. جهت بررسی سرمی جمعا 170 شتر نمونه گیری شد. هر سه استان دارای نمونه مثبت بود و 6 محل از مجموع 11 منطقه نمونه گیری شده دارای نمونه igg مثبت بود. در مجموع 3/5% آلودگی سرمی مشاهده شد. بیشترین مواردigg مربوط به نهبندان در خراسان جنوبی بود. در این مطالعه 8 نمونه از مجموع 9 نمونه مثبت مربوط به شتر های ماده بود.

این مطالعه به منظور شناسایی گونه های کنه های بز و گوسفند و تعیین وفور آنها و نیز بررسی حضور ویروس تب خونریزی دهنده کریمه- کنگو در آن ها در سه شهرستان اسدآباد، نهاوند و فامنین، استان همدان به مدت یک سال از خرداد سال 1392 تا اردیبهشت سال 1393 در اقلیم های کم ارتفاع دشت و مرتفع کوهستان انجام شد. این پژوهش 5 درصد روستاهای شهرستان ها شامل 13 روستا مورد مطالعه در استان همدان را تحت پوشش قرار داده و در هر روستا 10 گله از دام های کوچک (گوسفند و بز) بطور تصادفی انتخاب و از نظر وجود کنه مورد جستجو قرار گرفت. در این مطالعه در مجموع تعداد 983 راس دام شامل گوسفند و بز در چهار فصل مورد بررسی قرار گرفتند. از 983 راس دام که در 141 گله مورد بررسی قرار گرفت، 343 راس (34/89%) دام آلوده به کنه بودند. از مجموع 343 راس دام آلوده تعداد 881 کنه جمع آوری و شناسایی شد که تمام کنه ها مربوط به خانواده کنه های سخت بوده است. از مجموع کنه های جمع آوری شده در طول دوره مطالعه، بیشترین تعداد کنه؛ 703 عدد (79/8%) در خرداد ماه صید شده است. کنه های سخت جمع آوری شده متعلق به جنس های haemaphysalis، hyalomma و rhipicephalus است که شامل گونه های ریپی سفالوس سانگینئوس (65/2%)، ریپی سفالوس بورسا (29/3%)، هیالوما آناتولیکوم (1/6%)، هیالوما آسیاتیکوم (1%)، هیالوما درومدرایی (0/7%)، همافیزالیس سولکاتا (0/3%)، هیالوما مارژیناتوم (0/1%)، هیالوما شولزی (0/1%)، hyalomma.sp (6/0%) و rhipicephalus.sp (1/1%) می باشد. از مجموع کنه های جمع آوری شده، 100 نمونه از نظر آلودگی به ویروس cchf از طریق آزمایشات مولکولی (rt- pcr) در آزمایشگاه رفرنس آربوویروس شناسی انستیتو پاستور ایران بررسی شدند. 7% از کنه های آزمایش شده برای تعیین آلودگی ویروسی دارای نتیجه مثبت بوده و ژنوم ویروس cchf از آنها جدا گردید. کنه های آلوده شامل 4% کنه های گونه r. sanguineus، 2% کنه های گونه r. bursa و 1% کنه های گونه hy. asiaticum است. تفاوت نتایج این مطالعه با مطالعات دیگر در استان همدان نشان میدهد که میزان آلودگی نه تنها از سالی به سال دیگر اختلاف نشان می دهد بلکه این اختلافات در سطح شهرستان های استان که از شرایط و موقعیت متفاوتی برخوردارند نیز مشاهده می شود. از طرفی دیگر قابلیت انتقال بیماری توسط یک ناقل تابعی از شرایط درونی و بیرونی حاکم بر جمعیت ناقل مانند شرایط اکولوژیکی- محیطی و فاکتورهای ژنتیکی جمعیت است. تفاوت در الگوی زمانی و مکانی آلودگی و عدم آلودگی برخی گونه های مشابه کنه در این مطالعه با دیگر مطالعات انجام شده در کشور می تواند زمینه مطالعات دیگری در اپیدمیولوژی بیماری cchf را فراهم آورد.